توسعه فعالیت بخش خصوصی و افزایش توان و ظرفیت‌های عملیاتی بخش خصوصی یکی از مواردی است که از سوی شما به عنوان اولویت بنیاد فارابی در سال جدید مطرح شده است. سینمای ما در واگذاری اقتصاد به بخش خصوصی همیشه مشکل داشته است. این روند به چه صورتی است و تا چه اندازه قابلیت اجرایی دارد؟
به نظرم و بر اساس حافظه تاریخی، سینمای ایران در خصوص واگذاری امور تصدی گری به بخش خصوصی هیچگاه مشکلی نداشته است. آنچه را که تحت عنوان مشکل مطرح می فرمایید، بیشتر متوجه کلیت مباحث و مسائل اقتصادی در سطح کلان است. معتقدم درواگذاری مسئولیت‌ها وتصدی‌گری‌ها به بخش خصوصی ازسوی بخش دولتی سینما دراین سال‌ها گام‌های خوبی برداشته شده است. به یاد دارم در سال‌های قبل(دهه ۷۰) که دروزارت فرهنگ وارشاداسلامی مسئولیت داشتم،یکی از شلوغ‌ترین و پر رفت و آمدترین مراکز سینمایی؛لابراتوار و استودیوی صدای وزارت فرهنگ و ارشاداسلامی بود. از همان سال‌ها- یاد مرحوم سیف‌اله داد بخیر- ایشان به دنبال واسپاری امور به بخش خصوصی بود؛که همین اتفاق هم در یک فرایند منطقی رخ داد. من نیز از زمانی که درفارابی مستقرشدم با کمک کارشناسان متخصص و همکارانم بررسی‌ها و کارشناسی‌هایی را در این زمینه شروع کردیم که انشااله نتایج آن را در شش ماهه اول سال ٩۵ شاهد خواهید بود.

البته این برنامه باید دوطرفه باشد،یعنی به صرف این که یک فعالیتی دولتی است و ما باید به هرشکل آن راتعطیل کنیم،این منطقی نیست.ما بایدابتدا از زمینه و ظرفیت انجام واجرای آن فعالیت دربخش خصوصی مطمئن باشیم و زمینه واسپاری را آماده و هموارکنیم تاچرخه اجرایی وحیات طبیعی سینما بااخلال مواجه نشود. بخش خصوصی سینما نیز بخاطر دغدغه‏ها و مطالباتش همواره در صدد یافتن سالم‏ترین و در عین حال کم ‏خطرترین راه‏ها بوده است.

هرگاه بخش خصوصی، از تضمین‏های معتبر و پشتوانه ‏های اطمینان‏ بخش دولتی برخوردار باشد، قطعاً گام‏های بلندی را برخواهد داشت. در شرایط فعلی وظیفه اصلی پشتیبانی فنی سینمای ایران به عهده بخش خصوصی است.ما باید تلاش کنیم با اعمال سیاستها و برنامه های حمایتی رونق این روال را استمرار ببخشیم.برای حرکت درمسیر پیشرفت،راهی نداریم جز آن که متناسب با رشد سینمای جهان و سینمای ایران،حمایت‏های بنیاد فارابی درحوزه پشتیبانی تولید را تغییر دهیم وازطریق کمک به ارتقای کمی وکیفی سطح دانش و فناوری به توسعه و تثبیت ظرفیت نهادهای بخش خصوصی برای پشتیبانی فنی تولید فیلم درسینمای ایران همت گماریم.

