به گزارش خبرنگار سینما صبا، در آن روز ده‌ها تن از چهره‌های مطرح سینمایی به موزه سینما آمدند تا حرکت اعتراضی گسترده‌ای را علیه پدیده قاچاق فیلم و تجاوز به حقوق سینماگران آغاز کنند.

آن روزها نسخه سی دی برخی فیلم‌های ایرانی همزمان با اکران به مردم فروخته می‌شد و لابد ماجرای فیلم «سنتوری» و عاملان جلوگیری از نمایش عمومی و بعد قاچاق آن فیلم و درگذشت تأسف‌بار تهیه‌کننده آن فیلم (فرامرز فرازمند) را به خاطر دارید؟

ستادی برای مبارزه با قاچاق و تکثیر غیرمجاز آثار سینمایی تشکیل شد… / دسترسی مردم به شبکه خانگی تعریف دیگری پیدا کرد و شکل ارائه آثار برای شبکه خانگی تغییر یافت. /موسسه رسانه‌های تصویری منحل شد. / روزگار سلطه پلتفرم‌ها رسید… و…

سال‌ها از آن روزها می‌گذرد و این پرسش‌های روز سال ۱۴۰۲ است:

آیا قاچاق فیلم دیگر موضوع مهمی برای جامعه سینمایی و مدیران نیست؟

آیا برای فیلم‌ها زحمت کشیده نشده و نمایش مفت فیلم در گوشی موبایل، ضربه اقتصادی به صاحب فیلم نمی‌زند؟

آیا با نمایش تلگرامی فیلم‌ها، صاحبان آثار و سینمادارها متضرر نمی‌شود؟

و آیا…

***

فیلم‌های ایرانی یکی پس از دیگری قاچاق می‌شوند. سر از تلگرام موبایل مردم درمی‌آورند و ماهواره‌های همسایه! /ظاهرا جانی برای کسی نمانده که اعتراض کند./ واکنشی نیست و اگر باشد مبهم است./  سینماگری معترض نیست!/ تهیه‌کننده و پخش‌کننده‌ای حتی در حد یک استوری متعجب نیست!

امروز گفت‌وگوی مهم با دبیر کارگروه مبارزه با قاچاق فیلم‌ها نشان داد، ابهام و پیچیدگی ماجرا گسترده‌تر از سال ٨۶ است!

و … حالا قرار است تصمیم بگیرند و صبح اعلام کنند!

***

بازخوانی یک قطعنامه سینمایی

در روز تحصن سینماگران، نمایش موزیکال درباره‌ی معضل قاچاق فیلم اجرا شد. در آن روز حضور جمع کثیری از هنرمندان از صنف‌ها و تشکل‌های مختلف سینمایی مشاهده می‌شد. زنده‌یاد علی معلم در بطن ماجرا بود. او در بخشی از مراسم گفت: سی‌دی این برنامه هم جلوی موزه‌ی سینما فروخته می‌شود و این تنها سی‌دی است که اگر بیرون بیاید، ایرادی ندارد و خوب است! آن روز حضور و مردم در این اجتماع و گرفتن عکس و امضا از هنرمندان در این مراسم جلب توجه می‌کرد… پایان بخش مراسم آن روز موزه سینما که جمع زیادی از سینماگران به همراه مسولین سینمایی حضور داشتند، قرائت قطعنامه‌ی اولین گردهمایی سینماگران در دفاع از حقوق سینمای ایران بود که توسط پرویز پرستویی قرائت شد.

 در متن این قطعنامه آمده بود:

«چند سالی است که زالوی قاچاق به‌شریان‌های حیاتی سینمای ملی ایران چنگ انداخته است و آخرین رمق‌های سینمای نجیب و مظلوم ایران را بی‌رحمانه می‌مکد، چنین حرکت سازمان یافته و برنامه‌ریزی شده‌ای که روز به‌روز به ابعاد آن افزوده می‌شود، آشکارا نابودی اصلی‌ترین عنصر شاخص فرهنگ‌وهنر در جمهوری اسلامی ایران را که همانند سینمای ملی است هدف قرار داده است.

