به گزارش خبرنگار سینما صبا، زنده‌یاد کیومرث پوراحمد از همان دوران ابتدایی فعالیت کاری و حتی در زمان دستیاری کارگردانی در همکاری با بزرگی مثل نادر ابراهیمی در تولید مجموعه سفرهای هامی و کامی، نشان داد دغدغه‌اش سینمای کودک و نوجوان است. دغدغه‌ای که در سال‌های بعد در تولید آثاری چون آلبوم تمبر، قصه‌های مجید، شرم و صبح روز بعد،لنگرگاه، خواهران غریب و… دیده شد. در فیلم «پرونده باز است» سوای پرداختن به زندگی پر التهاب و پرتب و تاب نوجوان‌ها، با نگاه به عشق، مسائل خانوادگی و حضورهای موثر اجتماعی با نگاهی درست به مسائل جوان‌ها پرداخته شده است. شادی مختاری بازیگر مستعد جوان با درک درست از مختصات دختر امروزی کنش‌مند (هما سرابی)  که شغلش خبرنگاری‌ست، توانسته شخصیت و نقش‌اش را در خانواده، در مواجهه با تصمیم پدر مبنی بر قصاص، درگیری‌ای عاطفی با نامزدش و احساس مسئولیت درباره اتفافات اجتماعی به درستی بازی کند. شادی مختاری در سریال جزیره هم توانسته بود بازی موثری ارائه کند. با او درباره حضور در فیلم «پرونده باز است» و همکاریش با زنده‌یاد کیومرث پوراحمد گفت‌وگویی انجام داده‌ایم.

‌   ‌         احمد محمداسماعیلی

٭٭٭ بازی در فیلم «پرونده باز است» را به خاطر سوژه پرچالش و جذابش قبول کردید و یا همکاری با کارگردان شناخته‌شده‌ای مثل زنده‌یاد کیومرث پوراحمد؟
– صادقانه بگویم نام و اعتبار فیلمسازی کیومرث پوراحمد مهم‌ترین دلیل حضورم در فیلم بود. روز اولی که برای بازی به دفتر علی قائم‌مقامی تهیه‌کننده اثر رفتم و شنیدم کارگردان فیلم کیومرث پوراحمد است، بدون خواندن فیلم‌نامه موافقتم را اعلام کردم. پوراحمد نام بزرگ و پراعتباری است و این برای من بازیگر نسل جوان، یک اعتبار و افتخار بود که برایشان بازی کنم. در وهله بعدی فیلم نامه را خواندم که جذاب بود.
٭٭٭ و چقدر شغل خبرنگاری در تکوین شخصیتی که بازی می‌کنید نقش و سهم داشت؟
– قطعا موثر بود. می‌دانید که رشته تحصیلی من ارتباطات است و چند سالی هم در رسانه به خبرنگاری پرداخته‌ام و شناخت خوبی از این شغل دارم به طوری که در سریال جزیره و فیلم پرونده باز است برای ایفای نقش‌هایم از این تجربیات استفاده کردم. البته باید بگویم به دلیل تشابه میان دو نقشم در جزیره و این فیلم، اگر کس دیگری به جز کیومرث پوراحمد کارگردان پرونده باز است بود، در آن بازی نمی‌کردم.
٭٭٭ الیته به لحاظ شخصیتی تفاوت‌های زیادی میان دو نقش وجود دارد…
– بله، اما به هر حال از منظر شغلی، ایفای این دو نقش یکسان مورد اهمیت پیدا می‌کرد.
٭٭٭ در فیلم، قضیه قتل برادر چقدر در زندگی هما و خانواده‌اش تاثیر گذار است؟
– این نوع قتل‌های غیرمنتظره می‌تواند باعث فروپاشی خانواده شود. واکنش آدم‌ها در این شرایط متفاوت است و دیده شده گاه خلا یک فرد در خانواده، سایر اعضا را به هم نزدیک‌تر کرده است. در مواردی هم اگر همبستگی و اتحاد وجود نداشته باشد، در ساختار خانواده تزلزل به وجود می‌آید.
٭٭٭ در بحث قصاص، قاتل پدر مخالف عفو کردن قاتل نوجوان است و شما به عنوان دختر خانواده مخالف قصاص هستید و مادر هم موضع تقریبا منفعلی دارد. این دوگانگی در خانواده تشتت به وجود نمی‌آورد؟
– موقعی که نقشی را بازی می‌کنم اگر کنش‌های اشتباهی هم داشته باشد به او حق می‌دهم. در زندگی عادی ما هیچ‌وقت بابت کنش‌های‌مان خیلی صریح خودمان را نقد نمی‌کنیم و حق را به عملکردمان می‌دهیم. درباره بازی کردن نقش هم چنین وضعیتی وجود دارد. اگر من به موضع شخصیتی که بازی می‌کنم حق ندهم، در بازی‌ام تاثیر منفی خواهد داشت. خود من چه به لحاظ شخصیت حقیقی و چه به لحاظ نقشی که بازی می‌کنم، رفتار هما را منصفانه و درست می‌دانم. هما در حقیقت درست‌ترین تصمیم را می‌گیرد. نکته دیگر وقوع قتل توسط نوجوانی است که به سن قانونی نرسیده و اقدامش عمدی نبوده است. هما سرابی انسانی‌ترین تصمیم را علی‌رغم غم جانکاهش می‌گیرد و کار درست را انجام می‌دهد. این مواقع بحرانی است که ارزش‌های انسانی در حوزه عملکردی خودش را نشان می‌دهد. هما شخصیتی قوی دارد. او از تلاطم‌های زندگی عبور می‌کند و به‌تدریج به بلوغ فکری و رفتاری می‌رسد. اگر غیر از این بود، کارش شعاری به نظر می‌رسید.
٭٭٭ آیا کنش پدر مینی بر اصرار به قصاص رویکرد درستی است؟
– موقع سوگواری همیشه خودمان را در قبال واکنش‌هایمان محق می‌دانیم. نمی‌شود رفتار و منش پدر را نقد کرد. او هم فرزندش را از دست داده است.
٭٭٭ جاهایی به نظر می‌رسد حس ماجراجویی هما، مثل صحنه فراری دادن نوجوان از دفتر مجله بروز و ظهور پیدا می‌کند…
– هما به خاطر شغلش ماجراجویی را در شخصیتش دارد. شغل خبرنگاری توام با ماجواجویی است… البته در صحنه‌ای که اشاره کردید کنش هما از سر ماجراجویی نیست و بیشتر به انسانیت و دلسوز بودنش برمی‌گردد.

