داوود فتحعلیبیگی کارگردان و نویسنده تئاتر در گفتگو با خبرنگار تئاتر صبا اظهار کرد: متاسفانه تئاتر امروزه تعطیل است و در سیاستگذاری نیز سردرگم ولی این موضوع باعث نشده است افرادی که دل به این هنر دادهاند آن را رها کنند برای همین نویسندگان تئاتر همیشه در حال نگارش هستند اما اینکه چه زمانی نمایشنامههایشان به تولید میرسد، مشخص نیست.
وی افزود: اصلیترین فاکتور در تئاتر تماشاچی است زیرا هنری که عاری از این ویژگی باشد، هیچ کارکردی نخواهد داشت. همچنین برای اینکه مردم را به سمت سالنهای نمایش هدایت کرد، اولین شرط بودن امنیت است. این شرط دو یا سه سالی به واسطه کرونا مخدوش شد و به تازگی نیز به واسطه برخی اتفاقات مورد آسیب واقع شده است.
این کارگردان گفت: وضعیت نامساعد موجود باعث شده است اهالی تئاتر به شدت آسیب ببینند و حتی برای گذران زندگی با مشکل مواجه شوند. البته به شخصه چون بازنشسته و حقوق بگیر دولت هستم تا حدودی وضعیت بهتری دارم اما برخی از هنرمندان تئاتر که درآمد دیگری ندارند مجبور شدهاند به سمت کارهایی بروند که در شان و جایگاه آن ها نیست.
وی درباره اینکه آیا دولت در شرایط فعلی به تئاتر کمکهای لازم را انجام میدهد، چنین جواب داد: اولویت برای مسئولان، تئاتر و هنر نیست چون متصورند بیش از هر چیز باید روی اقتصاد مردم توجه داشته باشند. این امر به معنای نشناختن هنر است چون اگر اینگونه نبود هنر را نیازی اصلی میدانستیم.
فتحعلی بیگی تاکید کرد: اگر دولت از هنر نمایش حمایت نکند در آینده این هنر به عنوان کالایی لوکس شناخته خواهد شد که تنها عدهای مخاطب آن هستند. گواه این ادعا برخی نمایشهایی است که بلیت ۵۰۰ هزار تومانی دارند! به نظرم تئاتر باید در بین عموم مردم باشد وگرنه اگر تنها بخش خاصی از جامعه بیننده آن باشند در گذر زمان تعطیل خواهد شد.
وی مثال زد: چندی پیش نمایشی با عنوان «بینوایان» اجرا شد که بلیتی بسیار گران داشت. این موضوع باعث شد تنها نام به بینوایان اختصاص داده شود وگرنه در آنچه در واقع دیده میشود این کار برای بانوایان است!
فتحعلی بیگی با بیان اینکه وقتی شرایط نامناسب باشد، تئاتر آسیب خواهد دید، گفت: وقتی از شرایط نابسامان در تئاتر میگویم، منظورم تنها یک شکل از هنر را دربرنمیگیرد بلکه تمام بخشها را شامل میشود. برای مثال امروز تئاتر آزاد هم متاسفانه شرایط مطلوبی ندارند.
این نویسنده تئاتر در انتها تاکید کرد: یکی دیگر از مشکلاتی که تئاتر را آزار میدهد اتکای سیاستها به فرد است یعنی با آمدن مدیران جدید سیاست به کلی تغییر میکند. این مشکل متاسفانه در تئاتر وجود داشته و هیچگاه هم از بین نرفته است.
انتهای پیام/
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است