سیدجواد هاشمی در گفت‌وگو با خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا،  پیرو از دست دادن هنرمندانی همچون زنده یاد فردوس کاویانی، زنده یاد آرش میراحمدی، زنده یاد آتیلا پسیانی و زنده یاد داریوش مهرجویی در روزهای اخیر درباره قدردانی از هنرمندان متذکر شد: بعد از مرگ هنرمند، قدرشناسی چه فایده‌ای دارد، شاید خانواده آن از دست رفته قدری خشنود شوند اما اصلا درست نیست.

او افزود: ما عادت کرده‌ایم قدر مرده‌ها را بدانیم نه بزرگان! ما هنرمندان و انسان‌های بزرگی را چه در عرصه بازیگری یا رشته‌های مختلف دیگر داریم که مردم آن‌ها را دوست دارند و آن‌‍ها نیز با مردم ارتباط دلی دارند. زمانی که این افراد در قید حیات هستند باید به آن‌ها احترام گذاشت، باید نامشان را ثبت کرد.

این بازیگر تصریح کرد: مسئولان در خیلی از موقعیت‌ها کم می‌گذارند. مگر چه اشکالی دارد که قبل از فوت فرد هنرمند، آن شخص بزرگداشت داشته باشد. قدردانی و نمونه‌ای از این کارها در کل دنیا اتفاق می‌افتد و می‌بینیم که رییس یک سازمان فرهنگی، هنری از ورزشکاران قدردانی می‌کند، اسمش روی آن هست؛ سازمان فرهنگی و هنری! اما این سازمان با اینکه وظیفه‌ای ندارد و وظیفه قدردانی از ورزشکاران برعهده مراکز و سازمان‌های مربوط به ورزش است با تقدیم جوایز هنگفت به ورزشکار مقام او را والاتر می‌برد.

او ادامه داد: اما مثلا در ایران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در چه زمانی از بازیگران، تهیه‌کنندگان و کارگردانان و… دعوت کرده و آن‌ها را دور هم جمع کرده و گفته است که مثلا امسال به ۱۰ تهیه‌کننده فعال یا ۱۰ بازیگر جوان جایزه می‌دهیم؟

هاشمی در پایان ضمن تاکید بر قدردانی از هنرمندان در زمانی که فعالانه در حال تلاش و کوشش برای ارتقای سطح فرهنگ و هنر کشور هستند، گفت: متاسفانه در صداوسیما یا مراکز فرهنگی و هنری دیگر نیز این اتفاق نمی افتد. گاهی فکر می کنم که باید منتظر باشم تا بمیرم و بعد از من یاد کنند.