در سال‌های
گذشته، همواره صدا‌وسیما به تیزرهای آثار سینمایی بی‌توجهی کرده است و کسانی از
رانت تیزرهای تلویزیونی برخی از فیلم‌ها صحبت کرده‌اند. به نظر شما این بی‌توجهی
از کجا ناشی می‌شود؟

توزیع
تیزرهای سینمایی در تلویزیون در این سال‌ها بین فیلمسازان برابر نبوده است.
مسئولان صدا‌وسیما فیلم‌هایی را که پروانه نمایش می‌گیرند، می‌بینند و بر اساس
ضوابط خودشان، نام تهیه‌کننده و کارگردان، دولتی و غیردولتی بودن فیلم، درباره آن
تصمیم می‌گیرند و به آن‌ها بین پنج تا ۵۰۰ تیزر اختصاص می‌دهند.

با توجه
به استقبالی که در اکران‌های نوروزی از فیلم‌های سینمایی شد و مقایسه‌هایی که بین
افت سریال‌های صداو سیما و توجه بیشتر مخاطبان به آثار سینمایی صورت گرفت. این
رقابت بین تلویزیون و سینما چه تاثیرات منفی می‌تواند داشته است؟

در وهله
اول صدا‌وسیما و شهرداری باید از فیلم‌های سینمایی حمایت کنند نه این‌که با
بالارفتن فروش آثار سینمایی، حمایت‌های سازمان‌های دولتی و به ویژه صداوسیما قطع
شود. ما باید فروش فیلم‌های سینمایی را که در حال حاضر بر پرده سینماهای کشور
هستند، به فال نیک بگیریم و از بازگشت سرمایه به این هنر-صنعت گران‌قیمت خوشحال
باشیم. حال می‌توان به فروش نوروزی اشاره داشت و استقبال خوب و بی‌نظیر تماشاگران از
سینما که در این سال‌ها بی‌سابقه بوده است، در واقع باید امیدوار بود که این موج
استقبال توجه مخاطب به تولیدات سینمایی ایران در طول سال جاری ادامه داشته و ثمرات
خوبی از قبیل فروش بالا، سطح‌کیفی قابل قبول و تعهد سینماگران به مخاطبان را به
ارمغان آورد. در حال حاضر ساختن و به تصویر کشیدن فیلم سینمایی هزینه‌های زیاد و
سنگینی را به گروه تولید‌کننده و هم‌چنین سرمایه‌گذار یک اثر تحمیل می‌کند.

بنابراین سینما، نیازمند حمایت و پشتیبانی از سوی نهادهای دولتی و غیردولتی است. اگر
در مورد آثار سینمایی اطلاع‌رسانی درستی نشود، فیلم نمی‌تواند با مختصات درستی به
دست مخاطب برسد.

با
توضیحات شما به نظر می‌رسد که صداوسیما، نگاه برابر به همه تولیدات ندارد؛ درست
متوجه شدم؟

در بعضی
مواقع، فیلم‌های سینمایی در حال اکران، تنها بین ۱۰ تا ۱۵ تیزر تلویزیونی داشته‌اند.
این تصمیم از سوی صداوسیما؛ یعنی حمایت حداقلی و هم‌چنین عدم احترام به آثار
سینمایی که با پشت سرگذاشتن مراحل تولید سخت و هزینه‌بردار آماده نمایش دادن می‌شوند.
مسئولان صداو‌سیما باید در پخش تیزرهای سینمایی از شاخص قرار دادن خودی و غیر خودی،
دولتی و غیر دولتی پرهیز کنند؛ به همه آثار سینمایی، یکسان و برابر توجه کنند و
برای پخش تیزرها هزینه‌های گزاف و سنگین طلب نکنند.

زمان پخش
تیزرها مساله بسیار مهمی است. آیا در این زمینه، تفاوت نگاه و تبعیض در میان
سازندگان آثار وجود دارد یا خیر؟

زمان پخش
تیزرهای سینمایی در تلویزیون اهمیت بالایی دارد. زمانی‌که برنامه‌های تلویزیون
جذاب و مورد توجه مخاطب نیستند، تیزرهای تلویزیونی هم، مورد توجه قرار نمی‌گیرند.
صداو‌سیما در ایام نوروز، برنامه‌های قابل توجه‌ای تولید نکرد و تاثیر زیادی بر
مخاطب نداشت. البته باید به این نکته اشاره داشت که اگر همین تعداد اندک تیزرهای
تلویزیونی در زمان‌های مناسب مجموعه‌های نمایشی پرطرفدار مانند برنامه «نود»
اختصاص داده شود، تاثیر بسزایی در جذب مخاطب خواهند داشت. از زمان ریاست عزت‌اله
ضرغامی، مشکل حمایت از آثار سینمایی در حال اکران تا به امروز وجود داشته است.
هربار هم وعده‌هایی به سینماگران داده می‌شود اما در نهایت آثار سینمایی مورد کم
لطفی قرار می‌گیرند.