در این راستا چه الویت هایی را دنبال می کنید؟

تغییردرسیاست‌ها و برنامه‌های حمایتی و به تبع آن تغییر درالویت‌ها بحث جدیدی نیست. درپایان هرسال و مشخصاً پس ازپایان جشنواره فیلم فجر، دغدغه ومشغولیت ذهنی مدیران وکارشناسان مجموعه سازمان سینمایی والبته اهالی سینما،کم وکیف برنامه های سال آتی سینما است واین هم مختص بنیادسینمایی فارابی که متولی حمایت از سینمای حرفه ای می باشد،نیست بلکه درهمه بخش‌های سینما مثل فیلم کوتاه،مستند،نمایش خانگی و… همین شرایط برقراراست.البته سیاست‌ها و برنامه‌های هربخش،اکنون تبیین شده ودرهرحال جمع بندی وآماده شدن برای اعلام و انتشارعمومی است و به زودی دست‌اندرکاران سینما ازجزئیات هربخش آگاه خواهندشد.آنچه که اجمالا دراین فرصت می توانم اعلام کنم این است که ما با جهت گیری که سال قبل داشتیم به طرف چابکسازی وکوچک کردن تشکیلات بنیادحرکت خواهیم کرد. همچنین دربخش هایی که شائبه موازی کاری ورقابت بابخش خصوصی است. فعالیت های خودمان رامتوقف خواهیم کرد والبته به سمت حمایت بیشتر ازفعالیت بخش خصوصی دراین حوزه حرکت می کنیم.

در حال حاضر سینماگران و بخش خصوصی فیلمنامه‌هایشان را براساس خواست خودشان به مراکز سینمایی کشور می آورند. بر این اساس می توانیم بگوییم روند تولید سینمای ایران را بخش خصوصی تعیین می‌کند و ارگان‌ها و مراکز فرهنگی دولت نیز تنها در تولید، نمایش و دادن مجوز به آن‌ها سهم دارد؟
به هرحال فعالیت اصلی سینما درکشورتوسط بخش خصوصی شکل می‌گیرد.بین بخش خصوصی سینما یا اصطلاحا بدنه سینما بانهادهای دولتی وشبه دولتی سینما دراین سال‌ها تعامل خوبی شکل گرفته است.کلیت سینمامثل یک خانواده است. بسیاری ازمسائل باحس همدلی وهمراهی که اعضای خانواده نسبت به هم دارند حل وفصل می‌شود وشکل می‌گیرد. اساساً، تفاوت ماهوی نهادهایی همچون بنیاد سینمایی فارابی با نهادی مثل تلویزیون در همین نکته خلاصه می‏شود. بخش خصوصی در تعامل با نهادهای فرهنگی ضمن مطلع شدن از اولویت‏های فرهنگی و با در نظر گرفتن منافع اقتصادی خویش، آثاری را به ما ارائه می‏دهد. در واقع آن ها هستند که حق انتخاب‏های متنوع‏تری را برای نهادهای دولتی ترسیم می‏کنند. اگرچه تجربه نشان داده است که در برخی از موارد که بخش خصوصی توانایی ساخت فیلم‏های پرهزینه مثل دفاع مقدس را نداشته باشد، نهادهای دولتی یا خود رأساً اقدام می‏کنند و یا تلاش می‏کنند با بخش خصوصی – هرکدام به اندازه ی بضاعت خویش – مشارکت نماید .فلسفه وجودی نهادهایی مثل«سینماشهر»،«سینمای جوان»،«مرکزمستند»و«بنیادسینمایی فارابی» همین کم کردن فاصله بین بخش خصوصی وبخش دولتی است چرا که آن پویایی و نشاطی که ما دربخش تولید فرهنگی درجامعه ازآن انتظارداریم، غیرازاین محقق نخواهدشد.

فضای مدیریت فرهنگی عرصه تحکم وامرونهی نیست،ازاین نظرمعتقدهستم ظرفیت اصلی سینمای ایران در بخش خصوصی است. باهمه مشکلات و نارسایی اقتصادی- که ممکن است مدنظرداشته باشیم که لزوما مختص سینما هم نیست و درسایربخش های اقتصادی و صنعتی هم شما بعضا این شرایط رامی‌بینید-ولی براین باورهستم که آنچه که سینمای ایران راپرنشاط وپرامید وجذاب نگه می‌دارد همین ارزش افزوده و انگیزه‌هایی است که توسط جامعه هنری وجامعه سینمایی کشوربه کالبد این سینما دمیده می‌شود،وگرنه ماخودمان خوب میدانیم باهمه تلاش های همکاران من دربنیادسینمایی فارابی وسازمان سینمایی کشور، بازهم پاسخگوی واقعی درخواست ها ونیازهای جامعه سینمایی نیستیم.

