به گزارش خبرنگار سینما صبا، این که ۱۱۵ دقیقه با یک مستند روشنگر تاریخی همراه شوی و لحظه‌ای چشم از پرده برنداری، نیاز به بودجه‌های کلان یا امکانات عجیب و غریب ندارد. شناخت سینما و سخت‌کوشی در پژوهش و طراحی پلات و خلاقیت و هوش در تدوین و فضاسازی بیشتر از هر چیز به نگاه و ذوق و سلیقه و البته دانش فیلمسازی برمی‌گردد.
«زندان مرکزی ولادیمیر» ساخته یولیا بوبکووا بازگوکننده حقیقت‌های بخشی از تاریخ روسیه است. پرتره‌ای از زندانی که تعداد بی‌سابقه‌ای از سیاستمداران، انقلابیون، دانشمندان، فیلسوفان و سربازان از دیوارهای آن عبور کردند. قهرمانان این فیلم کارمندان، زندانیان و کهنه سربازان سرویس ندامتگاه فدرال هستند که در یک مقطع زمانی بر اعمال مقامات جهان جنایتکار نظارت می‌کردند.

مستندساز زن سازنده فیلم که اتفاقا جوان است، تلاش کرده تا باذهنی متمرکز و آکنده از داده‌های متنوع به سراغ موضوع برود. در این مستند بلند ما با انواع و اقسام ترفندهای فرمال و تکنیکی طرف هستیم. گفتگوهای فیلم آنقدر درست و سینمایی طراحی شده که حتی یک لحظه مخاطب حس نمی‌کند در حال دیدن یک مستند تلویزیونی یا خبری است.

این مستندساز ۲٨ ساله، در سال ۱۹۹۵ در کراسنودار روسیه متولد شد. او در سال ۲۰۱۳ وارد دانشگاه دولتی روسیه در رشته سینما به نام سرگئی گراسیموف، بخش فیلمسازی مستند/ کارگاه آموزشی سرگئی میروشنیچنکو دانش‌آموخته شد و مدت‌ها در این عرصه فعالیت کرد. فیلم کوتاه بدون بخیه اولین حضور موفق جشنواره‌ای او و آخرین والس اولین مستند بلند او بود. او از سال ۲۰۱۷ در استودیو اوسترو به عنوان کارگردان کار و پروژه‌های هنری و تلویزیونی را مدیریت می‌کند. او نگارش فیلم‌های کوتاه بدون بخیه (۲۰۱۶) و وضعیت قربانی (۲۰۱۸) و فیلم‌های بلند-شرکت کننده و برنده جوایز بسیاری از جشنواره ها و جوایز فیلم روسیه آخرین والس (۲۰۱۷)، صلح و جنگ میخائیل کلاشینکف (۲۰۱۹)، فنچنکو. زندگی یک زن است (۲۰۲۰)، استانیسلاوسکی. شهوت برای زندگی (۲۰۲۱) را در کارنامه دارد.

«زندان مرکزی ولادیمیر» ساخته یولیا بوبکووا در جشنواره فیلم مسکو ۲۰۲۳ برنده جایزه بهترین فیلم مستند بلند شده و شاید اگر مسائل سیاسی بر روابط فرهنگی اجتماعی منطقه اثرگذار نبود، از این فیلم در مجامع و فستیوال‌های خارجی بیشتر می‌شنیدیم.