مخاطب شناسی ایرانیان نشان می دهد که ذائقه شنیداری گفتاری آنها بیش از حواس دیگر کارکرد رسانه‌ای دارد و تجربه‌های زیستی تاریخی به ویژه در بستر تربیت مذهبی نیز به شکوفاترشدن این استعداد کمک کرده است. نشستن پای منبر و گوش سپردن به خطابه مصداقی از این رفتار است که آن را اضافه کنید به خرده فرهنگ‌های بومی ملی مثل سنگ صبوری و درد دل کردن با دوست و همسایه که حالا دیگر کمرنگ شده است.

از حیث رسانه‌ای تاک شوها یکی از آیتم‌های پرطرفدار تلویزیونی در دنیاست که گاه بیش از تولیدات نمایشی مخاطب دارد. حالا مجموعه این عناصر و مؤلفه ها را در کنار هم قرار دهید تا به ویژه برنامه «از سرگذشت» و رمز موفقیتش برسید. «از سرگذشت» را می‌توان فرزند خوانده برنامه‌ای مثل «ماه عسل» دانست که در همین مدت کوتاه توانسته در جذب مخاطب موفق عمل کند.

اینکه برنامه‌ای در فصل اول تولدش به یک برند تلویزیونی در برنامه های ترکیبی سیما در معنی عام و برنامه های مناسبتی به معنی خاص بدل شده باشد کم نظیر است. شاید مهم‌ترین ویژگی یا رمز موفقیت و متفاوت بودن این برنامه را در نوع رویکرد و نگرشی که در انتخاب و گزینش مهمانان داشته باید جست‌وجو کرد.

معمولا برنامه های تاک‌شویی برای جذابیت و افزایش تعداد مخاطبان خود به شدت ستاره محور و چهره‌گراست که تلاش می‌کند با دعوت از مهمانان آشنا و مشهور و محبوب مثل بازیگران و خوانندگان و ورزشکاران با ارقام گزاف، موفقیت خود را تضمین کند.

در واقع قالب برنامه های تاک شویی، شخصیت محور و ستاره گرا بوده که اعتبار و جذابیت برنامه خود را از حضور مهمانان خود می گیرد. اصلا هم مهم نیست که گپ و گفتی که بین مجری و مهمان اتفاق می افتد چقدر جذاب باشد مهم حضور یک چهره مشهور است تا مخاطبان زیادی را به پای تلویزیون بنشاند.

اما در «از سرگذشت» با چهره های گمنام در کنار مهمانان چهره برنامه ای شکل گرفت که بیش از برنامه های سال قبل محرمی تلویزیون به اصطلاح گُل کرد و مخاطبان زیادی را هر شب پای تلویزیون نشاند. ریشه این جذابیت را باید در موضوع و نحوه ورود و پرداخت به آنها دانست.

طرح و بیان مسائل و دو راهی‌های ملموس و عینی که برای بسیاری از مردم که بیننده این برنامه بودند تجربه شده بود. گویی آنان مسائل روزمره خود را در آینه این مهمانان و حرف‌های‌شان می بینند.

اینجا همان نقطه ای است که رسانه با واقعیت های زندگی تلاقی پیدا کرده و از دل آن صداقت و اعتمادی برمی آید که لازمه فعالیت رسانه ای و شرط موفقیت آن در تعامل با مخاطبان خود است. مهمانانی که در یک فضای صمیمی و باورپذیر از چالش‌ها و دو راهی‌هایی می گفتند که کم و بیش همه مردم به نوعی آنها را تجربه کرده بودند.

حالا دیگر نیازی نبود تا پیام های اخلاقی و تربیتی به شکلی مستقیم و گل درشت و در شمایلی اندرزگونه به مخاطب تحمیل شود که او خود پیام های انسانی برنامه را از طریق همین حرف و حدیث ها با جان و دل درک کرده و درونی نموده است همچون فیلمی خوب که به واسطه روایت درست داستان، پیامش را بی واسطه به مخاطب منتقل می کند.
همه این تحلیل ها البته به صداقت و اعتماد مخاطب به این برنامه و سازندگانش بر می گردد. به نظر می رسد همین صداقت و اعتمادسازی مهمترین رمز موفقیت «از سرگذشت» است که شاید بیش از آنکه هم فکری مخاطب را به همراه داشته باشد همدلی او را برمی انگیزد.

اساسا «از سرگذشت» مانند ماه عسل، یک برنامه دلی است که با حال و هوای ماه محرم نیز عجین شد و تجربه یک شب پر از احساس را برای مخاطبان فراهم کرده است. از آن سو در این برنامه گاه میهمانان اجتماعی افراد هستند که در عین مشکلات فراوان توانستند راه درست را انتخاب کنند و در این راه بسیار هم موفق بوده‌اند.

دکور منحصر به فرد این برنامه با آن «کلاه خود» مفهومی یک نوع در پناه امام حسین (ع) بودن را به مخاطب القا می کند.

«از سرگذشت» در اولین فصل خود توانسته در نظرسنجی‌های تلویزیونی جزو پر بیینده‌ترین‌ها قرار بگیرد. باید دید تیم اتاق فکر این برنامه برای سال‌های آتی چه خلاقیت‌ها و ایده‌هایی را برای به تکرار نیفتادن به کار بگیرند.