به گزارش صبا، تعدد جشنواره های مرتبط با فیلم و سینما در کشور ما اغلب در حاشیه اصلی‌ترین جشنواره فیلم که جشنواره فیلم فجر باشد قرار گرفته است. جشنواره فجر مانند محوری است که مابقی جشنواره ها بیش و کم حول آن قرار گرفته اند و در گذر زمان بسیاری از این جشنواره های پیرامونی، از حیز انتفاع ساقط شده و اگر هم برگزار می‌شوند فایده‌ای(!) جز توزیع پول میان برگزارکنندگان ندارند.

جشنواره فجر محور شده چون در کنار قدمت به محلی برای اولین رونمایی آثار سینمایی بدل شده و هیچ اثر پیشتر دیده‌شده‌ای نمی‌تواند در این جشنواره، حضور داشته باشد. همین اصل ساده می‌تواند سایر جشنواره‌های پیرامونی را از رخوت نجات دهد و عدم رعایت همین اصل ساده باعث شده بسیاری از جشنواره های سینمایی به طفیلی ارگان‌هایی بدل گردند که بودجه آنها را تامین می‌کنند و گاهی مانند جشنواره کودک، سالها می‌گذرد و باز هم نه سودآوری مالی روی می‌دهد و نه مخاطب ثابتی وجود دارد که بشود روی خرید بلیتش برای برپایی جشنواره حساب کرد.

عین این مشکل برای جشنواره موسوم به جهانی که چند سالی اعتدالیون بودجه های هنگفت صرفش کردند ولی به بار ننشست وجود داشت. جشنواره ای که فودکورت‌ش جذابیت بیشتری از سالن نمایش دارد می‌تواند جشنواره غذا(!) باشد و نه جشنواره فیلم.

در میان جشنواره های ریز و درشت وطنی، فلسفه وجودی دو جشنواره بیش از بقیه منطقی بود. یکی جشنواره یاس که مختص فیلم‌های ویدیویی و محصولات شبکه خانگی بود ولی در دولت اعتدال و با انحلال موسسه رسانه های تصویری، تعطیل شد؛ درنظر بگیرید که کل فضای رسانه ای داشت به سمت تقویت پلتفرم ها و شبکه خانگی میرفت ولی آقایان معتدل به جای تبدیل موسسه رسانه های تصویری به یک پلتفرم قدرتمند، آن را منحل کردند تا خودشان بشوند مدیر و معاون و مشاور پلتفرم‌های دیگر!!

دیگر جشنواره‌ی با فلسفه منطق پذیر، جشنواره فیلم مقاومت بوده. جشنواره مقاومت به مانند اغلب جشنواره های سینمایی زعیمی ارگانی دارد و انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس، برگزارکننده آن بوده با این حال در برخی ادوار آن تلاش‌هایی شده برای نزدیک کردن این جشنواره به استانداردها. برای همین بوده که در ادوار متاخر جشنواره سعی شده به غیر از برخی آثار خارجی، اولین رونمایی برخی آثار ایرانی مانند یتیم خانه ایران و ابوزینب نیز در این جشنواره صورت گیرد که اتفاقا در جلب مخاطب پیگیر سینما هم موثر بوده‌.

کاری به برگزاری نشست و ورک‌شاپ و بخش‌های جانبی نداریم که در سال‌های اخیر اغلب جشنواره ها را دربرگرفته و عاملی شده برای توجیه ردیف بودجه جشنواره.

آنچه مهم است اینکه جشنواره مقاومت سعی کرده استارت رونمایی از محصولات دیده‌نشده را بزند و امسال هم اگر سعی کنند حداقل سه تا پنج عنوان فیلم‌های ایرانی که پیشتر در جشنواره فجر رونمایی نشده را در این جشنواره به نمایش درآورند می‌تواند اسباب توجه مخاطب عام را رقم بزند. به عنوان مثال می‌شود روی اکران بهشت تبهکاران برادران جوزانی که به جشنواره فجر نرسید، حساب باز کرد یا حتی نسخه نهایی گل‌های باوارده-نه آن نسخه پالایش نشده فجر- را در جشنواره رونمایی کرد و یا از میان آن پنجاه فیلم متقاضی فجر که توسط هیات انتخاب رد شدند، آثاری را برای نمایش در جشنواره انتخاب کرد‌ یا حداقل کمدی تولیدی خودِ انجمن را در این جشنواره رونمایی کرد.

کنارش حتما اکران فیلم‌های مرتبط و باکیفیت خارجی هم می‌تواند کمک کند به رونق سالن‌های جشنواره. این، اولین راه نجات جشنواره مقاومت است و عاملی برای ارتقای استانداردها.