سحر قناعتی مجری و گزارشگر تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار سینما صبا درباره دغدغه‌اش برای برنامه‌سازی در حوزه مستند گفت: زمانی که به شکل حرفه‌ای کارم را شروع کردم، حوزه اصلیِ علاقه‌ام، مستند بود و بعد از رادیو با مستندسازی کارم را آغاز کردم. مستند «شقایق‌های بی‌نشان» را ساختم که درباره شهدای گمنامی بود که در دانشگاهم یعنی دانشگاه الزهرا دفن می‌شدند و از آن زمان دغدغه مستند را داشتم. زمانی هم که وارد کار خبر شدم، همیشه تلاش کردم که بخش مستندِ کارهایی که ارائه می‌دهم، بیشتر باشد. به دلیل اینکه مستند وجاهت و اعتبار ویژه‌ای به همراه دارد. معتقدم سینمای مستند به نوعی پایه‌های سینمای ما به حساب می‌آید و در سینمای داستانی و بلند، بخشی به نام طرح و پژوهش داریم که در سینمای مستند می‌شود این بخش را به تعالی رساند.

قناعتی ادامه داد: زمانی که کارگردان دوربین و قلم دست‌ می‌گیرد و به شکل مستند مسئله‌ای را روایت می‌کند، اعتبار و سندیت کارش افزایش پیدا می‌کند و در زمینه‌های دیگر هم به پختگی و بلوغ می‌رسد. یکی از دغدغه‌های اصلیِ جامعه امروز مستند است چون ما مسئله‌ای به نام روایت و روایت‌گری داریم که در مستند اتفاق می‌افتد. من با افراد مختلف از کارشناس گرفته تا مردم که صحبت می‌کنم، همه معتقدند که مستند می‌تواند پاسخی در خور به افکار عمومی دهد. مستند قوی می‌تواند مخاطبان را اقناع کند و به همین دلیل تمرکز و مانور روی سینمای مستند چه در برنامه‌های تلویزیونی و چه در فیلم‌های مستند، خیلی اهمیت دارد.

او توضیح داد: سینمای مستند جای خودش را در میان مردم پیدا کرده است. اکران‌هایی که در سینماحقیقت اتفاق می‌افتد و مستندهایی که به نمایش درمی‌آیند، مخاطبان خاص خودشان را دارند، از سوی دیگر هم شبکه مستند با مستندهایی که پخش و بازخوردهایی که دریافت می‌کند، مشخص می‌شود که سینمای مستند راه و جایگاه خودش را در کشورمان پیدا کرده است. همچنین جوایز بین‌المللی و حضور گسترده فیلم‌سازان خارجی در جشنواره سینماحقیقت نشان می‌دهد که مستند ایران و مستندسازان ایرانی جایگاه خودشان در مجامع بین‌الملی را هم پیدا کرده‌اند.

قناعتی گفت: تعامل ۲ سویه‌ای که بین سینمای مستند و شبکه مستند سیما به وجود آمده، به رشد این سینما و شبکه مستند کمک کرده است یعنی یک هم‌افزایی وچود دارد که نتایج خیلی مثبتی برای هر ۲ بخش به ارمهان آورده‌ است و ادامه این هم‌افزایی و تعامل و توجه ویژه صداوسیما و سینمای مستند به یکدیگر و مکمل بودن‌شان، می‌تواند اتفاقات خیلی ویژه‌ای را رقم بزند.

او درباره تجربه مستندسازی‌اش ادامه داد: من مستند داستانی و خبری ساخته‌ام و همچنان هم مستندسازی را ادامه می‌دهم. یکی از علاقه‌مندی‌هایم مستند خبری است، به دلیل اینکه حس دست‌یابی به یک سری از اطلاعات لذت‌بخش است که هم برای خودم ناب محسوب می‌شود و همچنین به آگاهیِ مخاطب اضافه می‌کند. این موضوع در مستندسازی اتفاق می‌افتد و تجربه شیرین و جذابی‌ست.

قناعتی درباره تبلیغات و برنامه‌سازی که در سینمای مستند مهجور واقع شده است، توضیح داد: این موضوع به کشور ما خلاصه نمی‌شود و در کل دنیا به این شکل است که چهره‌ها، سینمای تجاری و سینمای داستانی، معمولا روی تبلیغات و خبرهای‌شان خیلی بیشتر مانور می‌دهند در حالی که که سینمای مستند فرهیختگیِ خیلی خاصی دارد و لازم است آثاری که در سینمای مستند داریم، به شکل‌های مختلف اطلاع‌رسانی شوند. من این موضوع را بارها و بارها به جاهای مختلف پیشنهاد داده‌ام که چقدر خوب است ما از زمانی که پیش تولید یک مستند فاخر آغاز می‌شود، مراحل تولید و نمایش‌اش را اطلاع‌رسانی کنیم و سپس نقد و بررسی و تحلیل برای آن مستند انجام دهیم. همان اتفاقاتی که در سینمای داستانی شاهدش هستیم، مثلا برنامه‌های اختصاصیِ تلویزیونی و رادیویی که ویژه سینمای داستانی است، می‌تواند برای سینمای مستند هم تولید شود.

او همچنین تاکید کرد: شاید ما در سینمای داستانی به لحاظ ژانر به تکرار افتاده باشیم اما در سینمای مستند تنوع مضمون برای مخاطبان وجود دارد. این موضوع می‌تواند به گسترش طیف مخاطبان مستندها کمک کند و همچنین به پخته‌تر شدن‌شان در دیدن و نقد مستند تاثیرگذار خواهد بود. این قابلیت وجود دارد که در بخش‌های خبری و برنامه‌های تلویزیونی به شکل کامل و جامع به سینمای مستند پرداخته شود.

قناعتی در پایان تصریح کرد: همچنین در فضای مجازی؛ همان‌طور که ما پوستر فیلم‌های داستانی‌مان را در سطح شهر می‌زنیم و رونمایی از تیزر فیلم‌های داستانی در فضای مجازی خبر می‌شود، این امکان وجود که در سینمای مستند هم به این شکل عمل کنیم. البته در موارد معدودی اتفاق می‌افتد اما لازم است که بیشتر از این باشد چون ظرفیت‌اش وجود دارد.