به گزارش خبرنگار سینما صبا، مستند «داستان بارانی» روایت مردی است که تصمیم می‌گیرد قبل از مداوای خود براساس قول و قراری که با دوست قدیمی‌اش دارد، برای دیدن او به سفری هزار کیلومتری برود.

این اثر محصول مشترک حوزه هنری استان خراسان رضوی و مرکز مستند سوره، به نویسندگی و کارگردانی حسین نژادموسی و تهیه‌کنندگی مجتبی احسانی و هاشم مسعودی در بخش شهید آوینی هفدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» حضور دارد.

حسین نژادموسی، کارگردان مستند «داستان بارانی»، درباره ایده اولیه مستند بیان کرد: به نظر می‌رسد قشری از جامعه و مردم که سوژه این مستند متعلق به آن است، ویژگی‌های برابر و مشخص دارند. اما جرقه ساخت فیلم برای من، شخصیت متفاوت و ویژگی‌های متمایز و جذابش بود. با اینکه فکر می‌کردم امثال او را می‌شناسم؛ اما هیچ شناختی از شخصیت رضا بارانی نداشتم. او نگرش و جهان‌بینی متفاوتی دارد که علاقه مند بودم هم خودم او را بشناسم و هم او را به بقیه معرفی کنم.

وی درباره هدفش از ساخت این مستند، عنوان کرد: در حال حاضر مسایلی در جامعه اهمیت پیدا کرده است که باعث شده مسایل مهم دیگر دیده نشوند و به فراموشی سپرده شوند. هدف ما از ساخت این فیلم نشان دادن این قشر از جامعه و نوع زندگانی‌شان و مهمتر از آن شناخت ایدئولوژی این افراد، که قهرمانان ملی ما هستند، بود. ما در فیلم دو قهرمان داریم؛ رفیق و دوست دیرینه رضا و قهرمان دیگر خود رضا بارانی که به دیدن او می‌رود. این افراد اسطوره‌های این سرزمین هستند. جامعه و به ویژه نسل امروز نیاز دارد اسطوره‌هایش را بشناسد. نسل جوان باید بداند این افراد برای اعتلای نام این کشور و رفاه و آسایشی که حال حاضر داریم؛ چه زحماتی کشیده‌اند.

مستند «داستان بارانی» یک سفر را روایت می‌کند. سفری که قابل پیش‌بینی نیست. کارگردان این مستند درباره چالش‌های مسیر، اظهار کرد: این فیلم در یک ژانر هیبریدی تعریف می‌شود. بخشی از مستند ژانر مشاهده‌گر است؛ یعنی ما با یک قصه‌ای مواجه هستیم که نمی‌دانیم چه اتفاقی قرار است رخ دهد و گروه فیلمساز با سوژه همراه می‌شود. در واقع دوربین مشاهده‌گر و بی‌طرفانه با وقایع همراه است و کشف و شهودی که برای کارگردان و گروه فیلمساز اتفاق می‌افتد، به مخاطب هم منتقل می‌شود. طبق یک تعریف از سینمای مستند، فیلم مستند تلاش می‌کند تجربه شخصیت فیلم را به تجربه مخاطب فیلم تبدیل کند. تمام تلاش ما در این فیلم ایجاد رابطه‌ای صادقانه و صمیمی با مخاطبان فیلم بود؛ به طوری که مخاطب بتواند به جای شخصیت فیلم، خود را تصور کند و چند صباحی را در فضای او تنفس بکند.