بالندگی سینمای ایران علی‌رغم همه‌ی مضایق و مشکلات معجزه‌ای است که صرفا به‌مدد عشق و همت هنرمندان و دست‌اندرکاران این سینما آغاز شده و به مثابه خاری در چشم دشمنان فرهنگ و هنر این مرز و بوم فرو می‌رود و طبیعی است که خدشه در کیان این سینما هدف اصلی باندهای تبهکار اقتصادی و ضد فرهنگی قرار گیرد. نابودی سینمای ملی یعنی نابودی فرهنگ و هنر، نابودی و ویرانی سرمایه‌های ملی، عدم امنیت سرمایه‌گذاری، افزایش بحران بی‌کاری موجود در سینما، ‌عدم امنیت شغلی و حرفه‌ای اعضای خانه‌ی سینما، …. و نهایتا یعنی نابودی فکر و ذوق ایرانی و به انزوا کشاندن هنرمند اندیشمند ایرانی.

دراین سال‌ها علیرغم تلاش‌های ارزنده دلسوزان و تشکل‌های سینمایی متاسفانه، برای اعتراضات مکرر و متداول فردی، جمعی و صنفی خود، گوش‌شنوایی نیافته‌ایم و یا اگر هم بوده، چنان عاجز از عمل واقدام به میدان آمده که راه به جایی نبرده است.

اکنون هنرمندان و دست‌اندرکاران سینمای ایران بر آن شده‌اند تا این بار از یک حنجره و دست در دست یکدیگر، صدای اعتراض و تظلم خویش را به هر نحو و وسیله‌ای اعلام و ابراز نمایند و تا رسیدن به خواسته‌های به حق صنفی خود، از پای ننشینند.

ما چاره نهایی برخورد با این پدیده شوم وامنیت‌برانداز را تنها در بروز اراده‌ای ملی می‌دانیم و درگام نخست، تمامی نهادها و مسوولین مرتبط را به تحرکی جدی و نه فرمایشی، فرا می‌خوانیم.

سینمای ایران عزم راسخ دارد تا با گسترش دامنه‌ی اعتراضات جدی و قاطع خود از تمامی ابزار، امکانات وتوانمندیهای خود برای نجات سینمای نوین ایران از محاق موجود استفاده کند.

سینمای ایران امیدوارست که مسوولین فرهنگی ونهادهای زیربط، این اولین هشدار را جدی گرفته و در جریان این جنگ نابرابر سینما در مقابل باندهای مافیایی اقتصادی و ضد فرهنگی، به کمک و یاری آنان بشتابند.

اکنون اعلام می‌داریم:

۱- قاچاق محصولات سینمایی به‌وضعیتی رسیده است، که جزو با اقدام عاجل و ضربتی از سوی نهادهای امنیتی، راهی برای امحاء و نابودی شبکه‌های مخوف و فعال در این عرصه وجود ندارد، لذا از وزارت اطلاعات می‌خواهیم از توان و قابلیت خود برای انهدام شبکه‌ها و افرادی که به‌ تاراج حقوق سینمای ایران مشغولند مجدانه اقدام نمایند.

۲- از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی متوقعیم که برای جبران خسارت فراوانی که در این سالیان به سینمای ایران وارد شده و برای اثبات عزم خود در دفاع از حقوق سینماگران، هر چه سریعتر صندوق حمایت از سینمای ایران را جهت تعریف و جبران زیان‌های وارده، راه‌اندازی نماید.

۳- از مجلس شورای اسلامی، تقاضای جدی داریم که به‌عنوان یک ضرورت ملی و معوقه، تصویب قانون تاسیس سازمان حقوق و مالکیت معنوی را در دستور کار خود قرار دهد و با تامل جدی و فوری بر قوانین ناکارآمد فعلی، در برخورد با عناصر و شبکه‌های قاچاق محصولات فرهنگی و تضییع‌کنندگان حقوق سینمای ایران، ما را یاری رساند.

