به گزارش خبرنگار تجسمی صبا، «داود رواسانی» هنرمند پیشکسوت آذری‌زبان بیش از چهار دهه است که در عرصه هنر خوشنویسی فعالیت و حضوری تاثیرگذار دارد و در کنارش به تعلیم جوان‌ها می‌پردازد. این هنرمند از همان دوران کودکــی بــا نقــش و رنــگ و فــرم قالیبافــی ایرانــی آشــنا شــد، در دوران جوانــی ضمــن تحصیــل، در کارخانــۀ قالیبافــی بــه طراحــی نقشــه‌های فــرش پرداخــت و نقــش و نگارهــای قالــی را بــا ظرافــت و ذوقــی سرشــار می‌ســاخت و پس از چند سال زندگی در تهــران بــه انجمــن خوشنویســان ورود داشت و نزد اساتیدی نظیر:کیخســرو خــروش، علــی راهجیــری عبــدالله فــرادی به خوشنوسیس پرداخت. از مهم‌ترین آثار این هنرمند خوشنویس می‌توان بــه دیــوان حافــظ، کلیــات پرویــن اعتصامــی، روح الارواح شــیخ احمــد ســمعانی، بیــژن و منیــژه ، زال و رودابــه فردوســی و … که به رشته تحریر درآورده است، اشــاره کــرد. این هنرمند پیش کسوت در سال ۱۳۸۵ موفق به اخذ درجه استادی و درجه یک هنری شده است. با استاد رواسانی درباره وضعیت هنر خوشنویسی گفت‌وگویی انجام داده‌ام.

***استاد روسانی، وضعیت هنر خوشنویسی را در سال‌های اخیر چگونه می‌بینید…

-از موقعی که کامپیوتر و نرم‌افزارهای تخصصی‌ در حوزه خوشنویسی با فونت‌ها و شکل‌های مختلف وارد بازار شد، متاسفانه  جایگاه هنر خوشنویسی کم‌رنگ شد و خیلی از هنرمندان خوشنویس که در ادارات کار می‌کردند، دیگر نتوانستند به حرفه‌شان ادامه بدهد و کامپیوتر جایشان را گرفت. این اصلا کار درستی نیست چرا که خوشنویسی‌های کامپیوتری نه روح دارد و نه اصالت. امیدوارم مسئولین فکری جدی به احیای این هنر ارزشمند ایرانی و اسلامی داشته باشند.

***بنابراین خوشنویسی علی‌رغم اینکه یک هنر انفرادی است و مثل سینما هنر گرانی نیست با چالش‌های جدیدی روبه رو است…

بله، مهم‌ترین چالش بحث اقتصادی است و تامین‌نشدن معیشت هنرمندان. خیلی از هنرمندان خوشنویس برای تامین هزینه‌های زندگی سراغ کارهایی می‌روند که در شان آنها نیست… این نکته تاسف‌باری است که یک هنرمند خوشنویس از سر ناچاری مجبور باشد در اسنپ به حمل و نقل مسافر بپردازد. البته این چالش مربوط به هنرمندان خوشنویس نیست و دوست کشتی‌گیری دارم که قهرمان اسبق المپیک بوده و او هم به حمل و نقل مسافر می‌پردازد…

***شما علاوه بر اینکه هنرمند شناخته شده‌ای در ایران هستید، بارها با حضور در کشورهای خارجی توانسته‌اید با درخشش خود، سفیر فرهنگی شایسته‌ای برای ایران باشید…

-سال قبل در قونیه کشور ترکیه، نمایشگاهی از سیاه مشق‌های من بر پا شد و آثارم مورد توجه بازدیدکنندگان از کشورهای مختلف خارجی قرار گرفت. حضور در این نوع نمایشگاه‌های فرهنگی برای کشور و هنر خوشنویسی دستاوردهای مثبتی دارد. در این نمایشگاه ۶۰ اثر خوشنویسی و سیاه مشق را شرکت دادم.

