پژمان موسوی روزنامه‌نگار با سابقه و سردبیر ماهنامه «تجربه» و دوماهنامه‌ «مروارید» در گفت‌وگو با صبا پیرامون فضایی که روزنامه‌نگاران و خبرنگاران در ماه‌های اخیر به سر می‌برند، صحبت کرد.

موسوی ابتدا با اشاره به گسترش فضای مطبوعاتی و رقابتی در خارج کشور گفت: اصولاً در یک یا دو سال گذشته با فعالیت شبکه‌های ماهواره‌ای همزمان با گسترش فضای مجازی، توقع مردم از رسانه و روزنامه‌نگاران فرق کرده است. چرا که که فعالیت شبکه‌های ماهواره‌ای و فضای مجازی آزادانه‌تر و به دور از سانسور انجام می‌شود. شیوه‌ای که در آن‌ها در پیش گرفته‌اند با کار رسانه‌های داخلی متفاوت است. شیوه‌ای که در داخل به دلیل وجود سانسور نمی‌تواند پیاده شود. به همین سبب استقبال مردم از رسانه‌های داخلی خیلی کمتر شده است. از این رو توجه مخاطبان به رسانه‌های آنلاین و یا آن ور آبی رفته است. پس از اعتراضات شهریور ماه مردم توقعاتی از رسانه‌های داخلی داشتند. توقعاتی که صراحت خبرنگاران و یا روزنامه‌نگاران را می‌طلبید.

طبق گفته جامعه‌شناسان شرایط به هیچ عنوان به قبل از ۲۵ شهریور باز نمی‌گردد، همین نشان می‌دهد که فضای مطبوعاتی نیز از مرگ مهسا امینی به بعد دچار تغییر و تحول شده و به همین جهت شرایط کمی سخت شده است. چرا که خیلی از اصحاب فرهنگ ارگان‌های دولتی و نیمه‌دولتی را تحریم کرده و حاضر به گفت‌وگو با آن‌ها نیستند. بنابراین اشخاصی که در رسانه فعالیت می‌کنند -حتی اگر با رسانه‌شان هم‌فکر نباشند- کار برایشان سخت شده است. زیرا اصحاب فرهنگ قصد اظهار نظر نداشته و سعی دارند به شکلی دیگر با وقایع برخورد داشته باشند. در نتیجه این امر روزنامه‌نگاران و خبرنگاران باید رویکردی متفاوتی را برای خود تعریف کنند. سوژه‌هایی که مدنظر قرار می‌دهند و یا لحن و ادبیاتی که به کار می‌برند باید نزدیک به مردم باشد. مطمئنم اگر رسانه‌ای باشد که با مردم همراه‌تر باشد، مخاطب از این قضیه را می‌فهمد. از طرفی اگر اصحاب فرهنگ متوجه دغدغه آن رسانه شوند و به حق طلبی و روحیه آزادی‌خواهی آن رسانه پی ببرند، قطعا با آن‌ گفت‌وگو خواهند کرد. ممکن است یک عده از این قاعده مستثنی باشند که من درباره آن‌ها صحبت نمی‌کنم. پس بنابراین اگر رسانه، خبرنگار و یا روزنامه‌نگاری همراه و هم‌دل با مردم باشد، اصحاب فرهنگ و هنر نیز با آن‌ها تعامل خواهد داشت.

پژمان موسوی در رابطه با وظایف ماهنامه‌ها و مجلات در چنین شرایطی تصریح کرد: ماهنامه‌ها و فصل‌نامه‌ها با توجه به ماهیتی که دارند، باید تحلیلی‌تر و تفصیلی‌تر از قبل با چنین اتمسفری مواجه شوند. آن‌ها می‌بایست تحلیل‌های خود را با ادبیاتی که قابل انتشار است، منتشر کنند. آن‌ها بهتر است خودشان را اسیر سانسور نکنند و از جانبی با لحن و گفتاری بنویسند که دچار هزینه‌هایی همچون توقیف یا اسیر نشوند. اگر نشریات بتوانند هم‌گام با خواسته مردم برخوردی تفسیری‌تر از فضا داشته باشند و بتوانند با بسته‌های فرهنگیِ متناسب با شرایط روز خوراک مخاطب را -در این ساحت- تامین کنند، قطعا مردم نیز از آن‌ها استقبال خواهند کرد. به همین دلیل است که در این روزها روزنامه‌ها و مجلات به علت ویژگی تقصیری‌شان دارای اقبال هستند.

موسوی پیرامون تحریم برخی ماهنامه‌ها و نشریات در ماه‌های اخیر گفت: من با تحریم مخالفم. چرا که تحریم راه‌حل نیست. چرا که روزنامه‌نگاری تعطیل بردار و تحریم بردار نیست. چرا که روزنامه‌نگاران به عنوان نبض تپنده جامعه می‌توانند به عنوان سفیران آزادی اطلاعات نقش سازنده‌ای را ایفا کنند. از این رو آن‌ها باید خوب و صریح کار کنند و همواره در صحنه باشند. روزنامه‌نگاران می‌بایست روحیه آزادی‌خواهی و حق‌طلبی‌شان را با خود داشته و به مردم خوراک خبری لازم را ارائه کنند. تعطیلی رسانه هیچ‌گاه راه‌حل نیست. البته از طرفی مخاطب نیز ممکن است شرایط رسانه‌های داخلی و تحریم‌شان را درک کند.‌ زیرا انتظاری را که از رسانه‌های خارجی دارد، از آن‌ها نداشته باشد. اما توقع صداقت و راستگویی همواره از رسانه‌های داخلی وجود دارد.‌ مخاطب از رسانه‌های داخلی انتظار دارد با وقایع آن طور که هست برخورد کنند. اگر این ویژگی‌ها در رسانه‌ها برقرار باشند، مردم نیز از آن‌ها استقبال خواهند کرد.

موسوی در ادامه افزود: ذائقه مردم در فضای پس از اعتراضات به کلی تغییر کرد. اگر به لیست کتاب‌های پرفروش در ماه‌های اخیر توجه کنیم، کتاب‌های روانشناسی که پیش از شهریور پرفروش بودند، جای خودشان را به کتاب‌های سیاسی داده‌اند. این امر نشان از تغییر ذائقه مردم دارد. رسانه‌ها و مجلات نیز تلاش کردند هم‌گام با این ذائقه به شکلی صریح‌تر عمل نمایند.

او در پایان متذکر شد: طرح جلد مجلاتی که در این مدت منتشر شده‌اند، نشان می‌دهد که فضای نشریات با مردم همراه‌تر شده است. آن‌ها دارند با صراحت بیشتری با وقایع برخورد می‌کنند. این مسیر آزادی‌خواهانه همراه با مردم باید ادامه پیدا کند. تا جایی که مردم به لحاظ رسانه‌ای نیازهایشان برطرف شود و خوراک تحلیلی بهتری را دریافت کنند. در نتیجه این امر مردم نیز به رسانه‌های داخلی توجه لازم را خواهند داشت.‌