می‌دانیدسال ٩۴ یکی ازسخت ترین سال های ریاضتی اقتصادکشور نه فقط برای حوزه فرهنگ وسینما،بلکه برای کل کشور بود و ماخوب می دانیم که چه شرایط سختی راهم مابه عنوان خادمان این سینما و هم سینماگران به عنوان فعالان این عرصه پشت سرگذاشتیم واین درحالی است که نتیجه تلاش سینمای ایران وتعامل مردم باسینما،دربهار ٩۵ یکی ازشاخص ترین ومثال زدنی ترین سال ها رابرای سینمای ایران رقم زد، شما فکر می کنیدمحوراصلی این شور و نشاط و امیدکسی غیرازحضور و استقبال مردم و غیرازبخش خصوصی سینما است؟
اگر اقتصاد بخش خصوصی سینما رونق پیدا کند. حمایت فارابی از فیلم اولی ها به بخش خصوصی واگذار می شود یا خیر؟
من پیش از این گفته ام مسئله حمایت‌ها در سینما یک بحث مبنایی است،حمایت از آفرینش‌های هنری و فرهنگی وظیفه دولت است. رونق اقتصادی سینما هم یک بحث نسبی است. حمایت ازفیلم اولی‌ها هم به‌عنوان یک ضرورت باهدف زمینه سازی ورود نسل نو و اندیشه جوان و پویا در این سال‌ها پیگیری شده است،این‌ها هرکدام در جای خود بایددیده شود. حالا اگر در شرایطی‌ هم با اعمال سیاست های‌ تشویقی،بخش خصوصی وارد این عرصه شدمنعی ندارد، ولی به هرحال تکلیف از بخش دولتی ساقط نیست.از طرفی این امر کاملاً بدیهی است که اگر بخش خصوصی بتواند از پیش‏تولید تا پخش یک فیلم سینمایی روی پای خود بایستد طبیعتاً فارابی و دیگر نهادهای سینمایی ترجیح خواهند داد سراغ پروژه‏های عظیم‏تری که دیگران توانایی انجام آن را نداشته باشند بروند، حالا فیلم اول باشد یا فیلم چندم کارگردان. به هرحال بخش خصوصی سرمایه خود را جایی می‌گذاردکه بتواند منافعی برایش داشته باشد. اشکالی هم ندارد. ولی آیا حمایت ازفیلم اولی می‌تواند برای سرمایه گذار بخش خصوصی لزوما تامین‌کننده منافعش باشد؟
فیلم اولی‌هایی که درخواست حمایت از فارابی را می‌دهند بر چه اساسی اولویت بندی می شوند؟ دیده‌ایم که بسیاری از کارگردان‌های فیلم اولی هیچ حمایت مالی از سوی مسئولان سینمایی نداشته اند.

