به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا، حمید اندرزچمنی سرهنگ نیروی انتظامی، کارشناس سینما و تلویزیون و دبیر وقت شورای فیلم و سریال معاونت اجتماعی ناجا یادداشتی را با موضوع سینمای اجتماعی و پدیده های اجتماعی در اختیار خبرگزاری صبا قرارداده است.

متن یادداشت به شرح زیر است:

«واضح و مبرهن است پدیده‌های اجتماعی، که همگان کم و بیش با آن‌ها دست و پنجه نرم می کنند، متعدد و متنوع‌اند، لیکن  از آن میان پدیده‌هایی نظیر سرقت، قتل، اعتیاد، طلاق، فضای مجازی و هنجارگریزی‌هایی همچون تصادفات رانندگی و سرقت به عنف و تجاوز، روابط غیر متعارف دختر و پسر، خیانت، فرار مغزها، مهاجرت، و…. بیش از بقیه پدیده های آسیب‌زا  و نامطلوب اجتماعی، یکایک خانواده و شهروندان جامعه را آزار می دهند و آسایش و آرامش آنان را تقلیل می دهند.  شاهد این مدعا واقعیت های موجود در کوی و برزن هاست که در همه  آنها شهروندان کشور و خانواده ها، به ویژه در شهرهای بزرگ، از متولیان مسایل اجتماعی خواسته اند تا با طرح و تدبیر اندیشیده، تلاش و اقدامات سنجیده، نه تنها به جنگ این پدیده های مخرب بروند بلکه طرحی دراندازند تا این پدیده آسیب زا  فرصت بروز و ظهور نیابند.

نقش سینمای اجتماعی در پیش گیری از وقوع هر نوع کنش آسیب های اجتماعی و پرداختن به هنگام و اساسی در آن را ضرورتی غیرقابل خدشه و انکار ناپذیر می دانیم. در همین راستا داده های پژوهشی فراوان و متقنی وجود دارند که نشان می دهند دامنه تاثیر هیچ یک از آسیب های برشمرده شده هرگز در سطح خود آن آسیب محدود نمی ماند بلکه زمینه ساز بروز آسیب‌ها و کژکاردی‌های زیستی، روانی و اجتماعی دیگری نیز می‌شود. به عنوان مثال، آسیبی نظیر اعتیاد افزون بر عوارض جسمانی پرشمار ، عوارض روانی شدیدی از خود برجای می گذارد که از آن جمله می توان به «کاهش اعتماد عمومی» و «افزایش احساس ناامنی» در جامعه اشاره نمود.

به تجربه و به کرات آموخته ایم که از میان راندن آسیب های اجتماعی و مداخله موثر و پیشگیری و درمان هدفمند در آن‌ها، نه تنها مستلزم بسیج امکانات و قابلیت های بین نهادی و بین سازمانی است بلکه نیازمند «اهتمام عمومی» و «عزم همگانی» به ویژه از زبان هنر و هنرمندان جامعه است. چه ناگفته آشکار است که مداخله در آسیب های اجتماعی مستلزم بازشناسی دقیق و تعیین سهم هر یک از ما است. این بیان بدان معنا است که هیچ سازمان و نهاد حکومتی و حتی بالاتر از آن هیچ نظام حکومتی، به تنهایی و بدون بهره‌گیری از پتانسیل آگاهی دادن و پرداختن به اصل آموزش و بالا بردن ضریب هوشیاری و دانش و بینش، شهروندان قادر به «مداخله موثر» در پیشگیری از آسیب های اجتماعی نیست و این نقش، برجسته نیازمند رد پای درشت سینمای اجتماعی برای مقابله از نوع پیشگیری و بالا بردن ظریب هوشیاری مردم  با آسیب‌های اجتماعی و مخاطبان این سینما، است. براستی پاسخگوی علامت سوال بزرگ ما برای آشفته گی

لازم به تذکر است برای هریک از آسیب های اجتماعی که ذکرش رفت سازمان و نهاد متولی وجود دارد.. اما براستی متولی سینمای اجتماعی ما کیست ؟ تا با دانش  و بینش هدایت گر و حمایت از دغدغه‌مندان این گونه از سینمای مردمی را در دستور درست کاری خود قرار دهد و بی قراری هنرمندان این ژانر را که از بی مدیریتی آشفته بازار این هنر رنج می برند به قرار و مدار تبدیل کند و برای مشارکت دادن فعال هنرمندان این مرز و بوم  در امر پیشگیری از وقوع آسیب‌های اجتماعی با مداخله روشمند و هدفمند، بسترهای فعالیت اصولی و درست آن‌ها را فراهم سازد. در واقع این سازمان یا نهاد یا …. باید بر این باور برسد که با حمایت و ساماندهی هنر و هنرمندان صاحب تجربه و علاقه‌مند به این ژانر پر مخاطب خیلی راحت می تواند به بسط و گسترش «فرهنگ پیشگیری» و پایین آوردن نرخ وقوع کجروی های حاصل از آسیب های اجتماعی فرو کاسته و همچنین «احساس مسئولیت اجتماعی» را در جامعه فزونی بخشد و در چارچوب  رویکرد پیشگیری، چند گام اساسی را پیشرو برداشت. سینمای اجتماعی ما در شرایط فعلی با وضعیت آشفته در مدیریت، مضمون و محتوا و تولید متنوع قادر نخواهد بود رسالت پیشگیری را برای جامعه و افراد آن به دوش بگیرد.»

انتهای پیام/