رادیو هرگز برایم پیر نمی‌شود
فریبرز گلبن، از تهیه‌کنندگان پیشکسوت رادیوست و تا به امروز تهیه‌کنندگی برنامه‌های مختلفی را در رادیو بر عهده داشته‌است. از برنامه‌های او می‌توان به جمعه من، چه فرصتی و چه شبی و… اشاره کرد. نکته قابل تامل این است که با وجود این که او پیشکسوت این رسانه است اما همچنان با علاقه برای جوانان برنامه‌سازی می‌کند و برنامه‌هایش با استقبال مخاطبان روبه‌رو می‌شود. وی سال ۱۳۴۸ وارد رادیو شد که در آن زمان ۱۹ سال بیشتر نداشت. وی درباره حضورش در رادیو عنوان می‌کند: رادیو همیشه برای من جوان می‌ماند و هرگز پیر نمی‌شود. من با رادیو زندگی کرده و کار می‌کنم. همه چیز ما رادیویی‌ها رادیوست. وی که بیش از پنج دهه است در رادیو کار می‌کند، تصریح می‌کند: هر روز با شور و علاقه در رادیو کار می‌کنم. مگر می‌شود در رادیو کار کرد و بی‌انگیزه بود. البته در آن زمان این طور نبود که سریع وارد استودیو شویم؛ باید کارآموزی می‌کردیم. ابتدا در دوره‌های کارآموزی تهیه‌کنندگی رادیو شرکت کردم و بعد از گرفتن لیسانس، تهیه‌کنندگی برنامه‌های مختلفی را بر عهده گرفتم. اعتقاد دارم هر برنامه‌ای که برای مخاطب تهیه‌ می‌کنیم، باید ویژه باشد. تا به امروز هم برنامه‌های متنوعی کار کرده‌ام. گلبن در پاسخ به این پرسش که چرا همیشه برای جوانان برنامه‌سازی می‌کنید، توضیح می‌دهد: به دلیل این که من احساس مسن‌بودن ندارم حس می‌کنم جوان هستم و باید برای جوانان کار کنم. جامعه ما جوان است و از ایده‌های نو استقبال می‌کند. من هم از طرح‌‌های خوب استفاده می‌کنم و تلاش دارم برنامه‌هایی متنوع برای آنها تهیه کنم. از سوی دیگر خلاقیت و نوآوری حرف اول را در رادیو می‌زند.
این تهیه‌کننده با اشاره به این که مردم رسانه گرم و صمیمی رادیو را دوست دارند، می‌گوید: امیدوارم همیشه این رسانه بین مردم گرم بماند. وی درباره این که چه زمانی بازنشسته می‌شود، بیان می‌کند: هیچ وقت نمی‌شود این را از یک نقاش، نویسنده یا هنرمند پرسید که سن بازنشستگی چه زمانی است.

هنوز هم بهترین است
هادی عامل، از گزارشگران حرفه‌ای ورزش کشتی است. او ثانیه به ثانیه مسابقات کشتی را آن قدر با هیجان گزارش می‌کند که نفس‌ها در سینه حبس می‌شود. درضمن بسیاری از ایرانی‌ها با صدای این گزارشگر یاد گرفته‌اند بارانداز، فن کمر، زیرگیری و… چیست و چه امتیازی دارد. عامل با اصطلاحات خودساخته‌اش به استقبال شیرمردان ایرانی می‌رود و جملاتش را این گونه می‌سازد: «دلاورمردی از خطه پهلوان‌خیز(یکی از نقاط ایران)، بزرگی می‌کنه در آوردگاه المپیک، یک امتیاز شیرین و دلچسب رو برای ما به ارمغان میاره، دستان پرتوان کشتی‌گیر ما روی حریف کار می‌کنه، چغر بد بدن، سالن را به غوغاکده‌ای تبدیل می‌کند، کشتی‌بلد، شیر مادرت حلالت باد، خدا قوت پهلوان و…» سابقه گزارشگری‌هادی عامل به ۳۹سال قبل برمی‌گردد؛ همان زمانی که خبری از دستگاه‌های گیرنده تلویزیون رنگی نبود. عامل بیشتر واژه‌ها و جملاتی که در گزارش‌هایش به کار می‌برد را احساساتش به او می‌گوید. او به دلیل خلق و خوی خاص و گزارش‌های درخشانش یکی از محبوب‌ترین مجریان ورزشی صداوسیماست.
