به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، فصل دوم مجموعه مستند «رخ مادر» به تهیه‌کنندگی امیرحسین اکاتی و کارگردانی حمید مشایخی، مهدی انصاری و سیدمصطفی سیدالحسینی این روزها در شهرهای مختلف ایران در حال تصویربرداری‌ست تا به زودی آماده پخش از رسانه ملی شود.

همین مساله بهانه‌ای شد تا گفتگویی کوتاه با مهدی انصاری یکی از کارگردانان این اثر که بیشتر به عنوان تدوینگر و کارگردان در زمینه سینمای مستند شناخته می‌شود و از جمله آثاری که او در این ۲ جایگاه حضور داشته است می‌توان به مستندهای «اختاپوس»، «ترخیص»، «کاپرا کجاست؟ و… اشاره کرد، داشته باشیم که در ادامه می‌خوانید.

وی در ابتدا با بیان اینکه از طریق یک واسط با تهیه‌کننده اثر آشنا شده است، بیان کرد: زمانی که متوجه شدم چند نفر از سوژه‌های «رخ مادر» در کرمان هستند، از تهیه‌کننده خواستم کارگردانی آن قسمت‌ها را به من بسپارد چراکه بعد از شهادت حاج قاسم نتوانسته بودم به کرمان و سر مزار ایشان‌ بروم. کارگردانی سه قسمت از «رخ مادر» برعهده من بوده است که ۲ قسمت در کرمان و یک قسمت در تهران جلوی دوربین رفته است.

این مستندساز با اشاره به اینکه بیشتر مستندهایی که کار کرده، در فضای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و… و با نگاه کلان به موضوعات مختلف بوده است، مطرح کرد: «رخ مادر» اولین تجربه من به عنوان کارگردان بود که باید با سوژه همراه می‌شدم و زندگی یک مادر شهید را روایت می‌کردم. همچنین این مجموعه مستند به لحاظ تولید و محتوا نیز متفاوت بود. باید سوژه‌ها را از میان تعداد زیادی گزینه، انتخاب می‌کردیم و تولید را در چند روز محدود انجام می‌دادیم.

انصاری افزود: در مستندهای پرتره باید یکسال درگیر سوژه بود تا آن‌ها با دوربین و ما به عنوان عوامل سازنده راحت‌تر ارتباط بگیرند. چالش اصلی ما این بود که باید در مدت زمان کم ارتباط می‌گرفتیم تا مادران جلوی دوربین راحت باشد چراکه سن بالایی داشتند و یا مشکلات جسمی مانع از حضور زیاد من در خانه و زندگی آن‌ها می‌شد. ناگفته نماند که چالش فرمی ما در این اثر این بود که مصاحبه در مستند وجود ندارد و افراد مختلف قصه‌ای را روایت نمی‌کنند. همچنین «رخ مادر» به لحاظ تصویربرداری کیفیت مطلوبی دارد؛ اتفاقی که در آثار مشابه بدان توجه نشده است.

وی در پایان با بیان اینکه مساله این مجموعه مستند پرداختن به زندگی مادران شهداست، خاطرنشان کرد: برنامه‌ها و یا مستندهایی که کار شده است، معمولا به زندگی شهدا می‌پردازد اما مساله ما ویژگی‌های اخلاقی مادران بود تا مخاطب با مادر طراز مواجه شود؛ اینکه خود با چه فراز و فرودهایی در زندگی مواجه بوده و از چه المان‌های تربیتی برای فرزند خود استفاده کرده است. در یک کلام ما به دنبال ارایه الگوی مادران طرازی بودیم که توانسته‌اند بزرگمردانی را تربیت کنند. این الگوها باید به نحوی نمایش داده شوند و چه بهتر که با روایت مستندگونه این اتفاق رخ بدهد که از نزدیک وارد زندگی مادران شهدا می‌شوند.