هنرمند باید در خاک خودش باشد
به گزارش خبرنگار تجسمی صبا، فرشته ستایش نقاش معاصر، عضو پیوسته انجمن نقاشان ایران، آخرین آثار خود را در گالری ویستا با نام «روزها و روزنه‌ها» به نمایش گذاشته است.
این آثار با رویکرد فیگوراتیو آبستره بازخوانی مجدد این هنرمند از طبیعت بی‌جان است. ستایش با به کار گيری موادی چون فلز، چوب، شيشه، ریسمان و پارچه ترکيبات جدیدی در آثارش خلق می‌کند که در این نمایشگاه در بیشتر آثار از ریسمان استفاده شده است.
فرشته ستایش تجربه‌ی زیادی در برگزاری نمایشگاه و به نمایش درآوردن آثارش در نمایشگاه‌های معتبر خارجی را دارد. او معتقد است که افراد کشورهای توسعه‌یافته برخورد بهتری با هنر و هنرمند دارند و در این باره می‌گوید: بررخورد کارشناسان هنری و گالری‌دارها در کشوری مانند آلمان بسیار حرفه‌ای است. وقتی اثری در آنجا به نمایش گذاشته می‌شود باید توسط کارشناسان و گالری‌دارها معرفی شود و به همین دلیل مخاطب بیشتر از کار استقبال می‌کرد. طبق تجربیاتم بعد از برگزاری چندین نمایشگاه در کشورهای مختلف به این نکته پی بردم که ملتی با زمینه فرهنگی و هنری عمیق، می‌تواند نسبت به آثار هنری ملل مختلف با دیدی بی‌طرفانه برخورد کرده و فقط به اثر هنری توجه شود.
فرشته ستایش با مقایسه انجمن هنر تجسمی ایران و آلمان می‌گوید: اعضای انجمن در گوتینگن حتما باید هفته‌ای یکبار جمع می‌شدند و آخرین اثر خود را معرفی می‌کردند و خودمان کار را ژوژمان و خوانش می‌‌کردیم. در روزهای مشخصی اعضا به طبیعت می‌رفتند و آنجا کنار یکدیگر نقاشی می‌کشیدند و این برای من بسیار تجربه زیبایی بود. اتفاقی که هرگز در ایران رخ نمی‌دهد چون تجربه کار دسته جمعی نداریم.
او درباره انتخابش برای زندگی در ایران می‌گوید: من اقامت آلمان را داشتم و خودخواسته آن را باطل کردم که در ایران بمانم. چون اعتقاد دارم هنرمند باید در خاک خودش بماند. من حقیقتا به این باور رسیدم که احساساتم فقط در خاک خودم برانگیخته می‌شود و پس از تجربه زندگی خارج از ایران به این فهم رسیدم که نمی‌توانم فرهنگ آنها را درک کنم و وصله‌ی آنها نیستم.
فرشته ستایش نقاشی را نزد استادان بزرگی مثل آیدین آغداشلو و محمدابراهیم جعفری فرا گرفته است. او درباره‌ی اینکه آیا نقاش می‌تواند به تنهایی و بدون استاد در مسیر پیش برود، می‌گوید: نقاش باید آکادمیک نقاش شود؛ منظور من صرفا تدریس دانشگاهی نیست چون خودم هم نقاشی را در دانشگاه یاد نگرفته‌ام. معتقدم که نقاش باید انواع طراحی و پایه‌ها را بداند، چون ممکن است فریب بخورد تا حدی جلو برود و خلاق هم ظاهر شود اما بیش از آن دیگر نمی‌تواند پیش برود و دچار رکود می‌شود.
علاقه مندان برای تماشای این آثار می‌توانند همه روزه به غیر از شنبه‌ها ساعت ۱۶ تا ۱۹ به گالری ویستا به آدرس خیابان مطهری، خیابان میرعماد، کوچه ۱۲، پلاک ۱۱ مراجعه کنند.
در معرفی این نمایش به قلم فرشته ستایش آمده است:
«خط؛ حاصل پیوند دو نقطه، خط یا ریسمان‌هایی است که از نقطه‌ای به نقطه دیگر کشیده می‌شوند. گویی طی طریقی است که در عرصه بوم انجام می‌پذیرد. گذر از هم، قطع یکدیگر، پیوند دوباره آنها با هم، چنان چون رفتارهای انسانی، انسان‌هایی که در گذر عمر از پس هم می‌گذرند، یکدیگر را قطع می‌کنند، از هم عبور می‌کنند، کنار هم می‌مانند. از هم دور می‌شوند و گاه با هم یکی می‌شوند تا قوی‌تر بمانند. این چالش‌های انسانی گاه روزنه‌هایی را می‌آفرینند، هر چند اندک. زمانی برای دیدن، زمانی برای نفس کشیدن.»
*شیبا هاجی