به گزارش خبرنگار تئاتر صبا، بهزاد اقطاعی بازیگر و مدرس بازیگری است که پیش‌تر در فیلم سینمایی خون مردگی بازی کرده است. از دیگر کارهای او می‌توان به نمایش ماسک اشاره کرد که در پردیس تئاتر شهرزاد به روی صحنه رفته است. او اخیرا در نمایش «کابوس‌های آن‌که نمی‌میرد» بازی کرده است که در سالن اصلی مولوی به روی صحنه رفته و به علت استقبال تماشاگران تمدید شده و هنوز بر روی صحنه است. اقطاعی در این نمایش نقش علی اکبر دهخدا را بازی کرده است و این نمایش روزهای پایانی عمر او را نشان می‌دهد.

*با توجه به اینکه این نمایش به چند روز آخر زندگی دهخدا می‌پردازد، به نظر شما این تئاتر سیاسی بود یا تاریخی؟

-ببینید آقای دهخدا اوائل عمرش کار سیاسی می‌کرد اما بعد از آن سیاست را کنار گذاشت و مشغول فرهنگ لغت شد. این نمایش روزهای آخر عمر او را روایت می‌کند که مشغول گردآوری فرهنگ لغت بود و ازین جهت تئاتر سیاسی نبود اما خب قطعا برشی از تاریخ انتخاب شده بود که ماجراهای سیاسی در آن اتفاق می‌افتاد. برای همین نمی‌توانم تفکیک کنم که تئاتر سیاسی بود یا تاریخی. اما نمی‌شود انکار کرد که نمایش ابعاد مختلفی دارد، بعد سیاسی دارد، اجتماعی دارد و همه‌اش در بستری تاریخی اتفاق می‌افتد.

*به نظرم آمد که شخصیت ضعیف و شکست خورده‌ای از دهخدا در این نمایش نشان داده شد.

-اصلا این‌طور نیست. من شخصیت ایشان را قبل ازین نمایش خیلی نمی‌شناختم و به‌خاطر این اجرا بود که با شخصیت‌شان آشنا شدم و اصلا فکر نمی‌کنم که شخصیت‌شان ضعیف نشان داده شده باشد. ما زندگینامه‌اش را نشان ندادیم یا به تمام ابعاد شخصیتش نپرداختیم بلکه آخرین روزهای پیری‌اش را نشان دادیم و فرتوت بودنش در آن روزها نباید با شکست‌خوردگی‌اش اشتباه گرفته شود. ماجرا این است که دهخدا بیهوش می‌شود و بعد در بستر بیماری کابوس هایی می‌بیند که آنها کلاژی است از وقایع گذشته. بله در این مقطع زمانی ایشان بیماری قلبی دارد و دهخدایی که انتظار داریم نیست اما این دلیل بر چیزی نمی‌شود. مشکلات بسیاری برای چاپ فرهنگ لغت برایش پیش آمد و بعد هم مسئله بیماری بود، این‌ها باعث ضعف ایشان شد اما او بر این مسائل غلبه کرد و این نباید نادیده گرفته شود.

*اما در نمایش شخصیتی بود که به دهخدا می‌گفت تو دیگر آن آدم گذشته نیستی و افت کرده‌ای.

-جهانگیرخان رفیق بزرگ‌تر او بوده و این دو دوست باهم مشغول کار سیاست بودند. جهانگیر در سی سالگی مرد و آن شخصیتی که میگویید همین جهانگیر است. پنجاه سال از ماجرای کشته شدن جهانگیر میگذرد و حالا دهخدا در کابوس هایش او را می‌بیند. خب جهانگیر راه دیگری از دهخدا رفت و کشته شد و حالا این ندای درونی ذهن دهخداست که در کابوس‌هایش به شکل جهانگیرخان نمود پیدا می‌کند. دهخدا راه فرهنگ را رفت اما جهانگیر راه سیاست رفت.

*نمایش چه تصویری از دهخدا قرار است نشان دهد؟

-قرار است زحمتی که دهخدا برای چاپ فرهنگ لغت کشید و سختی‌های ناروایی که در این راه بر او رفت را نشان می‌دهد. او حل مشکلات ایران را در کار فرهنگی می‌دید و قرار بود این را نشان دهیم.

*متوجه شدم که دو گروه بازیگری برای این اجرا وجود دارد. درست است؟

-درواقع یک گروه وجود داشت اما هرکدام از بازیگرها در روزهای زوج و فرد نقش‌های مختلفی بازی می‌کردند. یعنی درواقع هر بازیگر دو نقش بازی می‌‎کند، روزهای فرد یک نقش و روزهای زوج نقشی دیگر. البته چند نقش کلیدی ثابت بودند. نقش آقای دهخدا، جهانگیر خان و دکتر فاطمی ثابت بود.

*احساس کردید که بازیگرها روی یکی از نقش ها مسلط تر هستند و آن یکی نقش را در روز دیگر به آن خوبی بازی نمی‌کنند؟

-ما این کار را بخاطر ذات زنده بودن تئاتر انجام دادیم که بازیگرها دچار تکرار خودشان نشوند. و فکر نمی‌کنم که چنین مشکلی پیش آمده باشد. البته این کار ما را برای تمرین ها بسیار سخت کرد و انگار ما مجبور بودیم دو نمایش را آماده کنیم! حالا که چندین شب از اجرا می‌گذرد بازیگرها همگی روی هر دو نقش‌شان مسلط هستند.