 ***کشور ترکیه به دلیل همسایگی با ایران، مختصات فرهنگی یکسان زیادی با ما دارد. وضعیت هنر خوشنویسی در این کشور چگونه است؟

-در ترکیه برای هنرمند و هنرش ارزش و اعتبار زیادی قائل هستند و اغلب خوشنویسان ترکیه‌ای دغدغه‌ای بابت مسائل مادی ندارند و از دولت حقوق دریافت می‌کنند. در کشورهای خارجی خط رئال یا سنتی ما را به خوبی نمی‌شناسند و به قواعدش نیز آشنایی ندارند اما نقاشی یا سیاه مشق چون دارای فرم است، استقبال بیشتری از آن در بین خارجی‌ها وجود دارد. اگر این تابلوها در نمایشگاه‌های خارجی و یا اکسپوها به نمایش گذاشته شود، با قیمت بالایی خریداری خواهد شد. به نظرم متولیان هنری ما در وزارت ارشاد باید خیلی بیش از این‌ها موقعیت برگزاری نمایشگاه در خارج از کشور را فراهم کنند. هنرمند ایرانی وقتی در خارج از کشور نمایشگاهی برگزار می‌کند، سفیر و نماینده کشورش است برای معرفی فرهنگ ایرانی به مردم سایر دنیا. به عبارتی من می خواهم با برگزاری نمایشگاه در کشوری دیگر به مردم آنجا بگویم کشور ما دارای چه فرهنگی است و ما چه تعاملاتی می توانیم با یکدیگر داشته باشیم. حتی می‌توانیم استادان‌مان را به کشورهای خارجی بفرستیم و بالعکس. این‌ها مواردی هستند که متولیان فرهنگی ما باید بیشتر توجه کنند و راه را بازتر کنند.

***الان مشغول چه کاری در زمینه خوشنویسی هستید؟

-مشغول خوشنویسی داستان‌‌های شاهنامه به خط نستعلیق هستم و متاسفانه با نبود اسپانسر و بالا بودن هزینه چاپ این نوع کتاب‌ها هنوز نتواسته‌ام در زمینه چاپ کتاب کاری انجام بدهم.

*** تشکل‌های دولتی حوزه چاپ و نشر در این زمینه نمی‌توانند حمایتی انجام بدهند؟…

-در این حوزه با بوروکراسی  مواجه هستم و هنوز به نتیجه‌ای نرسیده‌ام…

***در بحث آموزش چه برنامه‌هایی دارید؟

-متأسفانه بسیاری از جوانان ما چون فکر می‌کنند باید یک شبه به خیلی جاها برسند، عجله به خرج می‌دهند و بدون اینکه مراحل آکادمیک را طی کنند، می‌خواهند یک شبه هنرمند شوند و این امکان‌پذیر نیست. در انجمن خوشنویسان نزدیک به چهل سال است که کلاس‌های آموزشی خوشنویسی را اداره می‌کنم و شاگردان زیادی تربیت کرده‌ام که خیلی از آنها به سمت استادی رسیده‌اند و کارشان درجه یک است. متاسفانه چون شهریه دریافتی پایین است، من در ماه فقط چهارصدهزار تومان بابت تدریس دریافت می‌کنم. این کار برای من دلی است و این پول حتی هزینه ایاب و ذهاب من را هم تامین نمی‌کند…

***در میان جوان‌ها آیا استعدادهای خوبی وجود دارد؟

– بله، استعدادهای ناب و درخشانی وجود دارد که نیازمند حمایت و تشویق هستند و باید مایه دلگرمی داشته باشند. به نظرم وزارت ارشاد در این حوزه باید سرمایه‌گذاری انجام دهد تا این هنر ایرانی – اسلامی رشد و پیشرفت بیشتری داشته باشد. در تمام دنیا بخش دولتی شبکه آرت دارد و در این شبکه از هنرو هنرمند حمایت لازم را انجام می‌دهد. به نظرم بایستی کارگروهی از پیشکسوتان هنر خوشنویسی تشکیل شود و از آنها در مباحثی چون روش‌های اعتلا و راه‌های حمایت از خوشنویسی نظرخواهی کنند. با طراحی برنامه‌های تخصصی در تلویزیون هم می‌توان کار کارشناسی انجام داد.

احمد محمداسماعیلی