به گزارش خبرنگار سینما صبا، در نشست خبری فیلم سینمایی «آن‌ها مرا دوست داشتند» ایرج رحمانی سرمایه گذار فیلم موضوعات عجیبی را مطرح کرد. وی گفت: نمی‌دانم جرمم چیست که در جشنواره حضور دارم و مسئولیت حضور در جشنواره فجر با من است. برای حضور برخی هنر جویانم در فیلم مورد بی‌احترامی قرار گرفتم و برخی بازیگران پیش پرداختم را پس دادند. همه می‌گفتند، هنر جویم که در فیلم بازی کرد به درد این نقش نمی‌خورد، اما اینطور نبود. در تمام مناطق پر تنش تهران زندگی کردم، در کنار افراد معتاد زندگی کردم و این فیلم ماحصل اراده فردی است.

وی افزود: من نمی‌دانم در محیط فرهنگی چگونه می‌شود کار کرد. چگونه افراد فرهنگی جشنواره را تحریم کردند. برای حضور در جشنواره انگ جرم به من خورده است و الان هم در نشست نیامدند. وقتی پول هایشان دیر می‌شود تهدید می‌کنند. به خدا قسم با نابازیگران راحت‌تر می‌شود کار کرد. چرا انقدر بازیگر سالاری وجود دارد. چگونه آن‌ها با هم متحد شدند، ما نشویم. باید بها دادن به بازیگران را ما تهیه‌کنندگان کنار بگذاریم. آقایان و خانم‌های بازیگر دورتون تمام شده است باغتان سرما زده است.

رحمانی ادامه داد: من برای تامین پول فیلم، ماشین فروختم که پول عوامل عقب نیفتد. الان درگیر دادگاه هستم. فلان بازیگر با من صحبت کرد و گفت برای ۲۰ روز ۳ میلیارد می‌خواهم. می‌خواست پول را بگیرد و به خارج برود. الان خارج است و دم از مردم می‌زند. مگر فرهنگ را می‌شود تحریم کرد. جرم در مملکت با نبود فرهنگ افزایش پیدا می‌کند. بازیگران پشت فیلم را خالی کردند و پیش پرداختشان را پس دادند. به من گفتند، چون نابازیگر جلوی من است دستمزدم بیشتر باید باشد. چرا؟ چون نابازیگر کنارم رشد می‌کند. خیلی از بازیگران به جز اینستاگرام معمولی هیچ چیز ندارند.

او تاکید کرد: من باج دادم که هنر جویانم در فیلم باشند. آقایان تهیه کننده! سینما محتاج بازیگر نیست. این بدبختی‌های منه و خیلی دلم پر است. من شش فیلم ساختم که تا الان نیامده است. من هر چه خریده بودم ۶ برابر شده بود اما الان باید گدایی کنم که پول شش سال پیشم را به من بدهند.

رحمانی بیان کرد: سر تیتر روزنامه‌های امروز دو تابعیتی هستند و فاز روشن فکری بر ندارید. تو پنت هوس نشستی غم مردم خوی را برداشتی؟ من معترض بازیگرانی هستم که برای نشست مردمی ۲۰۰ میلیون طلب کرده اند. من به ساختار بازیگر سالاری ایراد دارم. بازیگران مشهور! شما با کفش هایتان در گل سیل نرفتید. شاید اگر شما زمانی تحریم کنید که نان آنجا را نخورده باشید. جشنواره ۱۴۰۰ و ۹۸ و ۸۸ حکومتی نبود. شما در همین سینما بزرگ شدید. مردم قدرت تشخیص دارند و رفتار شما را می‌فهمند.