به گزارش صبا به نقل از بوک رایت، کمیته برگزاری این جایزه ادبی فهرست ۱۶ کتاب را به عنوان برترین آثار داستانی نویسندگان زن اعلام کرد و قرار است با انتخاب ۶ اثر، نامزدهای نهایی را روز ۲۶ آوریل (۶ اردیبهشت) معرفی کند.

«پروانه‌های سیاه» (پریسیلا موریس)، «فرزندان بهشت (کامیلا گرودوا)، «نان نفرین شده» (سوفی مکینتاش)، «شیطان کاپرهد» (باربارا کینگ سولور)، «فایر راش» (ژاکلین کروکس)، «شکوه» (نوویولت بولاوایو)، «دلتنگی» (جنیفر کرافت)، «من یک طرفدار هستم» (شینا پاتل)، «ممفیس» (ام استرینگ فلو)، «پاد» (لالین پول)، «سنگ کور» (ناتالی هاینز)، «ملکه‌های راهزن» (پرینی شروف)، «سگ شمال» (الیزابت مک کنزی)، «پرتره ازدواج»(مگی اوفارل)، «تعدی» (لوئیز کندی) و «ارواح سرگردان» (سیسیل پین) فهرست نامزدهای اولیه این جایزه ادبی را تشکیل می‌دهند.

سال گذشته رمان «کتاب ماهیت و پوچی» نوشته «روث اوزکی» به عنوان اثر برگزیده «جایزه ادبیات داستانی زنان» معرفی شد و جایزه ۳۰ هزار پوندی آن را دریافت کرد.

شرح تصویر:سوفیا مکینتاش، نویسنده ولزی‌الاصل داستان‌های کوتاه در بریتانیاست. او که زاده ۱۹۸۸ است پس از موفقیت با کتاب «آب درمانی» که نامش را سال ۲۰۱۸ در جمع نامزدهای دریافت جایزه «من بوکر» قرار داد و با رمان «بلیت آبی» شهرتش بیش از گذشته شد، حالا با تازه‌تری رمان خود، «نان نفرین شده» مدعی جدی کسب عنوان بانوی نویسنده سال بریتانیاست.

الن پیرسون، خبرنگار و منتقد برجسته کتاب در انگلستان در نقد سه گانه  مکینتاش در نسخه الکترونیکی آی.نیوز  می‌نویسد:«سوفی مکینتاش نویسنده‌ای خبر و البته وام دار فمنیست است. او در نخستین رمان خود با نام «آب درمانی» (۲۰۱۸)  داستان سه دختر را روایت می‌کند که در جزیره‌ای دورافتاده بزرگ شده‌اند و طی سال‌های نوجوانی به آن‌ها آموزش داده می‌شود  از گام نهادن به دنیای سراسر تیره و خطرناک مردانه پرهیز کنند. در بلیت آبی (۲۰۲۰) اما مکینتاش  جامعه‌ای را ترسیم می‌کند که در آن یک سیستم قرعه‌کشی تصمیم می‌گیرد که آیا هر یک زنان جامعه می‌توانند باردار شوند یا خیر. اگر بخت با یک زن یار باشد می‌تواند مادر شود اما اگر قرعه به نام او اصابت نکند،برای اطمینان از اینکه نتواند فرزندی را به دنیا بیاورد، دستگاهی عجیب داخل بدن آن زن نگون بخت تعبیه می‌شود! به نظر می‌رسد مکینتاش به نوعی متاثر از آثار جرج اورول، به ویژه ۱۹۸۴ این نویسنده برجسته است. چه ترس از آینده‌ای موهوم و وجود ناظری کبیر (برادر بزرگتر در رمان اورول) که با مکانیزم رباتیک اما با تسلط اراده‌ای بشری، دیگر انسان‌ها را کنترل می‌کند در نوشته‌های مکینتاش نیز به چشم می‌خورد.

این نویسنده ولزی با رمان  «نان نفرین شده» نشان می‌دهد که نه تنها در تصویرسازی از  آینده‌های نزدیک به گونه‌ای نگران‌کننده‌ای زبردست است، بلکه مفسری چیره دست نیز محسوب می‌شود که وقایع‌‎نگاری را با سرشتی شوخ انجام می‌دهد. رمان سوم او الهام‌بخش یک مسمومیت جمعی است که در ۱۹۵۱ در شهر Pont-Saint-Esprit فرانسه رخ داد. مکینتاش در یادداشتی در پایان رمان از زبان الودی (شخصیت داستان) می‌نویسد «می‌توانم اعتراف کنم که آن روزها گاهی به خمیری که شوهرم دست‌هایش را روی آن می‌گذاشت، حسادت می‌کردم! او با مهربانی و خستگی ناپذیر کار می‌کرد. زن یک نانوا، آرزو دارد که شوهرش او را لمس کند! همین! اما مرد هم از نظر جسمی و هم از نظر عاطفی از همسرش دور است (دوری می‌کند). غم انگیز است که می خوانیم فقدان عشق همسر، چگونه افکار زن را به خود مشغول می کند. او فکر می‌کند: «شوهرم جوید و جوید و جوید…، با دهانی که هرگز مرا نبوسید.»

پارینی شروف، نویسنده هندی‌الاصل ساکن انگلیس اما یکی دیگر از بخت‌های اصلی کسب این جایزه است. شروف نخستین داستان کوتاه خود را در ۷ سالگی با عنوان «حفره جادویی» نوشت. «ملکه‌های راهزن» اما سومین رمان بلند شروف محسوب می‌شود. این رمان داستان زنی به نام «گیتا» را در دهکده‌ای از هندوستان روایت می‌کند. همسر گیتا یک باره ناپدید می‌شود و با وجود گذشت ۵ سال هیجکس ردی از او نمی‌یابد. رفته رفته ظن اهالی دهکده به سمت گیتا می‌چرخد. آن‌ها گمان می‌کنند او همسر خود را کشته و جسدش را ناپدید کرده است! حتی گاهی برخی زنان دهکده پس از دعواهای شدید با همسرانشان نزد او می‌روند و از او کمک می‌خواهند و وقتی گیتا با چشمان گرد می‌پرسد چه کمکی از من برمی‌آید؟ پاسخ می‌دهند به ما هم بگو چطور او را کشتی؟!! زن جوان و ساده هندی از این حرف‌ها رنجیده می‌شود و …

به یقین در آثار پارینی شروف نیز رگه‌های فمنیستی به خوبی نمایان است. البته از آنجا که پارینی نویسنده‌ای جوان محسوب می‌شود، از منظر تجربه نسبت به دیگر نویسندگان مطرح این فهرست به ویژه مکینتاش، جنفیر کرافت و سیسیلیا پین دست پایین را دارد اما قلم جادویی پارینی می‌تواند در لحظات سرنوشت ساز تصمیم‌گیری هیات داوران، همه چیز را به سود او تغییر دهد. 

جایزه ادبیات داستانی زنان در ۱۹۹۶ و پس از اعتراض‌های زیاد به فهرست نامزدهای نهایی بوکر ۱۹۹۱ که در آن هیچ اثری از نویسندگان زن وجود نداشت، تاسیس شد. این جایزه هر ساله به برترین رمان بلندی تعلق می‌گیرد که توسط یک نویسنده زن به زبان انگلیسی نوشته و در بریتانیا منتشر شده باشد.

معرفی آثار رسیده به مرحله نهایی جایزه ادبیات داستانی زنان انگلیس ادامه دارد….