بهراد خرازی در گفت‌وگو با خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، درباره پذیرفتن و ایفای نقش اژدر خوشحال در سریال نمایش خانگی «فوفو مسافری از کامادو» به کارگردانی میثم معراجی و تهیه کنندگی حسین بهمنی گفت: در  این کار نقش سرهنگی را ایفا می کنم که صاحبخانه خانواده آقای قلاقورچه و خانواده آقای بلبلی است. اژدر خوشحال، پیرمرد نظامی است که تنها زندگی می‌کند و با بچه‌ها و در کل کاراکترهای کودک همراه می‌شود؛ پیرمردی خشک و جدی که کودک درونی دارد که او را با بچه‌ها همراه می‌کند.

او افزود: زمانی که این نقش به من پیشنهاد شد، میثم معراجی گفت که کاراکتری که برایت در نظر داریم از سن و سال خودت بیشتر است و این سریال یک کار فانتزی است. همان موقع فهمیدم که مختصات کاراکتر سرهنگ چیست و این سریال، مجموعه بامزه‌ای است که در عین حال تازگی هم دارد. ما در سینما و تلویزیون تا مدت‌ها خبری از سریالی که در آن یک کاراکتر انیمیشنی باشد، نداشتیم! این نوآوری خوبی بود و با افتخار و اشتیاق کاراکتر سرهنگ را قبول کردم.

این بازیگر درباره تجربه همکاری خود با کارگردان این سریال نمایش خانگی گفت: این درست که این اولین کار کارگردانی میثم معراجی است اما او قبل از این سریال، یک مدیر تولید قوی، خوش ایده و خوشفکر بود که او را به خوبی می‌شناختیم. وقتی که او گفت می‌خواهیم  این سریال را بسازیم و ایده‌های خود را مطرح کرد، متوجه شدم دنیای کودکان را به خوبی می‌شناسد ضمن آن که علی رغم این که ما دوستانی داریم که به دفعات کارهای مختلفی برای کودکان و نوجوانان می‌سازند اما آن آثار نشان می‌دهد که آنها کاملا با دنیای کودک امروز بیگانه‌اند. من مطمئن بودم که معراجی با شناختی که از کودک دارد، کار خوبی برایشان می‌سازد.

خرازی درباره کاراکتر انیمیشنی این سریال خاطرنشان کرد: خود «فوفو» جذابیت‌هایی دارد چرا که فقط یک عروسک نبود، در ابتدا من فکر کردم شاید مثل وروجک و آقای نجار باشد اما فوفو حرف نمی‌زد و ما زبان او را نمی‌فهمیدیم که این چیز جدیدی بود و یقینا کار باتوجه به رنگ و لعاب و نزدیک بودن به دنیای کودکان، صددرصد موفق خواهد داشت.

بازیگر «دیو و ماه پیشونی» درباره آثاری که امروزه برای مخاطب کودک و نوجوان ساخته می شود، اذعان داشت: بارها شده کاری پیشنهاد می‌شود و می‌گویند کار برای کودک است اما می‌بینیم در آن اثر به کودکی پرداخته شده است که بزرگ فکر میکند و داخل کار بزرگ‌ترها دخالت می کند! به جای اینکه کار یک بچه ۸ ساله را انجام دهد، کار جوانی ۲۸ ساله را انجام می‌دهد؛ می‌توان گفت این آثار فقط از سینما و کار کودک، بازیگر کودک را جلوی دوربین برده‌اند و اثر، به دنیای کودک نزدیک نیست. ما به تماشاچی کودک‌مان اجازه ندادیم به اندازه سن و سال خود فکر کند و او را مجاب می‌کنیم بزرگانه و مثل آدم بزرگ ها فکر کند. اثاری که در حوزه کودک ماندگار شدند کاراکترهایی داشتند که واقعا بچه بودند و بچگی می‌کردند، حتی عروسک‌ها هم همینطور و جای این کاراکترها خالیست…. البته ناگفته نماند در سال‌های اخیر بیشتر به کودکان بها داده می‌شود.

او ادامه داد: خودمان را جای بچه‌ها بگذاریم و بدانیم که آن‌ها چگونه بازی می‌کنند یا اصلا چگونه فکر می‌کنند؟ بله ساخت آثار کودک پارامترهایی هم دارد و پارامترهای نسل جوان با منی که چهال و اندی ساله هستم متفاوت است. من خودم کسی هستم با کار کودک، وارد حیطه هنر شدم و خواستارم هرکسی، در هر موقعیتی چه سرمایه گذار چه مدیر و چه مسئول، از این جرقه‌هایی که در سینمای کودک زده می‌شود، حمایت کند چرا که برای تهیه کننده و سرمایه گذار این حمایت الزامی است تا دنیای کودکان امروز ما نیز همچون ما که نوستالژیک و خاطرات خوبی از شخصیت‌های نمایشی کودکی  داشتیم، آن‌ها نیز کارکترهای نوستالژیک فراموش نشدنی داشته باشند.

خرازی در پایان درباره سریالی که بعدها از او می‌بینیم، گفت: اکنون با سید جمال سیدحاتمی سریال «مهیار عیار» که اثری تاریخی است را کار کردیم که به امید خدا، ماه رمضان سال آینده به پخش می‌رسد.

٭ پگاه زارعی