قالب‏های حمایتی بنیاد سینمایی فارابی چه در خصوص کارگردانان اول و چه در مورد فیلمسازان حرفه‏ای، «فیلم‌نامه» است. البته ترکیب تهیه کننده و کارگردان، مشاور کارگردان و تیم فنی و هنری پروژه نیز مهم است. وقتی فیلم‌نامه‏ای همسو با اولویت‏های فرهنگی و دغدغه‏های فرهنگی و ارزشی باشد می‏تواند در سبد حمایتی بنیاد قرار بگیرد. معمولاً تجربه نشان داده است؛ فیلم‌نامه‏هایی که برای جلب حمایت ارائه می ‏شوند از۴ حالت خارج نیستند. یا کلاً به‌خاطر ضعف‏های ساختاری مردودند،یا اینکه قابلیت ارتقا دارند که مشاورین و کارشناسان بنیاد فارابی، طی گفتگوهایی با نویسنده یا کارگردان شرایط و قابلیت‌های لازم برای تولید را فراهم می‏نمایند و یا اینکه فیلم‌نامه از ابتدا مورد تایید و حمایت است. یا ممکن است فیلم‌نامه به لحاظ رعایت موارد دراماتیک کاملا خوب نوشته شده باشد ولی هم سو با اولویت‏های فرهنگی بنیاد نباشد. که این مورد آخر – چنانچه موفق به اخذ مجوزهای لازم از سوی معاونت نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی شده باشند- می‏توانند با تکیه بر حمایت‏ها و جذب اسپانسرهای خصوصی، شرایط تولید را فراهم نمایند.
سینماگران ارزشی معتقدند تکلیف بخش دولتی با سینمای انقلاب چندان روشن نیست.به طور نمونه راه نیافتن آن ها در جشنواره فجر یا کم لطفی به حاتمی کیا. در این زمینه فارابی چه حمایت هایی را برای این سینما انجام داده است؟
این‌ بحث را نمی‌پذیرم و قدری کم لطفی درآن‌می‌بینم. البته ‌درایام جشنواره و تاچندی پس ازآن، فضای رسانه‌ای متاسفانه همین‌طور بود که ‌شما بیان‌ می‌کنید ولی واقعیت چیزد یگری است.آقای حاتمی کیا از سینماگران خوب و متعهد سینمای کشور،انقلاب اسلامی و دفاع مقدس است. بسیاری از آثار حاتمی کیا از برجسته ترین و ماندگارترین آثار سینمای کشوراست. حالا هیات داوری جشنواره که همگی از طیف های مختلف همین سینما هستند، در ارزیابی خود به نتایجی رسیده است که با نظرات ما و دیگران منطبق نیست اینکه بگوییم تکلیف مدیریت سینما باسینمای انقلاب روشن نیست و یا جشنواره فجر به او کم لطفی کرده حرف مستند و منصفانه ای نیست. در جشنواره فجر سال گذشته تعداد آثار ارزشی و انقلابی که به جشنواره راه یافت کم نبود. خوشبختانه فیلم‌ها دیده شد و مورد توجه داوران و استقبال مردم نیز قرار گرفت. اتفاقاً تنها جایی که تکلیفش با سینمای انقلاب و ارزش‏های آن کاملا شفاف و روشن است بنیاد سینمایی فارابی است. ارزش‏ها برای ما در اولویت هستند و طی سال گذشته با تکیه بر منابع محدود خودمان، اقدامات خاصی در خصوص حمایت در نگارش فیلم‌نامه و مراحل مختلف تولید از این آثار انجام داده‏ایم که برخی از آنها موفق به حضور در جشنواره شدند و برخی نیز آخرین مراحل فنی خود را پشت سر می‏گذارند. خوشبختانه درسال‌های اخیر میل و رغبت دیگر نهادها و سازمان ها نسبت به حضور درعرصه سینما بیشترشده است و این اتقاق خجسته‌‌ای است و ما ازاین امر استقبال می‌کنیم. این روند به هم افزایی ظرفیت‌ها کمک می‌کند و حتما این همکاری‌ها به فعالیت و رونق بیشتر سینما منجرخواهدشد.

تهیه کنندگان و کارگردان های سینمای دفاع مقدس می گویند حتی باید پول سربازان شهرک سینمایی را هم پرداخت کنند. از آن جایی که جز شهرک سینمایی دفاع مقدس محلی برای ساخت این آثار نیست، آنها هم نسبت به تهیه کنندگان سخت گیری بیشتری می کنند. چرا حمایت های سازمان سینمایی در این بخش دنبال نمی شود؟
نهادهای مرتبط با شهرک، مثل انجمن سینمای دفاع مقدس و…. در این باره باید پاسخگو باشند و حمایت و مساعدت کنند. اما قطعاً با توجه به روحیه دلسوزی و تعاملی که در شخص آقای دکتر ایوبی – ریاست محترم سازمان سینمایی – سراغ دارم امیدوارم این موضوع هم به زودی مرتفع شود.
حمایت از ژانرهای مهجور یکی از وظایف سازمان سینمایی است. با وجودی که غالب فیلم های ما در ژانرهای اجتماعی و ارزشی ساخته می شود. چرا حمایت یا توصیه ای مبنی بر ساخت فیلم در سایر ژانرها اعمال نمی شود؟
مسأله‏ عرضه و تقاضا، یکی از ابتدایی‏ترین اصول زیرساختی اقتصاد محسوب می‏شود. بدیهی است سازندگان و هنرمندان سینما هم سعی دارند از این قاعده مستثنی نباشند. یکی از سرفصل‏های اساسی بنیاد فارابی در سال جاری، تلاش برای احیای ژانرهای مهجور است. البته این نکته ظریف را هم باید در نظر داشته باشیم که ژانر در معنای دقیق خود ممکن است همانند آنچه در سینمای دنیا متداول است در سینمای بومی ما نهادینه نشده باشد ولی همان‌طور که عرض کردم قطعاً برای خروج از برخی بن بست‏های اقتصادی سینما، راهی به‌جز توجه ویژه به این قبیل ژانرها نداریم.
متاسفانه بی‌برنامه‌ترین بخش سینمای کشور مربوط به بخش حضورهای جهانی سینمای ایران است. بخش بین الملل فارابی چه اقداماتی را در این حوزه به طور نظامند دنبال می کند؟ چه افقی مد نظر شما در این حوزه است؟آیا این حوزه بلاتکلیف نمانده است؟

