میرطاهر مظلومی صداپیشه و بازیگر در گفت‌وگو با خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، درپی در گذشت ناصر طهماسب پیشکسوت عرصه دوبلاژ عنوان کرد: باز مرگ خواب دیگری را رقم زد…! شاید خود مرگ هم به احترام این مردبزرگ، سکوت کرده بود و به همین خاطر ناصر طهماسب در سکوت بی‌جان شد؛ این بی جان شدن ناصر طهماسب هرگز محسوس نیست و نخواهد بود چرا که آثار او مانند «هزار دستان»، «دیوانه از قفس پرید»، «محمد رسول‌الله» و … تا مدت‌ها و بارها تکثیر خواهد شد.

او ادامه داد: نبود استاد ناصر خان یک ورشکستگی تمام عیار است. او هنرمند شوریده‌ای بود. صدای ناصرخان خیال‌انگیز بود البته جنس صدای او فرق داشت، صدای او از جنس لطافت و زیبایی بود. او بسیار با معلومات، سخنور و چیره دست بود، حتی صدایش و حتی شخصیتش هم کاریزماتیک بود. صدایش بی‌شک در حافظه نوستالژیک جاودان می‌ماند.

مظلومی اظهار کرد: او آنقدر خاص بود که هیچ‌کدام از شخصیت‌هایی که او به جایشان سخن گفته است، شبیه خودش نبودند و این حیرت‌انگیز است! ناصر خان عمق زمانه‌اش را می‌شناخت! درواقع تاریخ دوبلاژ فقط یک ناصر طهماسب دارد. در رمانی خواندم: «آدم‌ها می‌میرند اما گذشته و زمانی که مصرف کرده‌اند، می‌ماند.»، چه جالب آدم‌ها می‌‌میرند اما گذشته و زمانی که مصرف کرده‌اند، می‌ماند… ناصر طهماسب از هنرمندان تاثیرگذار و نامدار دوبلاژ ایران بود که همیشه یک آرمان اصیل داشت.

او خاطرنشان کرد: همه ما مردن را درک خواهیم کرد… اصلا به نظر من عادلانه‌ترین اتفاق همین مرگ است. زنده‌ها همیشه در یاد مرده‌ها می‌ماند چون تمام رفتگان‌ تجربه زنده بودن را داشته‌اند. استاد طهماسب هم انزوا را می‌ستود و هم معاشرت را خوش می‌دانست. هرگز از خاطرم نمی‌رود که در سریال«کلانتر» چه خاطرات دلنشینی داشتیم. او همیشه آماده سر کار می‌آمد و اگر پنج صفحه هم دیالوگ داشت، حتی واوهای آن صفحات را حفظ بود و چه کاراکتر درخشانی را در آن اثر آفرید.

این بازیگر در پایان گفت: یک‌بار صحبت مرگ و زندگی بود که استاد طهماسب دیالوگی از والت ویتمن شاعر آمریکایی برایم ‌گفت: «زندگی پاره‌ای از مرگ است که از آن به جا مانده…» گویی از روز درگذشت او، دوبلاژ پر از بغض، پر از اندوه، پر از کلمه و پر از نوشتن است.

دوبلاژ از دو روز پیش، روزهای هولی را سپری می‌کند؛ استاد ناصرخان طهماسب چقدر دوستتان داشتم.

*نشر اول: روزنامه صبا – پگاه زارعی