به گزارش صبا، مایش «خدای کشتار» نوشته یاسمینا رضا و ترجمه علیرضا کوشک جلالی با کارگردانی آنیتا شفارودی که از ۱۹ آبان در سالن اصلی تالار مولوی روی صحنه رفت، رو به پایان است.

آنیتا شفارودی کارگردان نمایش «خدای کشتار» که این روزها روی صحنه تالار مولوی است درباره شکل‌گیری و هدف اصلی اجرای این نمایش گفت: نمایش «خدای کشتار» اثر یاسمینا رضا نویسنده فرانسوی/ ایرانی، درباره مسائل خانوادگی و فرهنگی است و روابط بین خانواده‌ها است و بااینکه بارها اجرا داشته است ولی موضوع جذابی دارد و هیچ گاه کهنه نمی‌شود چراکه این داستان در  اعصار مختلف تکرار می‌شود و موضوع روز پیرامون ماست.

او ادامه داد: وقتی این داستان را می‌خوانید یا تماشا می‌کنید، اصلا فکر نمی‌کنید که در فرانسه یا ایران یا در مکان یا زمان خاصی است چون می‌تواند بدون درنظر گرفتن بعد زمان و مکان، مرتب تکرار شود و تازگی داشته باشد‌. پس قصه مرتب با  مساله روز اجتماع و خانواده‌ها، مساله منشا اصلی تربیت و تزریق فرهنگ به جامعه خانواده، اولین الگوی درست فرزندان، پدر و مادر است و نقش آن‌ها در ساختن روابط اجتماعی و فرهنگی افراد غیرقابل انکار را نشان می‌دهد. به این دلایل هم بود که این نمایش را که هم اثر فرهنگی است و هم متن جذابی دارد برای اجرا انتخاب کردم.

وی درباره ویژگی‌های اجرا توضیح داد: «خدای کشتار» به هیچ وجه اجرای ساده‌ای ندارد و کمی سهل‌انگاری نمایش را قربانی می‌کند، از آن جایی که این نمایش در یک لوکیشن و اتاق و بیشتر در حالت نشسته اجرا می‌شود، گر ریتم و اکت به کمک اجرا نیاید و دارای ریتم تند و اکت درست نباشد، مخاطب را از دست می‌دهد. موضوع درام و دارای طنز موقعیت است و سیری را طی می‌کند تا پاساژهای حسی مختلف و متضادی را در این سیر و روند داستان مشاهده کنیم.

شفارودی افزود: نحوه تمرین و انتخاب بازیگران حدود یک سال انجام گرفت البته به طور مستمر نبود ولی این مدت طول کشید؛ انتخاب بازیگرها از میان هنرجوهای یک موسسه از قبل و دانشجویان دانشگاه تهران انجام شد که در اتودها و کارهای کلاسی باهم هماهنگ و مهم‌تر اینکه همه علاقه‌مند به این نمایشنامه بودند.

او درباره پیش‌بینی استقبال تماشاگران و نتیجه اجرا بیان کرد: باتوجه به وضعیت تئاتر کشور که در سالن‌های نمایش تماشاگر چندانی جذب نمی‌شوند مگر اینکه در نمایش از چهره‌ها و بازیگران مشهور استفاده شود پس در این باره انتظار چندانی نداشتم مخصوصا اینکه در «خدای کشتار» بیشتر بازیگران دانشجو و هنرجوهایی که تقریبا کار اولی، در ابتدای راه ولی مستعد بودند، بازی می‌کردند، با این حال جذب تماشاگران خوب و فراتر از انتظار ما بود، همچنین واکنش و تشویق‌ها هم زیادتر از حد انتظار بود.

این کارگردان درباره‌ دغدغه‌های مهم کارگردانی، مشخصا درباره این اجرا اشاره کرد: مسلما اگر مشکل مادی وجود نداشت، کار بهتری روی صحنه می‌رفت. نمایش‌ها حتی اگر تهیه‌کننده داشته باشند چون هزینه صحنه و لباس به دلیل استقبال نه چندان زیاد مخاطب از کار، شاید باعث ضرر شود، هزینه‌ها را با حداقل ممکن به انجام می‌رسانند و این مطلب باعث می‌شود به معیارها و ایده‌آل‌های‌مان، در دکور، آکسسوار و تبلیغات نرسیم و طرح و اثری را که برای خلق مد نظرمان است، تقلیل دهیم.

او در پایان خاطرنشان کرد: از معاونت فرهنگی دانشگاه تهران برای همکاری‌های‌شان در مرکز تئاتر مولوی که یکی از بهترین مجموعه‌های هنری و دولتی کشور را در اختیار دارند، تشکر می‌کنم، آن‌ها با دانشجویان تعامل سازنده‌ای دارن و برای ارتقای فرهنگ‌ کشور گام بر‌می‌دارند. همه دانشجویان، استادان، کارکنان دانشگاه تهران و هنرمندانی که تا این لحظه از ما حمایت کردند و اجرای‌مان را تماشا و ما را دلگرم کردند، تشکر می‌کنم.

نویسنده: یاسمینا رضا، مترجم: علیرضا کوشک جلالی، مشاور کارگردان: امیرحسین آسانی، کارگردان: آنیتا شفارودی، تهیه‌کننده: حسین رضایی، بازیگران: سید افشین حسینى، علیرضا خراسانى، آنیتا شفارودى، مریم عابدی، مدیر تولید: سعید اردشیری، طراح صحنه و لباس: نگار ایدی، طراح گریم: زهرا عادلخانی، طراح نور: رهی بالائی، دستیار کارگردان: فروغ‌الزمان رفیعی، برنامه ریز: عرفان موسوی، منشی صحنه: نیلوفر زندی، گروه کارگردانی: آرش سبحانی، ابوالفضل طباخی، ساخت دکور: میلاد بشارتی،
گرافیست: حنا کاظمی، دستیار نور: نازنین یارویسی،  مدیر روابط عمومی و مشاور رسانه: عرفان بابایی، روابط عمومی: آرش امینی، محمدحسین حبیبی، عکاس: فرزانه محمدی، فریناز قاسمی.

در خلاصه داستان «خدای کشتار» آمده است: «پسر یازده ساله خانواده ری با چوب دستی دو دندان هم کلاسی خود را شکسته است. خانواده ری برای دلجویی و تفاهم به خانه خانواده اولیه می‌آیند. در آغاز روابط بسیار متمدنانه است اما کم‌کم خشونت موجود در روابط و وحشی‌گری نامتمدنانه شان بروز می‌کند و وضعیتی بسیار کمیک و در عین حال تاسف‌بار به‌وجود می‌آورد.»