نه تنها این حوزه بلاتکلیف نمانده است بلکه با آمدن آقای ایرج تقی پور به عنوان هماهنگ کننده بین الملل سینمای ایران و برنامه‌ریزی و پی‏گیری‏های دلسوزانه‏ همکارانم در معاونت بین‏ الملل بنیاد، به زودی شاهد فعالیت‏های گسترده‏ تری خواهید بود.درحوزه بین‌الملل طی یک سال اخیر بنیاد فارابی مذاکرات و پیگیری‌هایی در زمینه تولیدمشترک خارجی داشته است. چند پروژه باکشورهای منطقه، اروپا و چین آغازشده و در چند مورد ازاین مذاکرات طرفین درمرحله نگارش فیلم‌نامه هستند. در تولیدمشترک،ایده و فیلم‌نامه بسیارمهم است. با ایتالیاپیشنهادسوژه انیمیشن را داشتیم، فیلم‌نامه‌ را فرستاده‌ایم،استقبال شده و درحال بررسی هستند. باچین قراردادی امضاکردیم و در مرحله معرفی نویسندگان هستیم. با ترکیه درشرف امضای یک قراردادهستیم.تولید مشترک بین ایران و فرانسه انجام شدکه فیلم کودک بود و در انتظار اکران است. تولید مشترکی بین ایران و ارمنستان انجام شده که درمرحله تدوین و صداگذاری است.
اتفاقا این تولیدات مشترک در دستور کار سازمان سینمایی قرار دارد. بنیاد فارابی در زمینه تولیدات مشترک چه برنامه ای را دنبال می کند؟
نقش و سهم بخش خصوصی در این میان خیلی مهم است. این پروژه‌ها در بنیادسینمایی فارابی به‌ عنوان بازوی اجرایی سازمان سینمایی دنبال می‌شود و بضاعت ما هم محدود است، اما این آمادگی در بنیاد وجود دارد که چنانچه بخش خصوصی بتواند با کشورهای خارجی بر سر پروژه‌هایی به توافق برسد، ما هم کمک می‌کنیم. اگر بخش خصوصی از دو طرف به میدان آیند،بنیاد سینمایی فارابی می‌تواند زلف این دوگروه را به هم گره بزند. این کار هم درشرایط موجود به‌ صرفه‌تر است و هم بخش خصوصی به بستر اطمینان بخشی برای حمایت از کار نیاز داردکه این توانایی در بنیاد به خاطرسابقه و عملکردآن وجود دارد. از طرفی هم طرف های خارجی‌ به فارابی اعتمادمی‌کنند، فارابی به‌عنوان برند سینمایی ایران درخارج ازکشورمطرح است،وقتی فارابی پشت پروژه‌ای باشد به لحاظ مراودات با وزارت خارجه،بانک‌ها و نهادهای فرهنگی و اقتصادی،کار روانتر خواهد بود.
توصیه و پیشنهاد ما به بخش خصوصی این است که واردشوند و فرصت ایجاد شده را دریابند. نگاهم به سینما این است که می‌تواند ازمنظر دیپلماسی عمومی موفق عمل کند. سینما غیر ازجنبه‌های اقتصادی می‌تواند درگفت‌وگوی بین فرهنگی نیزمؤثرباشد. سینما به مثابه قدرت نرم جمهوری اسلامی است.این‌قدرت نرم را بخش خصوصی باید بیشترقدربداند. راهبرد بنیاد فارابی این است که قصد رقابت با بخش خصوصی را ندارد بلکه هم راه سینماگران است و نقش تسهیل‌گر را دارد.