٭٭٭ بحث قضیه عاطفی میان هما و نامزدش در سطح باقی می‌ماند، در حالی که جای کار بیشتری داشت…
– نکته مهم این است که قضیه عشق و علاقه بین حامد و هما اساس درام داستان نیست. در بحث فیلم‌نامه می‌شد روی این قضیه و بسطش فوکوس بیشتری انجام داد، اما بیشتر تاکید کارگردان روی نوجوان‌های داستان بود و مثل بسیاری از آثارش به‌شکلی پررنگ دغدغه نوجوانان و آینده را داشت. با این میزان تاکید بر زندگی نوجوان‌ها پردازش سایر شخصیت‌ها کمتر می‌شود و من نمی‌توانم درباره خوب و بد بودنش قضاوتی داشته باشم.
٭٭٭ آیا هما را می‌توانیم نمادی از دختران این دوره و زمانه به لحاظ داشتن جسارت و سواد بدانیم؟
– با این تحلیل موافقم. در جامعه امروز، مشابه چنین شخصیتی روزبه‌روز بیشتر می‌شود و امکان بروز توانایی‌های دختران در بستر خانواده و جامعه بیشتر از پیش است. دخترانی مطالبه‌گر، آرمان‌گرا و تحصیل‌کرده که هیچ مسئله‌ای را چشم بسته و بدون منطق نمی‌پذیرند و دارای ایده و نظر هستند.
٭٭٭ این مسئله که در آخرین ساخته زنده‌یاد کیومرث پوراحمد بازی کردید برایتان چه حس و حالی دارد؟
– حس عجیبی است و هنوز هم مرگ ایشان را باور نکرده‌ام. انرژی و تحرکی که آقای پوراحمد در آن سن و سال در سر صحنه فیلمبرداری «پرونده باز است» صرف کرد، مثال‌زدنی بود. شب قبل از تحویل سال نو برای صداگذاری فیلم به همراه‌اش به استودیو رفتم و کلی حرف زدیم… به هیچ وجه فکر نمی‌کردم که این آخرین دیدار است… در آن ملاقات شور زندگی را در حرف‌های آقای پوراحمد حس کردم. او چندین بار از ساخت فیلم بعدی حرف زد و کلی من را برای فیلم دیگری که در حال بازی کردنش بودم، راهنمایی کرد و روحیه و انگیزه مضاعفی به من تزریق کرد. خبر درگذشت این کارگردان دوست‌داشتنی شوکه‌ام کرد. آدم‌هایی بودند که در زمان حیات کیومرث پوراحمد و تولید و اکران فیلم او در جشنواره رویه دیگری داشتند و بی‌مهری‌هایی را نسبت به او انجام دادند. خدا را شکر می‌کنم جزو آدم‌هایی نیستم که فقط بعد از مرگ این کارگردان بزرگ بخواهم ایشان و کارش را تحسین کنم.