وی درباره مستندسازی در شهرستان اظهار کرد: بزرگ‌ترین چالش مستندسازی در شهرستان‌ها این است که اسمش را مستندسازی در شهرستان‌ها گذاشته‌ایم؛ یعنی همین نگاه دوگانه مستند مرکز و شهرستان مشکل اصلی است. گاهی در استان‌هایی به جز تهران فیلم‌هایی ساخته می‌شود که از نظر محتوایی و کیفی بسیار جدی‌تر از فیلم‌های ساخته شده در مرکز هستند. اتفاقا در این گونه فیلم‌ها بعضا مسایلی مطرح می‌شود که در مرکز به آن توجه نمی‌‌شود؛ در حالی که برای کل کشور این مساله بسیار اهمیت دارد. منتهی چون اولویت حاکمیت هنری ما در فیلمسازی مرکز بوده، سینمای خارج از مرکز کمتر تقویت شده است. این نگاه باید تغییر کند تا فیلمساز خارج از مرکز هم جدی گرفته شده و درباره مسایل استان و شهر خودش بیشتر کار کند.

وی درباره چگونگی راحتی سوژه جلو دوربین اظهار کرد: مجموعه‌ای از عوامل باید در مسیر پروژه رعایت شود تا راحتی سوژه جلو دوربین مهیا شود. در اولین مرحله فیلمساز باید در مرحله پژوهش و تحقیق، رابطه صمیمی با سوژه برقرار کند و قبل از مرحله فیلمبرداری باید اعتماد بین فیلمساز و سوژه کامل برقرار شود.

این مستندساز ادامه داد: در مرحله دوم مساله سوژه فیلم باید به مساله فیلمساز تبدیل شود. سوژه باید به این ادراک برسد که شما به آن چیزی که مدنظر او هست، می‌پردازید و هیچ نیت غیری ندارید و می‌خواهید حقیقت و واقعیت سوژه را بازنمایی کنید. این بخش زیادی از مسیر جلب اعتماد و راحتی سوژه را مهیا می‌کند و در ادامه که بحث فیلمبرداری شروع می‌شود، کار بسیار راحت‌تر است. وقتی هم که بقیه عوامل مانند صدابردار و فیلمبردار اضافه می‌شوند باید همین مسیر را حین ضبط ادامه دهند و اگر در واقعیت دست ببرید، راحتی سوژه از بین می‌رود.

نژادموسی یادآور شد: بخش دیگر، ویژگی‌های شخصیتی و ذاتی سوژه است. اینکه سوژه نسبت به دوربین حساسیت دارد یا نه بسیار مهم است هرچند ایده‌آل‌ترین سوژه‌ها هم نیاز دارند که در جلسات فیلمبرداری ابتدایی، اصطلاحاً یخ‌شان با دوربین آب شود و رابطه صمیمی بین دوربین و سوژه ایجاد شود. ما از ابتدا تصمیم داشتیم هیچ دخل و تصرفی در شیوه سفر سوژه نداشته و فقط همراه او باشیم.

وی درباره استقبال از فیلم در جشنواره سینماحقیقت عنوان کرد: استقبال از فیلم خدا را شکر تا این لحظه خوب بوده است، جشنواره سینماحقیقت باید به شکلی جدول پخش را طراحی کند که فیلم‌ها منصفانه و عادلانه روی پرده بروند. اما باید بگویم که این رویداد امسال بسیار پویاتر از سال‌های قبل است چراکه مستندهای خارج از مرکز حاضر هستند و موضوعات داغ و جذابی در جشنواره حضور دارد. این روند باید ادامه پیدا کند تا به روز بودن جشنواره حفظ شود.

مستند «داستان بارانی» به نویسندگی و کارگردانی حسین نژادموسی و تهیه‌کنندگی مجتبی احسانی و هاشم مسعودی، محصول مشترک حوزه هنری استان خراسان رضوی و مرکز مستند سوره، در بخش شهید آوینی جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» حضور دارد.

این اثر که پژوهش آن چهارماه به طول انجامیده و تولید آن ۱۰ ماه زمان برده است، درباره مردی‌ست که زندگی‌اش را از راه صافکاری می‌گذراند اما مسایلی در گذشته او باعث شده است در شرایط روحی و جسمی حادی قرار بگیرد. وی تصمیم می‌گیرد قبل از مداوای خود براساس قول و قراری که با دوست قدیمی‌اش دارد، برای دیدن او به سفری هزار کیلومتری برود.