این تسهیلات تاکنون تا چه اندازه محقق شده است؟
در این مدت تلاشمان این بوده که در عمل این راهبرد را اجرا کنیم و به بخش خصوصی نشان دهیم. نگاه ما حمایت از بخش خصوصی است و این حس را ایجاد نمی‌کنیم که بهترین فیلم‌ها را خود انتخاب می‌کنیم. در زمینه فیلم‌هایی که پخش بین‌المللی آنها در دست فارابی بوده نیز این تلاش انجام شده که به‌ خوبی معرفی شود و سراغ حق پخش درپروازهای خارجی رفته‌ایم، دربخش گردشگری، درهتل‌ها،وسایل نقلیه عمومی چون هواپیما و قطاربه‌خوبی می‌توان فیلم‌های ایرانی را معرفی کرد. این فیلم‌ها به جشنواره‌ها می روند و نهایتاً فضا و بستری مهیامی‌شودکه فیلم ایرانی درخارج بهتر معرفی شود و بیننده بهتری داشته باشد. درتعامل باتلویزیون‌های خارجی نیز به دنبال آنیم که در رسانه های آن کشورها و متناسب بافرهنگ وآداب ورسوم شان فیلم‌های ایرانی را برای مخاطبان خود نمایش دهند. این قبیل اقدامات هم معرفی سینما است و هم بهره اقتصادی دارد.
اکران فیلم خارجی در کشور هم از دولت سابق تاکنون متوقف است اما باتوجه به ظرفیتی که درسال‌های اخیردرسالن‌های سینمایی تهران وشهرهای بزرگ ایجادشده،مجتمع‌های متعدد ساخته و به ظرفیت اکران اضافه شده‌اندو درشرایطی که مردم علاقمندندبه‌صورت حرفه‌ای فیلم خارجی باکیفیت و ارزشمند ببینند،باکمک سازمان سینمایی درحال تدوین ‌آیین‌نامه‌ای هستیم تا با مشارکت بخش خصوصی به‌زودی اکران فیلم‌های خارجی با ضابطه وآیین‌نامه‌های مخصوص اجراشود تامردم درکنارتماشای فیلم‌های ایرانی،این فیلم‌ها را هم تماشاکنند. بخشی ازاین فیلم ها به آثارسینمایی در ژانرکودک ونوجوان اختصاص خواهدیافت. انیمیشن‌های خوب دنیاکه مهم نیستند و همچنین فیلم‌های دیگری که برای خانواده‌هاجذاب است وبا ارزش‌های فرهنگی ایران سازگاراست.

یکی از سینماگران کشور، سینمای ایران را تنها آلترناتیو هالیوود دانسته است که استقلال آن موجب جذابیت مخاطبان خارجی به فیلم های ما می شود. تجربیات شما در بنیاد فارابی چه قدر موضوع توجه جهانیان به سینمای ایران را از این منظر تایید می کند؟
سینمای ایران و سینماگران آن، به‌خاطر توجه ویژه ‏ای که همواره در آثار خود، نسبت به مباحث و دغدغه‏های انسانی داشته‏ اند، خواه ناخواه تبدیل به فیلم‌سازان بین ‏المللی شده ‏اند، به این معنا که آثار آنها، از آنجا که برآمده از دل است پس لاجَرَم بر دل – فارغ از دل ایرانی یا اروپایی یا آفریقایی – هم می‏نشیند. اما باید توجه داشت این امر، به تنهایی، برای آلترناتیو بودن کفایت نمی‏کند.

