به گزارش صبا، فیلم کوتاه «تایلندی» داستان نوجوانی است به نام علی، که در آستانه بلوغ، عاشق زنی بزرگتر از خودش می‌شود. او می خواهد عشق‌اش را به آن زن ثابت کند اما…

در نگاه اول فیلم کوتاه «تایلندی» را در دسته فیلم‌های رئالیسم اجتماعی که وامدار سینمای نئورئالیسم هستند، قرار می‌دهیم. در صورتی که سازندگان این فیلم حسام حسینی و عباس حسین‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار سینما صبا، دست به روشنگری زده و نگاه مذکور جهت می‌دهند.

***چه تعامل‌ و یا نسبتی میان رئالیسم اجتماعی و روایت در این فیلم برقرار شده است؟ این تعامل چگونه برقرار شد؟

-حسام حسینی: ما همیشه سعی کردیم با نگاه رئالیسم یا رئالیسم اجتماعی، به زندگی کودکان و نوجوانان داستان‌هایمان نزدیک شویم، یعنی مشکلات و معضلاتی که برای کودکان و نوجوانان در اجتماع ایجاد می‌شود را دیده و از منظر روانشناسی بررسی کنیم.

در این فیلم سعی کرده‌ایم از منظر نوجوانی که تازه به سن بلوغ رسیده است، اطراف و جامعه زندگی شخصیت اصلی فیلم را از نزدیک دیده و به گونه‌ای لمس کنیم؛ مثل روابط خانوادگی او، شرایط محیطی، شغل و کاری که این خانواده انجام می‌دهند و سایر روابط انسانی دیگر، و در نهایت تصمیم‌گیری این نوجوان در لحظه‌ای حساس، که تقریبا می‌توان گفت همین مورد آخر تمام موارد دیگر را تحت شعاع قرار داده و ایده اصلی فیلم را بیان می‌کند.

ما بر این عقیده هستیم کودکان بر اساس تربیت اجتماعی که در آن زندگی کرده و یاد می‌گیرند، تصمیم خواهند گرفت؛ تقریبا این‌گونه سعی کرده‌ایم تعامل را برقرار کنیم.

***آیا می‌توان گفت رگه‌هایی از نئورئالیسم را در این فیلم می‌بینیم؟

-عباس حسین‌زاده: لوئیس جانتی در کتاب شناخت سینما؛ اصول و ویژگی‌های سبک نئورئالیسم را این‌گونه مطرح می کند: ساختارهای بی‌قید و بندی که بیشتر بر برشی از زندگی دلالت دارد تا برگونه‌‌ای طراحی پاکیزه و برنامه‌ریزی شده؛ تأکید بر تصویربرداری واقع‌‌نمایانه از آدم‌ها؛ اکراه از ارائه راه‌حل‌های سر راست برای مسائل بغرنج؛ گزینش ترجیحی مکان‌های موثق و نورپردازی طبیعی با استفاده از بازیگران غیرحرفه‌ای حتّی در نقش‌های اصلی؛ توجه به فقر همچون مسئله‌ای سیاسی و اجتماعی؛ اجتناب از وقایع و شخصیت‌های خارق‌العاده؛ تاکید بر آرمان‌های انسانی و دموکراتیک با کاربرد غیر چشم‌گیر دوربین؛ همراه با تأکید بر انواع لانگ شات و تکنیک‌های غیرجسورانه تدوین.

حسام حسینی: نئورئالیسم در فیلم به معنای استفاده از عناصر و تکنیک‌های این سبک در ساختار و فضای داستانی فیلم است. این شیوه ساخت فیلم معمولاً از منطق و واقعیت خارج می‌شود و از روش‌های غیرمعمول و خلاقانه برای نشان دادن رویدادها و شخصیت‌ها استفاده می‌کند. این شیوه ساخت فیلم به تماشاگران اجازه می‌دهد تا به دنیای خلاقانه بپیوندند و تجربه‌ای جدید و غیرمعمول از دیدگاه هنری را تجربه کنند. در ادامه بعید می‌دانم این شکل از نئورئالیسم در فیلم ما وجود داشته باشد. داستان فیلم تایلندی در مورد نوجوانی است که در شرایطی ادیپ‌وار (عقده ادیپ) با واقعیتی از زندگی‌اش روبرو می‌شود در این بین این نوجوان، به زنی علاقمند می‌شود که از خودش بزرگ‌تر است. همچنین این نوجوان طبق شرایط زندگی‌اش و تجربه‌هایی که به دست می‌آورد تعریفی خاص از مسائل عشق این چنینی دارد و در نهایت برای به دست آوردن عشق‌اش دست به هر کاری می‌زند. مثل تلاش فردی برای زنده ماندن در باتلاق. همچنین براساس اصول این سبک؛ شاید بتوان گفت که در استایل فیلمبرداری و نورپردازی و استفاده از طراحی صحنه و لباس و مکان‌های موجود و انتخاب بازیگران فیلم کوتاه تایلندی، رگه‌هایی از نئورئالیسم را به سختی بتوان یافت.

* «تایلندی» در حال حاضر آماده حضور در جشنواره‌های پیش روست؟

-عباس حسین‌زاده: در حال حاضر فیلم در مرحله پخش بین الملل است و آمادگی حضور در جشنواره‌های داخلی پیش رو را دارد.