به گزارش صبا به نقل از روابط عمومی خانه تئاتر، شهرام گیل آبادی مدیرعامل خانه تئاتر در پاسخی نسبت به بخشنامه دستورالعمل صدور پروانه نمایش  که به تازگی منتشر شده است واکنش نشان داد و گفت: هیچ کس حق ندارد در خلق اثری هنری انسان را محدود کند و این حق طبیعی هر انسان است که از آزادی‌های مقبول خود استفاده کند. سطح مواجهه و مطالبه اهالی تئاتر نباید پایین بیاید. اهالی تئاتر مشکلات عدیده ای دارند که هنر اصیل، کارآ و کارکردی تئاتر را می‌خواهند از محور اصلی خود که توجه به کجی‌ها، توسعه فکری جامعه و نگاه انتقادی است، دور کرده و از این هنر، هنری نازل و بدون پیشتوانه فرهنگی – اجتماعی بسازند. در این مورد به نظر بنده این‌گونه نگاه‌های از بالا به پایین و قیم‌مابانه به تئاتر در نهایت به فرهنگ کشور و توسعه اندیشگی لطمه جدی می‌زند.

وی افزود: اینکه صنوف هنری را به رسمیت نشناسیم جز نگاه دولتی زده دهه‌های آغازین قرن نوزده است که در تمام شئون به شکست رسیده و در دنیا برای برون رفت از مشکلات راه‌کارهای تازه ای وضع کرده‌است. بر اساس این تجربه، با بخشنامه نمی‌توان فرهنگ را محدود و تفکر را مسدود کرد. نگاه مصلحت اندیشانه به تئاتر برآمده از اندیشه‌های اقتدارگرا و دولت‌های خودکامه است. دیگر حتی دولت‌های سلطه‌جو هم اینگونه به هنر نگاه نمی‌کنند بلکه سعی می‌کنند از کارکردهای هنر استفاده کنند.

مدیرعامل خانه تئاتر تاکید کرد: التقاط در این مکتوبه مربوط به نظام فکری کشور نیست مربوط به تشویش و پریشانی در نظام فکری نگارندگان است. این مکتوبه نگاهی اقتضائی و سطحی دارد که حتی مصوبات قانونی را که کیفی هستند با مصوبات کمی و باید و نبایدها اختلاط کرده و متاسفانه شان قانون را هم رعایت نمی‌کند.

این کارگردان تئاتر توضیح داد: مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی که کیفی و محتوایی هستند حکم قانون را دارند در صورتی که افزودن چند بند کمی به آنها خلاف عرف اداری و در نتیجه بی‌تجربگی نگارندگان است.

گیل آبادی در پایان عنوان کرد: این دستورالعمل با احترام به تمامی کسانی که آن را تهیه کرده‌اند خالی از وجاهت بوده و آمدن چندین نفر از سازمان تبلیغات‌اسلامی و کارشناس آگاه به مسایل اجتماعی و سیاسی خارج از خانواده بزرگ تئاتر وهن مطلق است. مگر خود خانواده بزرگ تئاتر انسان‌هایی آشنا به علوم دینی و علوم اجتماعی و علوم سیاسی ندارد که کسانی باید از بیرون وارد این حوزه شده و به تصمیم در مورد اثر هنری یک هنرمند تئاتر بنشینند. این دستورالعمل سراسر وهن بوده و متاسفانه ظاهرا هیچ کار دقیق کارشناسی را به عنوان پشتوانه ندارد.

انتهای پیام/