۴- از قوه قضاییه می‌خواهیم، به‌عنوان وظیفه ذاتی آن قوه، در برخورد با شبکه‌ها، اشخاص، سازمانها و نهادهایی که حقوق سینمای ایران را به یغما می‌برند، ‌رویه‌ای فعال، قاطع و بی‌اغماض را در پیش گیرد.

۵- از نیروی انتظامی درخواست می‌کنیم که با اتخاذ تدابیری ویژه، ضمن برخورد با عوامل خرده پا و معلول در شبکه قاچاق، از طریق شناسایی و دستگیری عوامل اصلی و سرمنشاء این باندهای مافیایی، معضل قاچاق را از سرچشمه تا انتها بخشکاند.

۶- از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تقاضای جدی داریم که جهت نهادینه کردن حقوق سینمای ایران و جلوگیری از نمایش‌های غیر مجاز آثار سینمایی که توسط نهادهای دولتی یا وابسته به‌آن ـ همچون هواپیمایی جمهوری اسلامی، قطارهای مسافربری، شبکه‌های حمل و نقل بین شهری، آموزش و پرورش، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، هتل‌ها، مراکز تفریحی، دانشگاه‌ها و … ـ که کرارا و بدون قرارداد و پرداخت حقوق به صاحبان اثر صورت می‌گیرد، قاطعانه جلوگیری کرده و نهادهای مربوطه را موظف به پرداخت خسارات وارده به سینمای ایران کند.

۷-از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران می‌خواهیم ضمن جلوگیری از ترویج و تبلیغ سینمای امریکا در رسانه ملی سهم واقعی و درخور سینمای ملی ایران را چه‌از حیث تبلیغ آثار و چه از حیث پرداخت حقوق نمایش محصولات سینمای ایران بازنگری کرده و ضمن رعایت عادلانه حقوق این سینما، به نقشی که در ایجاد تناسب میان هزینه‌های تولید و تبلیغات دارد، توجه کند ضمنا وظیفه خود را در آگاه‌سازی جامعه نسبت به حرمت شرعی استفاده از کپی‌های قاچاق مورد توجه بیشتر قرار دهد.

۸- توقع داریم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با حمایت از شبکه‌های رسمی و قانونی تکثیر و توزیع ویدیوی و توجه به معضلات و مشکلات این حوزه، جهت قانونمند و توانمندتر شدن آنان برای مقابله با شبکه‌های زیرزمینی و غیر قانونی، به تدابیر تازه بیاندیشید.

۹- تضییع حقوق سینمای ایران در خارج از کشور، از معضلات جدی سینمای ایران است که به انحاء مختلف توسط شبکه‌های ویدیویی و کانال‌های ماهواره‌ای مورد تعرض و آسیب قرار می‌گیرد.

لذا از وزارت امور خارجه درخواست می‌کنیم جهت احیا حقوق سینما و شهروندان ایرانی، کارشناسی و اقدام لازم را در برنامه کار خود قرار دهد.»

در این قطعنامه ضمن تشکر از اهالی سینما برای حضور در تجمع مطرح شد: اعتراض سینمای ایران در دفاع از حقوق خود تا حصول پاسخ به درخواست‌های مشروع حقه‌ایی که در این گردهمایی اعلام گردید، ادامه خواهد داشت و خانه سینما بر عهده خود می‌داند، با تشکیل کمیته ویژه‌ای مطالبات سینماگران ایران در این گردهمایی را پیگیری و نتایج حاصله را در دومین گردهمایی بزرگ خویش در روز ملی سینما به اطلاع افکار عمومی و سینماگران عزیز برساند.

بخوانید: تیشه به ریشه سینما