به گزارش خبرنگار سینما صبا، شاید در گذشته، گاهی تا پاییز هم این اتفاق نمی‌افتاد اما در سال‌های اخیر، پیچ‌ومهره‌های اداره سینما و برپایی جشنواره طوری است که از همین امروز هم اگر حکمی به کسی بدهند، زمان برای برپایی درست این رویداد کم می‌آورد، ضمن آن که انتصاب زودهنگام «مجتبی امینی» در دوره پیش، این توقع را به وجود آورده که یا حکم او، مثل حکم «مهدی آذرپندار» و «محمد حمیدی‌مقدم» (دبیران فیلم کوتاه و حقیقت) تمدید شود یا نام دبیر جدید را از گلدان بیرون بیاورند. که هنوز این اتفاق رخ نداده…

شاید همین یکی دو ساعت دیگر نام دبیر جدید را اعلام کنند. شاید هم نه. اساسا در این شرایط این که «چه کسی» دبیر است، زیاد مهم نیست. مهم این است که او چه می‌گوید، چه قدر مقتدر است، چه می‌کند و چه نباید بکند…

دبیر جشنواره فیلم فجر نباید دافعه‌اش بیش از جاذبه‌اش باشد.

دبیر جشنواره فیلم فجر، اول باید عاشق جشنواره و فیلم و فجر باشد و نباید طوری باشد که  حال ملت و سینماگران را از جشنواره و فیلم و فجر به هم بزند.

دبیر جشنواره فیلم فجر، باید جای آن که همه فکر و ذکرش، و جان و ذهنش، خوشامد مدیر بالادستی باشد، به این فکر کند که چه خدمتی به سینما و فرهنگ کشور و مردم کرده است.

دبیر جشنواره فیلم فجر نباید بین خود و تهیه‌کننده‌ها و هنرمندان / صاحبان آثار (افراد اصلی در رونق‌بخشی به جشنواره) خط‌کشی کند و درد «خودبرترپنداری» داشته باشد.

دبیر جشنواره فیلم فجر، نباید به اهالی رسانه، به چشم افرادی پرت نگاه کند و باید بداند که تحت‌ هر شرایطی، «جشنواره» با «رسانه» معنا می‌گیرد. با خبرنگار، با منتقد، با عکاس. و جشنواره بدون اینها، هیچ است.

دبیر جشنواره فیلم فجر، باید زبان احترام و تکریم را بداند.

دبیر جشنواره فیلم فجر باید کسی باشد که چهار تا جوان و چهار تا پیشکسوت برای «تار» سیبیلش ارزش قائل باشند.

دبیر جشنواره فیلم فجر نباید نسبت به «سینماگر» و «اهالی رسانه» آنقدر نگاه از بالا به پایین داشته باشد که هیچ‌کس برای نگاه و سلیقه‌اش ارزش قائل نشود.

دبیر جشنواره فیلم فجر باید آنقدر اعتبار و وزن داشته باشد که احترامش را به جا بیاورند و دست رد به پیشنهاداتش (برای داوری و انتخاب و حضور در جشنواره) -تحت هر شرایطی- نزنند.

دبیر جشنواره فیلم فجر، باید مثل یک پدر، دوست‌داشتنی باشد و بتواند قدرت جذب داشته باشد.

دبیر جشنواره فیلم فجر، چه دکتر باشد و چه سیکل، باید از نظر «شعور»، «سواد»، «سلیقه» و «زیبایی شناسی» مورد تأیید همگان باشد.

دبیر جشنواره فیلم فجر، چه مدرک دکترا داشته باشد و چه سیکل، باید زبان انگلیسی بداند که با توجه به ادغام دوباره بخش ملی و بین‌المللی، بتواند برای حضار، به یک زبان جهانی حرف بزند یا حداقل از زبان محاورات سردربیاورد.

دبیر جشنواره فیلم فجر باید «فیلم‌بین» و «جشنواره‌رو» باشد. او باید «آرتیست» و «صاحب سلیقه» باشد. از همین فردای انتصابش، بداند که رنگ و پوستر و میزانسن جشنواره چهل و دوم فیلم فجر چیست.

دبیر جشنواره فیلم فجر باید از نظر روانی، یک آدم آماده باشد. نباید ترسو باشد و از هر «تیزی» بهراسد و کابوس شبانه ببیند.

دبیر جشنواره فیلم فجر باید اعتقادات و وابستگی‌های سیاسی‌اش را فریاد نزد و بداند اگر «رفتار اقناعی» را بلد نباشد، به همان عقاید و نگرش خودش هم لطمه می‌زند.

دبیر جشنواره فیلم فجر نباید از «انتقاد» بترسد. نباید برای خاموش کردن صدای منتقد، بودجه اختصاص دهد تا ویترین طوری برایش چیده شود که «کسی از او انتقاد نمی‌کند».

دبیر جشنواره فیلم فجر باید بداند اگر یک «جشنواره کم نقص» برگزار کند، به طور طبیعی همه از عملکرد او تعریف خواهند کرد و دیگر نیازی به اختصاص بودجه در این زمینه ندارد.

دبیر جشنواره فیلم فجر باید این قدرت را داشته باشد که از منتقدان و کارشناسان سینمایی به درستی بهره ببرد و جلوی آنها سنگر نگیرد.

و… دبیر جشنواره فیلم فجر، باید یک فرد امین مدیریت فرهنگی و توانمند باشد اما نباید اهل ریا و دروغ‌ باشد.