آنچه که باید در پی آن باشیم (چه در بخش خصوصی و چه در ساختار دولتی) این است که بتوانیم مقدمات صنعتی شدن هنر سینما را با رعایت تمامی استانداردها فراهم نماییم. این دقیقاً، آن نقطه‏ای است که مسئولان سینمایی، خود را در کنار و همراه سینماگران می‏دانند نه در مقابل آنها. اینجا، جایی است که اگر با هم‌دلی و هم‌زبانی به تفاهم‏های لازم برسیم، با یک برنامه‏ریزی درست و آینده‏نگر، می‏توانیم امیدوار باشیم جدا از فتح قلوب میلیون‏ها بیننده داخلی و خارجی، تکیه‏گاه صنعتی سینمای‌مان هم شکوفا و بالنده شود.
آقای تابش یکی از کارهایی که شما دنبال کرده اید، احوال پرسی و عیادت از هنرمندان و پیشکسوتان است.هدف از این کار چیست؟ در شرایطی که سینماگرانی چون مرحوم ثریا حکمت در وضع معیشتی سختی قرار دارند، آیا شما به اوضاع معیشتی این هنرمندان هم می پردازید؟
این مسأله دارای دو وجه «انسانی» و «اداری» است که طبیعتا بنیاد هم باید در کنار دیگر نهادهای مسئول با توجه به توان و بضاعت خود اقدامات مقتضی را اعمال کند.
انتشار کتاب های پژوهشی در بنیاد فارابی با وجود حضور ناشران مستقل در بخش ترجمه و تالیف چه توجیهی دارد؟ این کتاب ها چقدربا دغدغه بنیاد فاربی در سینمای پژوهش محور هماهنگی دارد؟
در فارابی جدید، سعی شده تا نگاه پژوهشی و فرهنگی به مقوله سینما تقویت شود. انتشارات فارابی یکی از ناشران تخصصی و باسابقه حوزه سینما است و برخی از کتاب‌های این انتشارات (ترجمه و تالیف) در دانشگاه‌ها و مراکز علمی و هنری به عنوان کتب درسی و مرجع، تدریس می شود و مورد استفاده و توجه دانشجویان و محققان قرار می گیرد. ما در سال گذشته در بنیاد فارابی با تشکیل شورای پژوهشی اولویت هایی را برای فعالیت های انتشارات و آموزش در فارابی،ترسیم کردیم.
برگزاری جلسات معرفی و نقد کتاب در دانشگاه‌ها و رونمایی از کتاب‌های انتشارات فارابی از جمله اقدامات ما در این زمینه بوده است. آبان ماه سال گذشته تفاهم‌نامه‌ همکاری بین انتشارات علمی و فرهنگی و بنیاد سینمایی فارابی برای مشارکت در نشرکتاب‌های سینمایی امضاشد. باتوجه به محدودبودن تعدادکتاب‌های علمی درحوزه سینما قرارشداین دونهاد،درمرحله اول۱۰عنوان کتاب موردنیازجامعه سینمایی و دانشجویان را تا اردیبهشت امسال و هم‌زمان با نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به‌ صورت مشترک منتشر و روانه بازارکنند. می‌دانید که چرخه‌ تولید کتاب به علت نبود توزیع مناسب و همچنین هزینه بالای انبارداری به صرفه نمی‌باشد،لذا همکاری بین سازمان‌های مختلف و ناشران باسابقه اقدامی موثر برای رسیدن کتاب به دست علاقمندان است.

