متن این یادداشت به این شرح است: «با تبریک روز ملی سینما و با احترام به اعضای محترم و زحمت کش همه صنوف سینمایی، فارغ از آنکه بسیاری از اعضای صنوف اساسا در جریان مضامین بیانیه‌های صادره هیات مدیره صنوف یا خانه سینما قرار نمی‌گیرند و یا قائل به آن نیستند؛ ذکر چند نکته را ضروری می‌دانم.

این شیوه نخ‌نما که خانه سینما پی در پی بیانیه‌ای علیه جریان کلی سینما بدهد حاصل کدام نحله فکری و دارای چه منطق و ثمری ست؟! خانه سینما قرار بود خانه همه سینما باشد نه خانه تعدادی انگشت‌شمار که با بغض و کینه محض مسابقه صدور بیانیه به راه بیندازند! این شیوه غیرمنصفانه جز قصد سو یا لااقل راهبردی اشتباه، چه چیزی را به ذهن متبادر می‌کند؟ این اصرار از طرف طیف بسیار محدود و خاصی از تصمیم‌گیران خانه سینما برای تازه نگه‌داشتن زخم برخی جریانات مخرب و دامن زدن به اختلافات و تعمیق شکاف‌ها چه معنا و مفهومی دارد؟! دود آتش این همه بغض و کینه به چشم چه کسی جز سینمای ایران و سینماگرانش خواهد رفت؟! سوال این است؛ قصد و نیت آن تعداد انگشت‌شمار که مسابقه صدور بیانیه گذاشته‌اند چیست؟! سوال مهم‌تر اینکه نتیجه‌اش چیست؟!

پیشنهاد می‌کنم اگر واقعا دلسوز سینماگران هستید برای مدت کوتاهی هم که شده بازی پر از خالی بیانیه‌ها را متوقف کنید و بیش از این زخم بر پیکر نحیف سینما نزنید و اجازه بدهید سینمای ایران به زیست طبیعی خود ادامه دهد تا اقتصادش که پس از یک دوره طولانی رکود به طور بی‌سابقه‌ای رونق گرفته دچار توقف و خسران نشود.

امیدوارم بیانیه بعدی‌تان دعوت از مردم برای حضور در سینماها و تماشای فیلم‌های همکاران‌تان باشد تا هیات مدیره خانه سینما اینچنین به وظیفه ذاتی خود که همان صیانت از معیشت سینماگران و رونق بخشی به اقتصاد و اعتلای سینمای ایران است عمل کند و مسئولین سینمایی کشور را بیش از این درگیر حواشی و امور سیاسی، قضایی و امنیتی نکند. البته که این بی‌انصافی‌ها و تخریب‌ها، در انگیزه و علاقه مسئولین فعلی برای ارتقا و اعتلای سینمای ایران خللی وارد نخواهد کرد اما از آنجایی که صفر تا صد سینمای ایران ده‌ها سال عرصه تاخت و تاز شما بیانیه‌نویس‌ها و هم فکران‌تان بوده است امروز یک بار بنشینیم و منصفانه دستاوردهای‌تان در معیشت، مسکن، اقتصاد، بیمه و کیفیت فعالیت‌های حرفه‌ای‌تان برای سینمای ایران را ارزیابی کنیم تا ببینیم شما چه گلی بر سر این سینمای مظلوم زده‌اید؟! از بیمه اعضای محترم که با هزار امید عضو خانه سینما شده‌اند تا امنیت شغلی، ساماندهی فعالیت‌ها، تدوین راهبردها و ارائه راهکارها چه اقداماتی کرده‌اید؟! چگونه حتی تهدید و تحریم سال گذشته عده قلیلی علیه همکاران خودتان که بدون حاشیه به دنبال کسب روزی حلال بودند را نادیده گرفتید و برای حمایت از بدیهی‌ترین حق آن‌ها بیانیه ندادید؟!

چگونه بازگشت سینما به روزهای خوش و صف کشیدن مخاطبین برای تماشای برخی فیلم‌ها و استقبال بیش از ده میلیون نفری از سینما طی پنج ماه اول سال را به خبری وحشتناک تعبیر کردید؟!

در پایان ضمن اشاره به برگزاری بیش از سیصد جلسه صمیمی، محترمانه و کاربردی بنده طی پنج ماه اخیر با سینماگران عزیز و ارزشمند، با توجه به طرح اتهامات و ادعاهای بی‌اساس در جای جای برخی بیانیه‌ها در خصوص شرایط و وضعیت امروزه سینما از قبیل ممیزی‌ها، سینمای اجتماعی، اقتصاد سینما و غیره، برای روشن‌تر شدن موضوعات و گفتگو درباره ادعاهای مطروحه در بیانیه صادر شده، بنده نه به عنوان یک مدیر سینمایی بلکه به عنوان عضوی کوچک از همان خانه بزرگ و محترم – که شوربختانه شما کوچکش کرده‌اید – برای هرگونه گفتگوی رو در رو و مناظره یا طرح موضوعات در هر قالبی که بتواند به تحلیل‌ها و تصورات غیرمنطقی و ناصحیح شما پاسخ دهد اعلام آمادگی می‌کنم.»