به گزارش صبا به نقل از روابط عمومی مدیریت فرهنگی هنری منطقه ۲، این نشست با حضور شاعران و ترانه‌سرایانی هم‌چون سیدعباس سجادی، افشین سیاهپوش، حمیدرضا صمدی، علی ایلیا، یاحا کاشانی، سامی تحصیلداری، عمران میری، امیرحسین مساح، صابر قدیمی و علاقمندان به شعر و ترانه با اجرای مشترک حسن علیشیری و مهدی ایوبی برگزار شد.
علیشیری این جلسه را با گرامی‌داشت یاد و خاطره افشین یداللهی و ادای احترام به همه‌ی ترانه‌سرایان از شیدا و عارف تا بزرگان ترانه‌ی نوین و تک‌تک موسسان خانه‌ی ترانه آغاز کرد و از همراهی مدیریت و همکاران فرهنگسرای ابن‌سینا برای برگزاری این نشست تشکر کرد.
وی ادامه داد: ۲۲ سال پیش که همه‌ی ما جوان‌تر بودیم و قدم‌های اول را در ترانه برمی‌داشتیم، جلسات خانه‌ترانه یا همان کانون‌ ترانه‌سرایان از همین مکان یعنی فرهنگسرای ابن‌سینا آغاز به کار کرد. پس از کش و قوس‌های فراوان و برگزاری جلسات این خانه در مکان‌های مختلفی چون فرهنگسرای ارسباران، شفق و… پس از سال‌ها دوباره در اینجا جمع شدیم تا زیر پرچم خانه‌ترانه گرد هم آییم.

مهدی ایوبی دیگر مجری این نشست ضمن پاسداشت یاد و خاطره افشین یداللهی از زحمات روزبه بمانی که بعد از درگذشت یداللهی جانشین وی در خانه‌ترانه شد، تشکر کرد و گفت: روزبه بمانی به عنوان یک خواننده، ترانه‌سرا و یک خنیاگر در همه این سال‌ها در خانه‌ترانه خوش درخشید. برگزاری چهار دوره جایزه ترانه افشین یداللهی کار بزرگی بود که همه ما در کنار هم و در راس همه روزبه بمانی با تمام مشغله‌های کاری‌اش، انجام دادیم و امیدواریم روح دکتر یداللهی از همه فرزندانش راضی باشد.
در ادامه علیشیری به برنامه‌ها و آیتم‌های جدید خانه‌ترانه اشاره کرد و گفت: ترانه‌هایی که از این پس در خانه ترانه به نقد و بررسی گذاشته می‌شود، از قبل توسط ترانه‌سرایان برای اعضا ارسال، بررسی و از بین آنها تعدادی انتخاب و در جلسه به نقد گذاشته می‌شود.

بخش دیگری که از این جلسه قرار است در جلسات خانه‌ترانه داشته باشیم، بخش «انتقال تجربه» است. در این بخش از یک ترانه سرای نام آشنا که با اشعارش برای مخاطب خاطره‌سازی کرده و در فضای موسیقی ایران حضوری فعال دارد، دعوت می‌کنیم تا از تجربیات خود در راه ترانه‌سرایی بگوید. امید که برای کارورزان دنیای ترانه راهگشا باشد.
در ادامه نشست، ترانه سرایان به ترانه‌خوانی پرداخته و ترانه‌ها به وسیله حاضران در جلسه و اعضای خانه‌ترانه به نقد و بررسی گذاشته شد.
پس از آن سید عباس سجادی به عنوان اولین مدیر خانه‌ترانه با ذکر خاطره‌ای از افشین یداللهی گفت: ۲۲ سال پیش که جلسات خانه ترانه را آغاز کردیم، هیچکس ترانه را به رسمیت نمی‌شناخت. در آن روزگار و در چنین وضعیتی به سراغ ترانه رفتن همت بلند و بالایی می‌خواست که به همراه افشین یداللهی، افشین سیاهپوش، سعید امیراصلانی، نیلوفر لاری‌پور، بابک صحرایی، یغما گلرویی و… در کنار یکدیگر و به همت بلند سنگ بنای اصلی خانه‌ترانه را بنا نهادیم.
سجادی صورت جلسه‌ای را که در دی ماه ۱۳۸۰ در جلسه تآسیس خانه‌ترانه به امضای نامبردگان درآمده بود را نیز به حضار نشان داد و اضافه کرد که نسخه اصلی این سند ارزشمند هم اکنون در «موزه موسیقی» وجود دارد.
در بخش انتقال تجربه افشین سیاهپوش ترانه‌سرای نام‌آشنا، از تجربیات خود در راه ترانه و موسیقی صحبت کرد و گفت: ترانه‌سرا در وهله اول باید «عشق» را خوب بشناسد و آن را درک کند؛ تا اندازه‌ای که بتواند خودش را برای مخاطب بنویسد. چرا که تا عاشق مخاطب و مردم نباشی نمی‌توانی با اشعارت به دل‌هایشان راه پیدا کنی.
سیاهپوش ادامه داد: من هیچگاه ترانه‌نویس سفارشی نبودم و همیشه برای مردم نوشتم و خواندم.

این ترانه سرا اضافه کرد: متاسفانه ترانه این روزها یک کالای مصرفی است. ترانه سرا باید به غیر از عروض، ریتم‌های موسیقی را به خوبی بشناسد. ترانه سرایی که موسیقی بداند، دوام بیشتری در مارکت خواهد داشت. یک ترانه‌سرای موفق باید و الزاماً موسیقی را به خوبی بشناسد. ضمن اینکه ترانه سرا باید بتواند یک گروه کوچک که متشکل از آهنگساز، تنظیم کننده و نوازنده است را در کنار خود داشته باشد تا همزمان با سرایش اثر بتواند قطعه موسیقایی تولید کند. هیچکس به اندازه خود ترانه‌سرا نمی‌تواند مفاهیم کلام و غم پنهان واژه‌ها را به خوبی بیان کند.
سیاهپوش در پایان اضافه کرد که هر ترانه‌سرایی در زمان خودش، خواننده خودش را پیدا خواهد کرد و در این راه باید بنویسد، به اندازه کافی مطالعه کند و خوب گوش کند.
نشستهای خانه‌ترانه از این پس در فرهنگسرای ابن‌سینا برگزار خواهد شد. خاطرنشان می‌شود که حضور در این نشست‌ها برای عموم آزاد و رایگان است.