به گزارش خبرنگار سینما صبا فیلم «بعد از آفتاب» به نویسندگی و کارگردانی شارلوت ولز یکی از آثار مورد توجه در سال جاری است. این فیلم در بخش بازیگر نقش اول مرد شانس دریافت جایزه اسکار را دارد. «پاول مسکال» که نامزد کسب این جایزه شده است، نقش پدری جوان را بازی می‌کند که از همسرش جدا شده و تنها زندگی می‌کند. او دختر خود را برای تعطیلات تابستانی به هتلی تفریحی برده و قصد دارد مدت کوتاهی را با خوبی و خوشی در کنار فرزندش سپری کند.

روایت فیلم «بعد از آفتاب» بر محور لحظات خوب و خوش می‌چرخد.‌ لحظه‌ها در این فیلم حرف اول را می‌زنند.‌ لحظاتی که در برگیرندهٔ نگاه، دیالوگ و کنش‌های ساده هستند. پلات بیرونی و ظاهری فیلم به همین منوال می‌گذرد. خبر چندانی از موقعیت‌های هولناک یا نمایشی نیست.‌ هر چه هست در انسان و دغدغه‌های شخصی و اجتماعی‌اش خلاصه می‌شود. رویکردی که خیلی هم نا آشنا نیست. پیش از این در فیلمی به نام «پروژه فلوریدا» چالش‌های انسانی و اجتماعی مورد توجه قرار گرفته بود. در آن فیلم نیز همچون «بعد از آفتاب» کاراکترهای اصلی نقش کلیدی را برای پیش‌برد داستان و جذب مخاطب بازی می‌کردند. ویلم دفو برای «پروژه فلوریدا» و «پاول مسکال» برای فیلم «بعد از آفتاب».

همانطور که گفته‌شد مسکال نقش پدری جوان را دارد. پس می‌توان نتیجه گرفت که او خیلی زود متاهل و صاحب فرزند شده است. همین مسئله در تضاد با ماهیت متعارف یک پدر قرار می‌گیرد. پدری کردن و یا پدر بودن از ویژگیِ بالغانه انسان‌ها به شمار می‌رود. او پارادوکسی که میان این دو مسئله شکل گرفته، به اصطلاح بندبازی می‌کند. به بیانی دیگر او در تنهایی‌اش جوان، اما کنار دخترش سالخورده می‌نماید.

پاول مسکال در این فیلم به شکلی زیرمتنی و درونی از سالخوردگیِ زود هنگامش پشیمان است.‌ زمانی که با فرزندش همراه و هم کلام است، در میمیک و نگاهش نوعی غم‌ و فسردگی دیده می‌شود. او در سن ۳۶ سالگی بخش بزرگی از جوانی‌اش را از دست داده و حالا بخش اندکی از آن نیز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. به قول معروف کنش‌های زیرپوستی و ظریف مسکال از جمله دلایلی است که او را به نزدیک‌ترین مرحله به جایزه اسکار رسانده است.

البته شایستگی رقبای پاول مسکال در این مرحله جذابیت‌های اسکار را چند برابر می‌کند.

محراب توکلی