به گزارش صبا، نقل قول‌های زیر بر اساس مطالب منتشره در رسانه‌های مختلف در روز جمعه ۲۶ خرداد ۱۴۰۲ گردآوری شده‌ است.

*** رضا امیرخانی (نویسنده): نگرانم که نمی‌توانیم درباره آینده مشترک صحبت کنیم، خصوصا با نسل‌های بعدی نمی‌توانیم صحبت کنیم و من احساس خطر می‌کنم و معتقدم کشور به تغییر نسل نیاز دارد. با این وجود، آفت نویسندگان و شاعران خودبسندگی نسبت به آثارشان بخاطر تشویق و تقدیر از سوی دایره همیشگی مخاطبان است. اینکه ۲ درصد از جامعه و هم نسلان خودم، من را تحسین کنند، این نباید در من حس کافی بودن ایجاد کند و از ابداع و ارائه کارهای نو، متناسب با نسل نو، غافل شوم./اطلاعات آنلاین

*** امیر اسماعیل‌آذر (نویسنده و پژوهشگر ادبی): دلیل اصلی کمرنگ شدن عرفان در ادبیات معاصر، مطالعه ناکافی شاعران جوان در حوزه مفاهیم قرآنی و دینی است. حافظ خود قرآن کریم را از بر داشته و در بیت بیت اشعارش شاهد توجه و اشاره‌اش به آیات کلام‌الله هستیم و مثنوی مولانا نیز آن اندازه بهره‌مند از مفاهیم قرآنی و اسلامی است که به قرآن عجم شهرت دارد./ایبنا

*** محمدحسین فرح‌بخش (تهیه کننده و کارگردان): معلوم است که می‌خواهند تفرقه بیندازند بین دو فیلم پرفروش که البته تیرشان به سنگ خورده و هر دو فیلم فروش داشته است. در نهایت مهم، مردم هستند که فیلم را دوست دارند و خدا هست که عزت می‌دهد و… به جماعتی که قصد ایجاد مفسده در اکران دارند باید بگویم در تمام سینماها، نیروهای نامحسوس داریم تا معلوم گردد چه کسانی بلیت فله ای می‌خرند ولی سالن‌های‌شان خالی است! تمام تخلفات را مستندسازی کرده‌ایم و به زودی افشاگری صورت خواهد گرفت تا معلوم شود چه افرادی، اسباب فیلمسوزی هستند!/سینماروزان

*** مختار سائقی (بازیگر): امسال وارد هجدهمین سالی شدم که سیگار هم نمی‌کشم اما همیشه نقش معتاد را از من می‌خواهند که بازی کنم. به خاطر اینکه به گفته آنها این نقش را خیلی واقعی اجرا می‌کنم. حتی حاضر نیستند نقش‌های دیگری را برای من امتحان کنند که ببینند آیا در این نقش‌ها هم واقعی هستم یا نه./ایرنا

*** وحید نفر (کارگردان): به نظر من اگر تحولات درست و بزرگی در سطح مدیریت تئاتر اتفاق نیافتد نه تنها پیشرفت نخواهیم کرد حتی پسرفت نیز خواهیم کرد. آن نگرش و دیدگاه باید یک تغییر اساسی کند تا اتفاقات بهتری بیافتد زیرا الان من هیچ روند برنامه‌ریزی‌شده‌ای برای این جریان نمی‌بینم و همچنان تئاترهای جشنواره‌ای و تئاتر های آمار پر کن را جلو می‌بریم و این فایده ندارد. اکنون خیلی از کارگردانان صاحب‌نام و دست به قلم کار نمی‌کنند و این یعنی پسرفت؛ اینکه ما سالن‌هایمان را با نیروهای کاذب، در واقع نیروهایی که با پول و سرمایه می‌آیند کار می‌کنند پر کنیم، بسیارخطرناک است./برنا

*** علی ژکان (کارگردان): اولین فیلمی که در آن حضور داشتم الماس ۳۳ است یعنی اولین فیلم داریوش مهرجویی در مقام کارگردان که سال ۱۳۴۶ و زمانی که مهرجویی تازه به ایران آمده بود، ساخته شد. من از طریق داریوش طلایی که زیبایی اندام کار می‌کرد و یک دوست خانوادگی بود به این فیلم معرفی شدم و به توصیه ایشان نقشی بسیار کوتاه در حد هنروری داشتم. در این فیلم و برای یک سکانس من را لب استخر نشاندند، در صحنه‌ای که تعقیب و گریز بازیگران اصلی بود آنها به من اصابت می‌کردند و من داخل استخر می‌افتادم؛ این اولین خاطره من از بازیگری است و بسیار خوشحال بودم که چنین نقشی به من داده شده است./ایرنا

*** موسی جابری (مستندساز و پژوهشگر): تبعیض در مورد مستندسازان نارضایتی را به دنبال دارد. در عین حال برای مجریان که قرار است در برنامه‌های گردشگری فعالیت کنند، باید یک سری کلاس‌های مردم‌شناسی برگزار کنند تا آنان با اطلاع از فرهنگ و آداب رسوم هر منطقه به آنجا قدم بگذارند و در مورد مردم آن منطقه قضاوت نداشته باشند. تولیدکنندگان مستند گردشکری باید تعادل را در معرفی مناطق در دستور کار قرار دهند، نه اینکه خیلی روستاییان را خوشبخت به تصویر بکشند، زیرا همیشه بهار ماندگار نیست و زمستان‌ها و تابستان‌های سخت دشواری‌های فراوانی را برای مردم آن منطقه گردشگری به همراه دارد. همچنین نباید آنان را آنقدر در سختی نشان داد که دل دیگران برای آنان به درد بیاید. / میزان

*** روزبه معین (نویسنده): اگر به دویست، سیصد سال قبل برگردیم که نویسندگی جدی‌تر و حرفه‌ای‌تر شد و زمینه‌ای برای درآمد نویسنده را فراهم کرد، استعداد ادبی مهم بوده است. به طور مثال کتاب‌های روسی و انگلیسی و فارسی روی استعداد ادبی مانور داده‌اند. در واقع کتاب‌هایی مورد استقبال قرار می‌گرفتند که استعداد ادبی بالایی در آن وجود داشت. یعنی داستان چندان پرفراز و نشیب نبوده است، شخصیت پردازی‌ها چندان عجیب و غریب نبوده است؛ اما با گذشت زمان نظر مخاطب عوض شد. مخاطبان جدید بیشتر دنبال داستان است تا کلمات پرتکلف. امروزه داستان‌های خلاقانه زیادی نوشته می‌شود، هر ژانری تا عمق و انتهایش پیش رفته است و طبیعی است که کتابی که سی، چهل سال پیش پر فروش بوده است، امروز با تغییر سلیقه مخاطبین فروشش کمتر شود. نه اینکه عقیده کتاب قدیمی شده باشد، بلکه ساختار آن قدیمی شده است و مخاطب امروز آن را نمی‌پسندد./خبرآنلاین