کارن همایونفر آهنگساز مطرح سینما در نشست تخصصی «۴۰-۲۰» گفت و گوی کارگردان با عوامل بیان کرد: کار آهنگساز از زمان آغاز تدوین شروع می‌شود؛ در واقع باید تصاویر ساخته شود تا او بداند کارگردان خواسته چه مفاهیمی را به مخاطب برساند.
به گزارش صبا به نقل از ستاد خبری چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، کارن همایونفر آهنگساز در نشست تخصصی گفت و گوی کارگردان با عوامل به دبیری کمال تبریزی گفت: همیشه گمانم بر این بوده که کارگردان وقتی فیلمی می‌سازد، در جایگاه یک خالق قرار می‌گیرد، خالقی که قرار است ابرقهرمانی بسازد که به تمام اثر اشراف داشته باشد.
این آهنگساز گفت: کارگردان اگر با ادبیات آشنایی نداشته باشد یا معماری نداند، ارتباطی با موسیقی، رنگ یا نور نداشته باشد و نتواند از بازیگر بازی بگیرد اثر خوب از آب در نمی‌آید. برای نسل من، کارگردان خالقی است که باید به تمام این‌ها اشراف داشته باشد. البته خیلی از خلاها را می‌توان با همکارانی حرفه‌ای پر کرد که البته این انتخاب هم از هوش کارگردان است.
همایونفر مطرح کرد: موسیقی در شکل نهایی خود یک معماری جاری است که در واحد زمان جریان دارد و شما را به یک احساس ناب می رساند که همه هنرها می‌خواهند به این احساس برسند؛ هنری که فیزیک ندارد، لمس می‌شود. وی با بیان اینکه از موسیقی فیلم می‌شود به عنوان فرم مستقل موسیقیایی حرف زد، ادامه داد: یعنی همان احساسی را می‌دهد که وقتی با کسی صحبت می‌کنید، از او آرامش می‌گیرید.
کارن همایونفر درباره ارتباط تصویر و موسیقی گفت: برخی مواقع موسیقی فیلم انگار بدون تصویر چیزی کم دارد و وقتی با تصویر تلفیق می‌شود به یک درک کامل از آن موسیقی می‌رسیم. بعضی موسیقی‌ها بیرون فیلم هم معنی می‌دهد این نشان دهنده این است که کارگردان کار خود را بلد است این موسیقی آنقدر درست کار شده که بیرون فیلم هم معنی دارد چون آهنگسازش از ساختار کلاسیک جدی استفاده کرده و از جنس خود موسیقی است. خود من با فیلم «برخورد نزدیک از نوع سوم» عاشق موسیقی فیلم شدم.
وی افزود: همکاری‌های درجه یکی بین کارگردان و آهنگساز اتفاق می‌افتد به دلیل اینکه که هر دو مولف هستند و با هم زبان مشترک پیدا می‌کنند. آهنگساز مجبور است ترجمان احساس و فیلم را با موسیقی نشان دهد. تعامل کارگردان با آهنگساز جزو سخت‌ترین بخش‌های فیلمسازی است. لحظه خوبی از فیلم را با یک موسیقی بد می‌توان خراب کرد و برعکس.
کارن همایونفر عنوان کرد: آهنگساز باید فیلم و کارگردان را کشف کند آهنگسازی که نداند چطور رمز گذاری کند مثل نقاشی است که نداند چطور از رنگ‌ها روی بوم استفاده کند. این اندازه دانستن هم به تخصص آهنگساز ربط دارد هم به تخصص کارگردان برای انتقال حس به آهنگساز. هر ساز معماهای مختلف را ارائه می‌دهد. شناخت حداقلی از موسیقی ساخت یافته و موسیقی که کارکرد ویژوال دارد بسیار در فیلم کمک کننده است. کارگردان باید ما به ازای کاری خود را در موسیقی بشناسد یعنی حسی که تصویر قرار است بدهد توسط موسیقی تقویت شود و همان حس باشد.
وی تاکید کرد: کار آهنگساز از زمانی شروع می‌شود که تدوین شروع می‌شود. من وقتی‌فیلمنامه را می‌خوانم برای خودم شروع به ساختن آن می‌کنم، اما چیزی که من در ذهنم می‌سازم با چیزی که کارگران می‌سازد قطعا متفاوت است پس باید تصاویر ساخته شود تا من بدانم کارگردان خواسته چه مفهومی را برساند. باید بازی بازیگر، خط قصه، پالت رنگی، نوع کارگردانی را ببینم و با توجه به آن موسیقی فیلم بسازم.به همه فیلم‌سازان جوان توصیه می‌کنم فیلم را از مرحله‌ای که به یک ساخت یافتگی رسیده، به آهنگساز نشان بدهند.
وی افزود: درباره سکانس‌های فیلمنامه مورد نظر نشست تخصصی نیز می‌توان صحبت‌هایی کرد و پیشنهاداتی در خصوص آهنگسازی برای پلان‌های این فیلمنامه داد اما این فقط یک حس اولیه است چون هنوز فیلمنامه ساخته نشده است. اگر آهنگسازی اشتباه صورت بگیرد جایی را که شاید لحظه اوج فیلم باشد، خراب کند. موسیقی بعد از تکمیل شدن تصور کارگردان می‌تواند نقش ایفا کند. بخش درخشان و سخت ارتباط بین کارگردان و آهنگساز این است که هر کارگردانی زیبایی شناسی مختص خود را دارد.
همایونفر درباره موسیقی در فیلم کوتاه عنوان کرد: موسیقی در فیلم کوتاه اگر خیلی خوب باشد شاید بیشتر از یک فیلم بلند که مخاطب باید آن را حلاجی کند، تاثیر دارد.
فیلم کوتاه را یک پل برای فیلم بلند نبینید، فیلم کوتاه درجه یک است و بخشی از سینمای حرفه ای است. سعی کنید در همین حوزه هم درخشان باشید.
وی همچنین خاطر نشان کرد: وقتی می‌خواهیم در فیلم کوتاه بر جغرافیا تاکید شود، باید از موسیقی بومی استفاده کنیم. بودن یا نبودن موسیقی خیلی مهم نیست نوع موسیقی که گذاشته می‌شود مهم است.
Loading...
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است