طبیعتا زمانی که عکاس سر فیلم‌های مستند می‌رود باید دستمزد بگیرد و دوربینی که سرکار می‌برد هم هزینه زیادی دارد. این‌ها مسائلی است که اگر سینمای مستند دغدغه‌ای دارد، باید برایش بودجه‌ در نظر بگیرد و اگر هم دغدغه‌ای وجود ندارد با همین دست فرمانی که پیش می‌رود، ادامه پیدا می‌کند.
او همچنین درباره اینکه بی‌توجهی به عکاسی در سینمای مستند که آسیب‌زننده خواهد بود، گفت: قطعا سینمای مستند در آینده آسیب می‌بیند اما راهکاری که می‌شود ارائه کرد این است که مرکز گسترش برای فیلم‎‌های مستند بودجه در نظر بگیرد. هر مستندی که ساخته می‌شود در برآوردش عکاسی هم وجود دارد اما زمانی که حذف می‌شود، عکاس هم نمی‌تواند بگوید من دستمزد نمی‌گیرم و کار می‌کنم. اگر یک مستند را هم به این شکل کار کند، بقیه کارها چطور؟ امرار معاش عکاسان از چه راهی تامین می‎‌شود؟ قطعا از همین راه است و زمانی که برای عکاسی صرف می‌کند باید به امرار معاش کند و دریافت دستمزد ختم شود.
هندی در پایان گفت: بهترین راهکار برای توجه به عکاسی در سینمای مستند، جشنواره «سینماحقیقت» است که با در نظر گرفتن بخش عکس به دیده شدن این بخش کمک کند. شاید دریافت جایزه، عکاسان را تشویق کند که با دستمزد کمتر کار کنند. اما زمانی که جایزه و دستمزدی وجود ندارد، چرا باید عکاسان، عکاسی سینمای مستند انجام دهند؟ مگر اینکه دغدغه مستند اجتماعی داشته باشند که تعداد این دسته از عکاسان خیلی کم است.