به گزارش خبرنگار صبا، از بین فیلم‌هایی که در دوره اخیر جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمدند، فیلم‌های موقعیت مهدی، بیرو، ملاقات خصوصی، علف‌زار، شادروان، بدون قرار قبلی، شب طلایی، نمور، مرد بازنده و هناس اکران شده‌اند.

فیلم‌هایی چون خائن‌کشی، برف آخر، دسته دختران، شهرک، ضد، ۲٨٨٨، بی رویا که در رشته‌های مختلف دوره چهلم نامزد دریافت سیمرغ بلورین بودند و در برخی رشته‌ها برنده جایزه شدند، هنوز به اکران درنیامده‌‌اند.

همچنین دیگر فیلم‌های فجر۴۰ مثل لایه‌های دروغ، بی‌مادر، ماهان، درب امسال هنوز فرصت اکران پیدا نکرده‌اند.

بدین ترتیب ۱۱ فیلم جشنواره گذشته در فهرست انتظار اکران هستند، و این در حالی است که در ماه دی به سر می‌بریم و…

حداقل شش فیلم از جشنواره سی و نهم و سه فیلم از جشنواره سی و هشتم هم (از بین فیلم‌های سینمایی قابل نمایش در گروه‌های سینمایی) هنوز اکران نشده‌اند.

شیوع کرونا در سال‌های گذشته اکران فیزیکی را دستخوش تغییر روش کرد و سبب شد تا برخی فیلم‌ها از سالن‌های سینما دور شوند و پخش پلتفرم‌ها یا حتی پخش تلویزیونی را جست‌وجو کنند. به این اضافه کنید التهابات اجتماعی سالجاری را که سه، چهار ماه تولید و اکران را تحت تاثیر قرار داد و هنوز این شوک تمام نشده است…

اخیرا روح الله سهرابی مدیرکل اداره نظارت بر عرضه و نمایش سازمان سینمایی عنوان کرد: با توجه به جریان تولید سینما و ضرورت مدیریت صحیح چرخه تولید و عرضه، طی تصمیمات اخیر در سازمان سینمایی مقرر شد اولویت اکران سال ۱۴۰۲ با آثار حاضر در جشنواره فیلم فجر باشد.

او تصریح کرد: به طور طبیعی آن دسته از فیلم‌هایی که در جشنواره فجر شرکت نکرده باشند و یا فرصت چند ماهه اکران را از دست داده باشند در اولویت‌های بعدی اکران قرار خواهند گرفت.

باید دید بهره‌گیری سیستم دولتی از چنین روشی که سال‌ها در سینماهای ایران به کار گرفته شد، این بار نتیجه می‌دهد یا خیر!

واقعیت این است که اختصاص سالن‌ سینما بر اساس تراکم جمعیتی و تحلیل درست از میزان علاقه‌مندی مخاطبان ایرانی به سینما یک راهکار مهم اما زمان‌بر است و تٲمین زیرساخت‌ها می‌تواند فضای مطلوب را برای تولیدکننده-پخش‌کننده  – سینمادار و مردم فراهم سازد. اما این چشم‌انداز آرمانی به این سادگی‌ها دست‌یافتنی نیست.

به خاطر داشته باشیم که زمانی حضور در جشنواره فیلم فجر، نه تنها شرط نبود بلکه قاعده بود و اصولا فیلم غیر از مجرای اکران در فجر نمی‌توانست راهی به پرده اکران عمومی بیابد. و البته در آن سینما، دفترچه و نظام درجه‌بندی کیفی الف ب ج د و تنظیم جدول اکران بر اساس درجه حرف اول را می‌زد.

و دست آخر این که آیا آزمودن راهکارهای قدیمی، می‌تواند سبب ارتقای چرخه اکران شود؟ آیا این بازگشت به عقب، موافقت با تحویل اداره امور توسط بخش دولتی است؟

آیا در شرایط فعلی، بازگشت به روش‌های تولید و اکران سی سال پیش جواب می‌دهد؟

آیا می‌شود در شرایطی که تهیه‌کننده و پخش‌‌کننده‌ها لباس بخش خصوصی پوشیده‌اند، با روش‌های بخش دولتی تغییر مسیر دهند؟