این گزارشگر ورزشی درباره این که فکر می‌کنید آیا هنوز رادیو با وجود تکثر شبکه‌های اجتماعی و… در سپهر رسانه جایگاه دارد، می‌گوید: از آنجا که رادیو همیشه در دسترس است، بنابراین همه به این رسانه علاقه‌مند هستند؛ چه کسانی که در کلانشهرها زندگی می‌کنند و چه افرادی که در مناطق محروم هستند. به نظرم رادیو هنوز هم مخاطبان خاص خودش را دارد و اکثر ایرانی‌ها هنگام رانندگی رادیو گوش می‌کنند. در طول این سال‌ها شاهد رشد شبکه‌های اجتماعی بودیم اما به اعتقاد من رادیو هنوز هم شنونده زیادی دارد. همچنین گزارش‌کردن برای رادیو خیلی راحت‌تر از تلویزیون است، چون شما با یک گوشی همراه هم می‌توانید مسابقات را گزارش کنید.
وی ادامه می‌دهد: من در تمام این سال‌ها مسابقات زیادی اعم از المپیک، آسیا و… را برای رادیو گزارش کردم. رادیو همیشه برایم حس خوبی داشته‌است. البته گزارش در رادیو با تلویزیون فرق دارد، چون گزارشگر باید به گونه‌ای گزارش کند که مخاطب فضا را برای خودش تجسم کند. من از زمان راه‌اندازی رادیو ورزش برای این شبکه گزارش کردم. همچنین برای رادیوهای مختلف همچون ایران و جوان هم گزارش داشتم. خوشحالم با رادیو همکاری می‌کنم.
عامل در پاسخ به این سؤال که برای ۸۳ سالگی رادیو چه آرزویی دارید، بیان می‌کند: آرزو دارم رادیو همچنان پابرجا باشد و مدیران در شبکه‌های مختلف رادیویی بنا به سلایق و علایق مخاطبان برنامه بسازند. ضمن این که نسل جوان هم برای برنامه‌سازی در نظر داشته باشند و با عشق کار کنند.

رادیو برای من دانشگاه است
محیا اسناوندی را هم با صدایش در برنامه‌های رادیویی می‌شناسیم و هم با چهره‌اش در تلویزیون آشنا هستیم. او که چند سالی است برنامه «خونه زندگی» را در رادیو سلامت دارد، در این باره به جام‌جم می‌گوید: من حدود ۹ سال است که برنامه «خونه زندگی» را اجرا می‌کنم. برنامه‌ای که به نوعی خودم با آن زندگی کرده‌ام. یکی از ویژگی‌های این برنامه زنده بودن نمایشی است که اجرا می‌کنم.
وی ادامه می‌دهد: نکته جالب این برنامه برای من این است زمانی که گوینده این برنامه شدم، مجرد بودم. بعد این شخصیت دانشجو شد. از آنجا که خودم میکروبیولوژی خوانده‌ام و با فضای آزمایشگاه آشنا هستم، این شخصیت را پرستار فرض کردیم. بعد که ازدواج کردم، این شخصیت هم ازدواج کرد. به نوعی انگار تغییرات زندگی من روی این شخصیت هم تاثیر گذاشته است.  اسناوندی همچنین می‌افزاید: بین نمایش این برنامه گفت و گوهای پزشکی داریم که خیلی به من کمک می‌کند و برای خودم هم آموزنده است. بنابراین من خیلی از این برنامه یاد می‌گیرم و تجربیات خوبی به‌دست می‌آورم. ضمن این‌که اصولا کار در رادیو برایم رویا بود و از کودکی به رادیو علاقه داشتم. همین که خودم در این رسانه کار و به نوعی زندگی می‌کنم برایم جذاب و ارزشمند است. وی درباره خاطراتش از رادیو می‌گوید: به دلیل این‌که در تلویزیون مجری هستم، اغلب مخاطبان صداوسیما مرا به واسطه چهره‌ام می‌شناسند. اما برایم جالب است که رادیو هنوز جزو علاقه‌مندی‌های مردم است. چون گاهی که برای خرید به جایی می‌روم و صحبت می‌کنم، مردم من را با برنامه «خونه زندگی» می‌شناسند. این خیلی برایم جذاب است. من در رادیو برنامه دیگری هم به نام «جمعه من» داشتم که حدود سه سال روی آنتن بود و آن برنامه را خیلی دوست داشتم و جزو برنامه‌های خوبی بود که کار کردم.
