به گزارش خبرنگار موسیقی صبا، موسسه کامیاب بهاران که با خواننده‌هایی چون، امین بانی، حمید حامی، محسن شریفیان و گروه «لیان»، رحیم شهریاری، سجاد عرب، گروه «دارکوب» و خواننده نو ظهور، یونس بیات به تولید آثار موسیقایی و برگزاری کنسرت همکاری می‌کند، شب گذشته، شنبه ۹ دی ماه ۱۴۰۲ در یک سانس کنسرت، تدارک روی صحنه رفتن یک کنسرت ویژه را برنامه‌ریزی کرده بود و این کنسرت ساعت ۲۱:۳۰ با حضور بالغ بر دوهزار مخاطب، در مرکز همایش‌های برج ملاد تهران روی صحنه رفت.

برج میلاد شب گذشته شاهد همکاری دوباره امین بانی با محمدرضا علیمردانی بود؛ خواننده‌ای که اولین تجربه روی صحنه رفتن خود را در کارنامه هنری خود بعد از سه دهه فعالیت هنری به عنوان مجری، گوینده، مدیر دوبلاژ و بازیگر، جای داد و حالا وجهه خوانندگی او بعد از این تجربه اجرای زنده، آن هم به همراه خواننده‌ای که در اجرای زنده بسیار حرفه‌ای است، کامل تر شد.

این کنسرت متاسفانه مانند تمام کنسرت‌های درحال برگزاری ایران، با تاخیر آغاز شد و دو خواننده با ۳۰ دقیقه تاخیر روی صحنه آمدند؛ این مساله در برج میلاد که بدترین سالن کنسرت تهران است، بیشتر عمومیت دارد، البته تاخیر عمومی در تهران به دلیل حجم ترافیک را هم اگر در نظر بگیریم، از نمی‌توان از کمبودهای کیفی مرکز همایش‌های برج میلاد گذشت.

سندرم صدای بی‌قرار در برج میلاد

اساسی‌ترین مشکل مرکز همایش‌های برج میلاد، صدای آن است، آن هم زمانی که قرار است یک کنسرت در آن روی صحنه برود، به خلاصه‌ترین حالت ممکن می‌توان گفت زمانی که عنوان مخاطب در سالن برای شنیدن اجرای زنده یک خواننده حضور داشته باشید، در هر قسمت از سالن، یک نوع صدا می‌شنوید، در بخشی از سالن صدا به صورت کلی خوب است و در بخشی مخاطب یا صرفا صدای خواننده را می‌شوند و یا اجرای گروه ارکستر آنقدر بر صدای خواننده چیره است که با احتساب شانس نزدیک به خواننده بودن و البته حفظ بودن ترانه، باتوجه به ملودی کار می‌توانید حدس بزنید که خواننده کدام قطعه و کدام بخش را اجرا می‌کند و در کل بعید است که در مرکز همایش‌های برج میلاد از اجرای زنده یک خواننده و سطح کیفیت صدای او لذت ببرید.

این نکته به حدی بولد است که اجازه‌ای به مخاطب باهوش نمی‌دهد که فالش خواندن و فالش نواختن خواننده و گروه ارکستر را تشخیص دهد.

۱۷ قطعه، مخاطبان را راضی کرد

حالا اگر بخواهیم بیشتر به این اجرا بپردازیم، باید به قطعه‌هایی که در این کنسرت اجرا شد اشاره کنیم. این دو خواننده ۱۷ قطعه مانند قطعه‌هایی چون «نه»، «دلیل»، «ثانیه‌ها»، «پائیز»، «فال»، «چه کردی»، «دلتنگ»، «زیبای تماشایی»، «احوال تلخم»، «جان‌دار»، «مرغ آمین»، «ماه ماه»، «وقتشه»، «حرف آخر»، «هوای دوری»، «بی‌هیاهو»، «دل منم خدایی داره»، «نشد» و «باران بزند» را اجرا کردند که علیمردانی دو قطعه «احوال تلخم» و «باران بزند» را به تنهایی با بَک‌وکال امین بانی اجرا کرد؛ قطعه‌های «نه»، «فال»، «جان‌دار» و «وقتشه» را با هم اجرا کردند که از جمله آثار مشترک آن‌هاست و در قطعه‌ه‌های «چه کردی»، «مرغ آمین» و «نشد» در ابتدای اجرا، علمردانی اوپنینگ قطعه را با صدای مخملی و ویژه خود به صورت دکلمه با امین بانی همراهی می‌کرد و در دیگر آثار هم در کنار گروه ارکستر امیر توسلی مینشت و گیتار می‌نواخت که این نوع از همکاری بسیار ویژه بود.

