به گزارش خبرنگار تئاتر صبا، شادی احدی‌فر را بیشتر با همکاری با مهران مدیری در آثاری نیر قهوه تلخ، جایزه بزرگ و مرد دوهزار چهره می‌شناسند. بازیگری که بعد از چند سال زندگی و تحصیل در خارج از کشور به ایران بازگشته و تا ماه پیش در نمایش سزارین بازی داشت. مهمان و خواستگاری، از میان مردگان و ضحکاک و… از جمله فعالیت‌های بازیگری احدی‌فر محسوب می‌شوند. او از اوایل نوجوانی از طریق پدر بزرگش محمود آقاگلیان آهنگساز و نوازنده سازهای بادی با تخصص کلارینت و ساکسفون با تئوری و عملی موسیقی آشنا شد و در سال ۷۵ نزد علی درخشان به یادگیری پیانو مشغول شد و مدرک دکترای رشته روانشناسی کودکان و نوجوانان از دانشگاه علوم وتحقیقات تهران به دست آورد. آموختن موسیقی درمانگری و تئاتر درمانگری و گذراندن دوره‌های مربوطه در دانشگاه توانبخشی ایران، نگارش کتاب «موسیقی به مثاله درمان» در خصوص شرح موسیقی درمانی، فعالیت به عنوان نوازنده در کنسرت آکادمی سالرنو شهر ناپل در کشور ایتالیا زیر نظر استاد شاهین و بیانکا فرینی از فعالیت‌های اوست. او عضو خانه موسیقی و عضو رسمی سازمان نظام روانشناسی ایران است. با احدی‌فر در باره فعالیت‌هایش گفت‌وگویی انجام داده‌ام.

٭٭٭ دوران پر کاری را تجربه می‌کنید…
بله، مشغول بازی در دو سریال هستم. سریال‌هایی که در ژانر پلیسی هستند. سریال نخست دفتر کار به کارگردانی ارسلان اسکندری است و نقش زنی به نام خانوم را بازی می‌کنم که عضو هیئت مدیره شرکتی است و سریال حال و هوای فانتزی دارد و جزو مینی‌سریال‌های موفق خواهد بود. نمایش سزارین را هم که روی صحنه داشتم…

٭٭٭ در سال‌هایی که در خارج از کشور بودید، در چه حوزه‌هایی فعالیت داشتید؟
– رشته تحصیلی‌ام روان شناسی است و دکترایم را در شاخه هنر درمانی گرفتم. در ایتالیا و شهر سالرنو هم مدت‌ها کنسرت‌های موسیقی با ساز چنگ برگزار کردم و دوره‌های جدید هنر و موسیقی درمانی را با جدیدترین متدهای آموزشی اروپا گذراندم. در حال حاضر هم مشغول تراپ درمانی هستم و البته اولویت اصلیم بازیگری است.

٭٭٭ موسیقی درمانی رده سنی دارد؟
– در سالرنوی ایتالیا بودم بیشتر برای بچه‌های تیزهوش کار می‌کردیم. بچه‌های تیزهوش یک مشکل رفتاری دارند و چون هوش‌شان از سایر بچه‌ها بیشتر است، تحمل‌شان کمتر است و پرخاش‌گر هستند. برای سازگاری اجتماعی آنها آشنایی‌شان با هنرهای مختلف منجمله موسیقی و نمایش می‌تواند اثرگذار باشد و به‌تدریج خودشان درگیر این آموزش‌ها می‌شوند. آنها چون با کار نمایش زندگی دیگری را تجربه می‌کنند می‌توانند خودشان را در جایگاه‌های مختلف ببینند وچون استدلال فضایی خوبی دارند از این طریق می‌تواند در زندگی واقعی بهتر با دیگران ارتباط برقرار کنند و سازگاری با سایر افراد جامعه پیدا کنند. از طرفی آن کمال‌گرایی که دارند، میزانش را کمتر کنند و متوجه شوند قرار نیست همیشه همه چیز کامل و جامع باشد. هنر هیچ‌وقت انتها ندارد. البته با تمرینات منظم و مستمر کیفیت کار بهتر و بهتر می‌شود. هر شبی که برای اجرای تئاتر روی صحنه می‌رویم اجرایمان نسبت به شب قبل پخته‌تر و کامل‌تر است و قدم در راه بهتر شدن برمی‌داریم، اما ایده‌آل صد درصدی شکل نمی‌گیرد. موقعی که هنرمند احساس کند به ته ماجرا رسیده، دیگر در کارش رشدی نخواهد داشت.