هدف فارابی از انعقاد این تفاهم نامه بالا بردن فرهنگ تولیدسینمایی درحوزه سینما است و ما میتوانیم بااستفاده از تجربیات و تحقیقاتی که انجام داده ایم این امر را تقویت کنیم.
همچنین بزودی شماره های قبلی «فصلنامه پژوهشی بنیاد فارابی» به صورت الکترونیک در دسترس پژوهشگران و علاقمندان حوزه مطالعات سینمایی قرار خواهد گرفت.
سال گذشته همچنین برای اولین بار بنیاد فارابی به مناسبت روز ملی سینما بسته های کتاب و فیلم را باهدف ترویج ادبیات سینمایی و مرور منتخب آثارسینمای ایران تهیه و برای مراکز سینمایی داخل و خارج از کشور ارسال کرد، علاوه بر مخاطبان هدف در استان‌ها و مدیران فرهنگی داخل کشورکه بانسل جوان علاقه‌مندبه سینما در ارتباط هستند،باهدف تقویت پیوندهای فرهنگی و ترویج وگسترش ادبیات مشترک بین کشورهای فارسی زبان وکمک به ایجاد و یارشد ادبیات سینمایی این بسته‌ها به سازمان‌های فعال سینمایی دوکشور دوست و برادرما تاجیکستان و افعانستان نیزاهداءشد.این اقدام به عنوان نمونه‌ای از رویکردفرهنگی«پژوهش محور» تلقی می‌شودکه امیدوارم در رشد وگسترش ادبیات نقد،مؤثرومفیدباشد.
مواجهه با تاریخ سینمای ایران ازمنظربررسی وپژوهش، دغدغه مهم سینماپژوهان و مدیران فرهنگی است که تلاش شد،درآن مجموعه با ارایه کتاب‌های آموزشی و پژوهشی وبهره‌گیری ازمحصولات انتشاراتی ،منظری مناسب ومتناسب ارائه شود.

سینما در خیلی ازکشورهای دارای سینما ازجمله ایران با فرازونشیب‌هایی روبه‌رو بوده است اما در این میان توجه نهادهای فرهنگی به مسئله «آموزش نقدفیلم» می‌‏تواند فضایی متفکرانه را در جامعه فرهنگی ماتقویت کند. ایجاد فرصت برای نقد آثار فرهنگی هنری،وظیفه نهادهای فرهنگی است و بنیاد سینمایی فارابی به عنوان یک نهاد فرهنگی به مقوله «آموزش نقدفیلم» اهمیت داده و برگزاری دوره آموزشی نقد فیلم،کوششی در همین جهت است. خوشحالیم که هنرجویان با آگاهی ای ندوره‌ها را انتخاب می‌کنند و امیدوارم باتداوم استمرار آنان در این دوره‌ها بتوانیم به نگاه متفکرانه درحوزه نقدسینما و فیلم دامن بزنیم و در مباحث جدی نقد فیلم در فضای فرهنگی و رسانه‌ای مشارکت کنند.
سال ۹۴ قرار شد از چند فیلم حمایت کنید و در پایان چند فیلم ساخته شد؟
سال ۹۴ بیش از ۲۳۰ فیلمنامه در شوراهای فارابی خوانده شد که توسط تهیه کنندگان و کارگردانان به شورای فیلم اولی، فرهنگی، یا کودک و نوجوان ارائه شد. بخش عمده ای از فعالان سینمایی خارج از بنیاد، عضو این شوراها هستند و نمایندگان صنوف هم در آن حاضر هستند. بر اساس معیارهایی که فارابی دارد و کمابیش خود سینماگران هم درجریان آن هستند، میزان حمایت از فیلم ها مشخص شد. بخش عمده ای از آثار ارائه شده، نتوانست نظر شوراهای فارابی را برای حمایت جلب کنند. منتخبی از این فیلمنامه ها حمایت شدند که عدد ۷۰ در مقایسه با گذشته، واقعا عدد قابل توجهی است. حمایت ها هم به چند شکل بوده. اول اینکه اغلب فیلم های تولید شده در طول سال از تجهیزات بنیاد استفاده می کنند و این یک حمایت عام توسط بنیاد فارابی است. در زمینه سایر حمایت ها فیلمنامه های مصوب مشمول دریافت وام می شوند و در موارد معدودی، فارابی با تهیه کننده مشارکت می کند.

خوشحالم بگویم از مجموع تولیداتی که در دهه فجر انقلاب اسلامی در جشنواره به نمایش در می آیند، برخی موضوعات مرتبط با انقلاب اسلامی توسط بنیاد فارابی به صورت مشارکت، مورد حمایت قرار گرفته اند. این برای ما استراتژی مهمی است که در زمینه آثار دینی، ارزشی و مرتبط با دفاع مقدس و انقلاب، حمایت موثری صورت بگیرد. بخشی از آثار حمایت شده هم در حوزه های اجتماعی است.

انتهای پیام/