به گزارش صبا، نقل‌قول‌های زیر بر اساس مطالب منتشره در رسانه‌های مختلف در روز پنج‌شنبه ٨ تیر ۱۴۰۲ گردآوری شده‌ است.

٭٭٭ یونس شکرخواه (کارشناس رسانه): پس از تماشای نمایش «۶۵۷» آنچه مرا بیشتر از هرچیز تحت تاثیر قرار داد، مفهوم تئاتر به معنای فاصله‌گذاری بود. این نمایش بهترین فرم اجرا شده از تمامی نمایش‌های فاصله‌گذاری شده‌ای بود که تاکنون به تماشای آن‌ها نشسته بودم.شاید اگر برشت هم زنده بود و این نمایش را می‌دید از این نوع طراحی و اجرای کار شگفت‌زده می‌شد./ ایرنا
٭٭٭ معصومه یزدانی (سردبیر ماهنامه قلک): می‌خواهم به کسانی که شاعر یا نویسنده هستند، والدینی که دغدغه تربیت صحیح کودک را دارند یا کسانی که در این حوزه مسئول‌اند، بگویم کاربرد مجله با کتاب متفاوت است. خانواده‌ای که ماهیانه برای فرزندش ۱۰ عنوان کتاب می‌خرد اما مجله نمی‌خرد، درواقع قسمتی از نیاز خواندنی و مطالعه کودک را تهیه نکرده است. اگر مدارس کتابخانه‌های خیلی خوب و غنی داشته باشند ولی در آن مجله نباشد، خلایی دارد؛‌ چون کارکرد مجله با کتاب فرق دارد./ایبنا
٭٭٭ بهروز قنبرحسینی (مترجم و پژوهشگر): نمایشنامه‌های پست مدرن بیشتر به مضامین اجتماعی، فلسفی، انسانی و حتی خانوادگی اشاره دارند. در این نمایشنامه‌ها تنهایی انسان با خودش در جامعه و دیگر مسائل مربوط به انسان پست مدرن مورد توجه قرار می‌گیرد. نبود قهرمان و داستان به شکل نمایشنامه‌های کلاسیک از دیگر ویژگی‌های این نمایش‌هاست./ایران تئاتر
٭٭٭ زهرا جاوید (بازیگر): نمایش میدانی «جهان بانو» نخستین فعالیت من در این زمینه است و توسط یکی از دوستان به پروژه معرفی شدم. همان ابتدا تفاوت چشمگیر نمایش میدانی از نظر پروداکشن و شیوه روایت با تئاتر صحنه ای، برایم توام با شگفتی بود و وقتی کار روی صحنه رفت متوجه شدم بی‌دلیل نیست که مخاطبان بسیاری هر شب به تماشای چنین آثاری می‌نشینند./میزان
٭٭٭ امیرعلی مسعودی (رئیس هیئت مدیره انجمن سواد رسانه‌ای): بیانیه صادر کردن کسانی که مخالف تنظیم‌گری ساترا هستند، اما تاکنون از این نهاد تنظیم‌گر مجوز فیلم‌های خود را دریافت کردند و آثارشان از شبکه نمایش خانگی پخش شده است، عجیب است. شما که (عوامل تولید) تاکنون از ساترا مجوز گرفتید، پس نگرانی‌تان برای چیست؟ بگذارید کسانی که مجوز نگرفتند، انتقاد کنند و راهکار ارائه دهند./باشگاه خبرنگاران جوان

٭٭٭ شکیب شجره (بازیگر): تئاتر برای بازیگر بسیار مهم است. مثل بازیکن فوتبالی است که در زمین خاکی بازی کرده، تکل خورده، پایش زخم شده و هر اتفاقی برایش افتاده است. فکر کنید این بازیکن در زمین چمن مثلا اولد ترافولد شهر منچستر شروع به بازی کند. دیگر آنجا برایش راحت است. چون قبلا در سخت‌ترین شرایط تمرین کرده است. بازیکنان فوتبال همیشه نسبت به چنین بازیکنی این حس را دارند که خیلی آماده و جنگجوست. انگار فوتبال در وجودش رخنه کرده است. بازیگری تئاتر هم مثل همان زمین خاکی است. /همشهری آنلاین