صدای امین بانی اوج دارد

این کنسرت نقاط ضعف‌ بسیار و نقاط قوت قابل اعتنایی داشت. امین بانی در این کنسرت در قامت یک خواننده کاملا حرفه‌ای ظاهر شده بود و تجربه‌های اجرای او در برج میلاد و تالار وحدت از زمستان ۱۴۰۰ تاکنون به کمک او آمده بود که بتواند نسخه خوبی از صدای خودش را ارائه دهد؛ اما محمدرضا علیمردانی نتوانست که در قامت یک خواننده خودی نشان دهد و زمان‌هایی که نمی‌خواند و به به عنوان یک گوینده و حتی مجری ظاهر می‌شد، بسیار ویژه‌تر بود.

صدای امین بانی کیفیت و حجم داشت و ویژگی اصلی این خواننده تسلط او بود، اما علیمردانی که برای اولین بار اجرای زنده را تجربه می‌کرد، باتوجه به کیفیت پایین صدای سالن و احتمالا استرس‌های ناشی از آن، نتوانست به خوبی اجرا کند و زمانی که این گوینده و خواننده‌ می‌خواند، ما متوجه صدای مخملی و متفاوت او نمی‌شدیم و کنسرت را درگیر چالش‌هایی می‌کرد.

زمانی که از تسلط بانی حرف می‌زنم، نمونه‌اش این است که این خواننده در اجرای شب گذشته خود زمانی که قطعه «پائیز» را اجرا می‌کرد، ناهماهنگی جزئی بین گروه ارکستر و خواننده شکل گرفت که خواننده کمی فالش و جلوتر از گروه ارکستر می‌خواند، در این مرحله بانی دست خود را بالا برد و به تنهایی و به صورت سولو اجرا کرد و بعد از اتمام ترجیع بند این قطعه دوباره با گروه ارکستر همراه شد که این تسلط و هوش بالای این خواننده را می‌رساند، اما محمدرضا علمیردانی چنین ویژگی‌هایی را نداشت و اجرایی معمولی ارائه داد، اما حضورش روی صحنه و استفاده از صدای شخصیت‌هایی که در قامت گوینده با آن‌ها شناخته شده است و شوخی‌ها و ارتباط‌هایی که مخاطبان می‌گرفت، نقطعه قوت این هنرمند بود.

آرزویی که برآورده شد

محمدرضا علیمردانی، قطعا جزو ویژه‌ترین هنرمندان حال حاضر است و شب گذشته این هنرمند که در بازه‌ای از زندگی خود حتی توانایی تکلم نداشت و حالا در قامت یک خواننده و گوینده فعالیت می‌کند به نوعی معجزه است و حضور علیمردانی روی صحنه، برآورده شدن یک آرزوی بزرگ برای او بود که بالغ بر سه دهه برای رسیدن به این جایگاه تلاش کرده است.

امیر توسلی آهنگساز سینما و تلویزیون و رهبر ارکستر کنسرت‌های امین بانی که بعد از همکاری در سریال «شهرزاد» این همکاری ادامه دار شد، به همراه گروه ارکستر خود که شامل نگار اعزازی، نوازنده سازهای کوبه‌ای، سروش عمومی، درامز، بهرنگ بهادری‌زاده، کیبورد، رضا لمعانی، گیتار و کسری سبکتکین، گیتار بیس روی صحنه حاضر شده بود و خود این هنرمند نیز ساز ملودیکا و گیتار اسپانیش را می‌نواخت.

لازم به ذکر است، کاوه آفاق، نصرالله رادش، محمد حاتمی، نگار نیک‌دل، الهام حاتمی، سید ابراهیم عامریان، بهاره قاسمی، عابد بسطامی و علی حق شناس، علیرضا پورمکاری، علیرضا خانی و بهمن بابازاده مدیران شرکت کامیاب بهاران از جمله مهمانان و چهره‌های حاضر در این کنسرت بودند.

حضور خواننده‌ای ویژه مانند کاوه آفاق تا انتهای این کنسرت، که یک خواننده موفق در اجرای زنده و تولید آثار موسیقایی است، نکته مثبتی است و نشان می‌دهد که ستاره‌های حال حاضر موسیقی ایران هم از این دو خواننده حمایت می‌کنند و با تمرین و تلاش بانی و به ویژه علیمردانی می‌توان شاهد اجراهای بهتری از این دو خواننده بود.

محمد کفیلی