به گزارش خبرنگار سینما صبا فیلم فیلم «غریب» اثر محمدحسین لطیفی در سالن‌های پردیس سینمای ملت اکران شد. این فیلم نیز همچون «سرهنگ ثریا» و «اتاقک گلی» جدال با مجاهدین خلق را روایت می‌کند.

فیلم «غریب» حضور محمد بروجردی در نواحی کردستان و رویارویی وی با دشمن را به عنوان ایده اولیه خود قرار داده است. به همین جهت پیرنگ اثر تمام و کمال به سیر و سلوک بروجردی در جنگ مربوط است. فیلم می‌خواهد با قرار دادن کاراکتری در بطن جنگ درونیات و مصائب انسانی او را زیر ذره‌بین قرار دهد. موقعیتی که پیش از این در فیلم «موقعیت مهدی» شاهدش بودیم. موقعیتی که در آن ندای وظیفه کاراکتر اصلی را فرا می‌خواند تا از خودش بگذرد.

با فهم دو عنصر می‌توانیم به درک بهتری از وظیفه در داستان‌های جنگی دست یابیم. وظیفه‌ای که قدرت‌های والا و آرمانی دیکته شود به مثابه رسالت و وظیفه‌ای که به خویشتن خویش مربوط شود، به منزله رستگاری کاراکتر قابل توجه است.

فیلم «غریب» به مسیری می‌اندیشد که در آن رسالت و رستگاری شخصیت اصلی به شکلی توامان دنبال شوند.

اما برای اینکه مسیر مذکور فرم سینمایی به خود بگیرد، وحدت‌های زمانی و مکانی حائز اهمیت هستند. به بیان دیگر هارمونی سینما زمانی نواخته می‌شود که پیش از حادثه عناصر زمانی و مکانی جایگاه کاراکتر را برای تماشاگر برجسته کرده و مخاطب را با هیاهوی جنگ همراه سازد.

فیلم «غریب» در همان ابتدا خاصیتِ هولناک جنگ را در آغوش می‌کشد. و در دنباله این رویکرد آرمان‌هایی که کاراکترهای قهرمان‌ و ضدقهرمان‌ در سر دارند را از طریق دیالوگ در گوش مخاطب می‌کند‌. دیالوگ‌های گفته‌شده به شکلی ناخودآگاه هویتی شعارگونه پیدا می‌کنند.

تمام معضلات گفته‌شده به عجله‌‌ کارگردان مربوط است. عجله برای ترسیم جنگ و التهابات واقع در آن.

در پایان اما نمی‌توانیم منکر الگوهای زیبایی‌شناسانه اثر شویم. لطیفی با صورت‌بندیِ فضاهای آشفته و جنگ‌زده، به درستی چارچوب‌های بصری در ژانر دفاع مقدس را رعایت می‌کند.