اسناوندی در پایان هم بیان می‌کند: رادیو برای من دانشگاه است. شاید خیلی از گوینده‌ها درباره بار مالی آن نظراتی داشته‌باشند. برای من هم بار مالی چندانی ندارد. اما رادیو آورده‌های بسیاری برای من دارد. از جمله این‌که باعث می‌شود همیشه به‌روز باشم و اطلاعاتم را به روز نگه دارم و با آدم‌های مهم و ارزشمندی در ارتباط باشم و از آنها یاد بگیرم. به همین دلیل تا جایی که شرایطم اجازه بدهد، دلم می‌خواهد در رادیو باشم و فعالیت کنم.

رقابت صمیمانه ما و زنده‌یاد منوچهر نوذری
جواد انصافی را خیلی‌ها با نام عبدلی در نمایش «عبدلی و اوستا» به خاطر دارند. او سال‌های بسیاری از عمرش را در رادیو صرف کرد و خالق شخصیت‌هایی به یادماندنی بود. این اواخر هم رادیو ایران از او و امیر پارسی که نقش اوستا را بازی می‌کرد، تقدیر کرد. وی در گفت و گو با جام‌جم در خصوص خاطره‌انگیز‌ترین برنامه‌ای که در رادیو داشته بیان می‌کند: یکی از جذاب‌ترین برنامه‌های رادیویی که من کار کردم، برنامه «صبح جمعه با شما» بود و جزو برنامه‌های پرمخاطب رادیو هم محسوب می‌شد. در مقطعی ما دو گروه شدیم. در یکی از گروه‌ها زنده‌یاد منوچهر نوذری و برخی همکاران بودند و در گروه دیگر هم ما بودیم که «عبدلی و اوستا» را در آن اجرا می‌کردیم.  وی ادامه می‌دهد: حدود یک سال و نیم اعضای این برنامه دو گروه شدند و همین باعث شده‌بود تا رقابت بسیار زیبا و دوستانه‌ای بین دو گروه ایجاد شود. چون یک هفته گروه ما برنامه داشت و یک هفته گروه دیگر. بنابراین هر کدام از این گروه‌ها تلاش می‌کردند تا برای مردم شنیدنی‌تر باشند. همین باعث جذابیت و دلچسبی کار بود و خاطرات بسیاری را برای ما رقم می‌زد.
انصافی همچنین می‌افزاید: گروه اول با حضور زنده‌یاد منوچهر نوذری، گروه قدرتمندتری بود. بنابراین ما به‌دنبال ترفندی برای جذب بیشتر مخاطبان بودیم تا در این رقابت شکست نخوریم. از این رو برای جذب بیشتر شنونده‌هایی که تماشاچی برنامه هم بودند، نمایش عبدلی و اوستا را با لباس مخصوص نمایش آنها می‌رفتیم و خیلی برای تماشاچی جذاب بود. درست مثل تئاتر بود و حتی سعی می‌کردیم مثل تئاتر، متن را حفظ کنیم. به‌همین‌دلیل این نمایش به قدری برای همه جذاب شده‌بود که حتی گاهی بعضی جاها که از نظر رادیویی هم خیلی جذاب نبود اما همه می‌خندیدند و دوست داشتند.
وی در پایان هم می‌گوید: تنها مشکلی که در رادیو وجود دارد این است که هنوز از نظر مالی عقب است و به‌همین‌دلیل همه کسانی که با این رسانه کار می‌کنند فقط به دلیل عشق و علاقه‌شان است. من هم دوست دارم همچنان در رادیو کار کنم اما گاهی شرایط مالی این اجازه را نمی‌دهد و باعث دوری هنرمندان می‌شود؛ هنرمندانی که به رادیو عشق می‌ورزند. بنابراین امیدوارم در آینده نزدیک بودجه‌های رادیو پاسخگوی نیاز هنرمندانش شود.

نشر اول: جام جم- فاطمه عودباشی، زینب علیپور