شهرداری و
سازمان زیباسازی، شرایط مالی سنگین برای دادن بیلبورد، پیش پای فیلمسازان می‌گذارند.
آیا در این مورد تفاهمی با سینماگران صورت نگرفته است؟

سازمان
زیباسازی شهرداری تهران، هزینه‌های زیادی را برای بیلبوردهای تبلیغاتی از تهیه‌کنندگان
سینمای ایران طلب می‌کند. دلیل این تصمیم را می‌توان در واگذاری بیلبوردها به بخش
خصوصی دانست. تهیه‌کنندگان و پخش‌کنندگان آثار سینمایی بارها و بارها از شهرداری
تهران و دکتر صلاحی؛ رییس سازمان فرهنگی هنری درخواست حمایت کرده‌اند. ما پیشنهاد
کردیم که تعداد پنجاه تا صد بیلبورد را به کانون پخش‌کنندگان به طور دائم واگذار
کنند تا این کانون هزینه‌های آن را منظم پرداخت کرده و شرایط امنی را برای تبلیغات
سینمایی به‌‌ وجود آورد. این تقسیم‌بندی و اختصاص تبلیغات به سینمای ایران هنوز
محقق نشده است. شهرداری باید مهر و محبت بیشتری به سینما، سینماگران و مخاطبان
هنرهفتم داشته باشد و مانند تلویزیون خود را رقیب آن نداند.

تبلیغات
ابعاد زیادی دارد. علاوه بر صدا‌وسیما و شهرداری که حمایت چندانی از فیلم‌های سینمایی
و کالاهای فرهنگی ندارند؛ می‌توان از قدرت و نفوذ سایر رسانه‌ها بهره گرفت. در
مورد سایر رسانه‌ها وضعیت چگونه است؟

در زمینه
تبلیغاتی که در مطبوعات و خبرگزاری‌ها انجام می‌شود، مشکلی وجود ندارد. روزنامه‌های
کثیرالانتشار، تخفیف‌های خوبی برای آثار سینمایی قائل هستند. فیلمسازان در شبکه‌های
مجازی و سایت‌ها به طور مرتب، آثار سینمایی خود را تبلیغ می‌کنند و در این زمینه‌ها
کم‌وکاستی مشخصی وجود ندارد. هزینه آن‌ها هم به نسبت هزینه‌های جاری تبلیغات، بالا
نیست و تخفیف‌های خوبی هم در این بخش درنظر گرفته شده است.

ظاهرا
تبلیغات و اطلاع‌رسانی در کنار زمان مناسب اکران، موجب فروش بالای فیلم‌ها می‌شود.
به نظر شما زمان اکران، چه اندازه در موفقیت گیشه فیلم‌ها تاثیر دارد؟

من معتقدم یک فیلم خوب در هر فصل
و شرایطی که روی پرده سینماها برود، می‌تواند مخاطبان زیادی را به سمت خود جذب کرده
و فروش بالایی نیز داشته باشد. تجربه‌های پیشین ثابت کرده که فصل اکران چندان تاثیری
بر فروش فیلم‌ها ندارد.

خیلی از تهیه‌کنندگان
از تبلیغات دهان‌به‌دهان، به‌جای تبلیغات مدرن بهره می‌گیرند. در شرایطی که رسانه‌های
فراگیر و بیلبوردهای شهری، هزینه‌های زیادی را به سازندگان فیلم‌ها تحمیل می‌کنند،
نمی‌توان از تبلیغات سنتی بهره‌گیری بیشتری کرد؟

من
اعتقادی به سنتی و غیر سنتی بودن تبلیغات سینمایی ندارم. به نظر من، حرف اول را
خود فیلم می‌زند. هیچ تبلیغاتی نمی‌تواند یک فیلم بد را نجات دهد و جذابیت آن را
به اندازه‌ای بالا ببرد که مخاطبان را به سالن‌های سینما دعوت کند. در بسیاری از
موارد دیده شده که فیلم‌هایی که تبلیغات خوبی نداشته‌اند در گیشه موفق بوده و مورد
استقبال قرار گرفته‌اند. مردمی که از سالن‌های سینما با رضایت بیرون می‌آیند و می‌گویند
عجب فیلمی بود، آن را به طور مستقیم و غیرمستقیم به سایر مخاطبان توصیه می‌کنند. کاری
که از دست تبلیغات ماهواره‌ای و شبکه‌های فارسی زبان خارج از کشور هم بر نمی‌آید.
کیفیت و راضی نگه داشتن مخاطب و شناختن نیازهای مخاطب در زمینه جذب و فروش فیلم‌ها
عامل مهم و تعیین کننده‌ای است.

گفت‌وگو از:کامبیز
حضرتی

انتهای پیام/