٭٭٭ در بحث تدریس در این حوزه با مسائل متعدد زیادی روبه رو  هستیم…
– بله و در این دوره‌ها در مباحث اختلالات فردی و اضطراب هم آموزش‌های لازم انجام می‌شود و با نمایش‌درمانی تلاش کردم که پکیچ جدیدی در بحث آموزش رونمایی کنم و این کلاس‌ها برای نوجوان‌هایی که قصد بازیگری دارند خیلی مناسب است. برای هر گروهی کلاس‌های متفاوتی در نطر گرفته‌ایم و تمرینات اثربخش و کار بردی بوده است.

٭٭٭ برای اجرای نمایش‌هایی که برای نمایش درمانی مورد استفاده قرار می‌دهید، آیا متن را خودتان انتخاب می‌کنید و یا هنرجویان چنین کاری را انجام می‌دهند؟
– متن‌ها را بر اساس اختلالات و مشکلات روانی فرد مراجعه کننده انتخاب می‌کنم. به طور مثال اگر شخص خیلی درون‌گرا باشد متنی را انتخاب می‌کنم که شخصیت‌هایش رفتارهای برون‌گرایانه داشته باشند…

٭٭٭ بیشتر چه متن و یا متن‌هایی را برای اجرای این کلاس‌ها انتخاب کرده‌اید؟
– اجرای نمایشنامه مفیستو را به دفعات در این کلاس‌ها به هنرجویان توصیه کرده‌ام. در برخی از مواقع سراغ شاهنامه‌خوانی می‌رویم. نمایش عروس مردگان  و متن‌های جونز هم به دفعات مورد استفاده قرار گرفته‌اند و البته اولویت اصلی ما در این بخش، شکل‌دادن مهارت‌های هنرجویان است.

٭٭٭ کارگردان اجرا را خودتان انتخاب می‌کنید؟

– خود هنرجویان از بین خودشان کارگردان را انتخاب می‌کنند. من روی روند کار نظارت دارم و نمایش‌ها در محل آموزشگاه انجام می‌شود.

٭٭٭ در این چند دوره که کلاس‌ها را برگزار کردید، چه میزان از هنرجویان درمان شده‌اند؟
– خیلی خوب جواب داده و یکی از دلائل افزایش هنرجویان این کلاس‌ها همین مثبت‌بودن سبک و متد آموزشی است.

٭٭٭ بیشتر هنرجویان در چه رده سنی هستند؟
– محدودیت سنی برای حضور در کلاس‌ها وجود ندارد و البته بیشترین هنرجو از میان نوجوان‌ها هستند.

٭٭٭ آیا قبل از شما دوره‌های آموزشی نمایش درمانی خلاق در ایران برگزار می‌شد؟
– این برای اولین بار است با چنین متدی آموزش انجام می‌شود و آموزشگاه‌هایی بودند که با شیوه‌های دیگری کار می‌کردند.

٭٭٭ در ایتالیا فقط آموزش می‌دهید؟
– نه، مطالعات و تحقیقات گسترده‌ای داشتم و در تز دکترایم همه این موارد را بر اساس تست‌های روان‌شناسی قدیمی اعتباریابی کردم. همه به روزرسانی شدند و تست‌های خارجی  زیادی را ایرانیزه کردم و چون کار مبانی علمی دارد، در میان هنرجویان بسیار موفق بوده است.

٭٭٭ در نمایش سزارین هم حضور موفقی را در بازیگری تجربه کردید…
– در نمایش سزارین نقش زن جوانی به نام اکرم را بازی می‌کنم و ویژگی این نمایش، سریالی بودنش است و من در بخش کمدی نمایش بازی داشتم.

٭٭٭ اکرم چگونه شخصیتی داشت؟
– اکرم با توجه به خاستگاه اجتماعیش زندگی سختی دارد و جزو طبقه فرودست جامعه است، همیشه دوست دارد که پیشرفت کند و به ۵ خواهر دیگرش کمک کند. اما متاسفانه همسر یک مرد معتاد می‌شود و همه آرزوهایش برای داشتن زندگی بهتر، به باد می‌رود… او در ابتدای زندگی مشترک، شوهرش را مردی نجات‌دهنده دیده بود اما در عمل همه چیز برعکس شد و اکرم مجبور شد تا بار زندگی مشترکش را هم بر دوش بکشد. اما همچنان تلاش می‌کند عزت نفسش را حفظ کند.

٭٭٭ یک نمایش بسیار پر شخصیت…
– بله، همانطور که اشاره کردم این نمایش سریالی است و در حدود ۱۳۰ بازیگر در قسمت‌های مختلف بازی داشتند.

٭٭٭ آیا همه این نمایش‌ها را باید باهم دید و دیدن تکی آنها امکان پذیر نیست…
– نه، هر کدام از نمایش‌ها هویتی مستقل دارند و فقط نخ تسبیحی وجود دارد که نمایش‌ها را به هم متصل می‌کند.
احمد محمداسماعیلی