به گزارش خبرنگار موسیقی صبا، روشنک نوشی موسیقی را از سن هشت سالگی شروع کرد و با انتخاب ساز فلوت به موسیقی ادامه داد. استاد در مسترکلاس های پروفسور باربارا، ماتیاس زیگلر و کریستین اشتولدر شرکت کرده و با ارکستر ملی ایران و ارکستر صدا و سیما همکاری کرده است. همچنین در کشورهایی مانند اتریش، روسیه، لبنان، سوئیس، باکو و … به همراه ارکسترهای مختلفی به اجرا پرداخته است.
وی معتقد است در ایران نوعی نگاه منتقدانه برای همکاری هنرمندان در عرصه های بین المللی وجود دارد که هدف آن تخریب هنرمندان بین المللی ما است.

با این نوازنده گفتگویی انجام دادیم که از نظرتان می گذرد:

٭٭٭ برای طی مسیر پر پیچ و خم آموختن موسیقی، زیر نظر چه اساتیدی آموزش دیدید؟
موسیقی را از سن هشت سالگی شروع کردم و با انتخاب ساز فلوت به موسیقی ادامه دادم. استاد محمد علی لقا در ساز فلوت راهنمای من بود و سال ها بعد در مسترکلاس های پروفسور باربارا، ماتیاس زیگلر و کریستین اشتولدر شرکت کرده و به صورت حرفه ای به نوازندگی پرداختم. در سال های بعد مشغول نوازندگی در ارکستر ملی ایران شدم و بعد با ارکستر صدا و سیما همکاری کردم. همچنین در کشورهایی مانند اتریش، روسیه، لبنان، سوئیس، باکو و … به همراه ارکسترهای مختلفی به اجرا پرداختم و در ایران در کنسرت های بسیار زیاد و ضبط آلبوم های متفاوتی همکاری داشته ام.

٭٭٭ موسیقی مرز ها را پشت سر می گذارد، به چه دلیل و از چه راهی این مهم شکل می گیرد؟
از نظر من موسیقی زبان مشترک تمام مردم دنیا است. مرزهای تعریف شده برای فرهنگ و هر اقلیمی را پشت سر می گذارد و با اتکا به مفهوم های متنوع، سرآغاز گفت و گوی تمدن ها است. در سال های گذشته با رشد سریع تکنولوژی این امر سریع تر هم شده و بسیار خوب است تا هنرمندان بتوانند با این اشتراک ها و ارتباطات پیغام خود را گسترده تر ارسال کنند. راه های متعددی مانند شرکت در فستیوال ها و مسابقات بین المللی، همکاری با هنرمندان کشورهای مختلف در تولید آثار موسیقایی و شرکت در رسانه های هنری راه های اصلی این مهم بشمار می آیند.

٭٭٭اهمیت ارتباط حرفه ای نوازنده با کشورهای دیگر را توضیح دهید؟
هر نوازنده در کشور خودش، با فرهنگ و زبان خودش رشد پیدا می کند در ادامه با آشنایی مبانی آکادمیک موسیقی می تواند این هنر را عمیق تر فرا بگیرد. پس از طی این دوره با آشنا شدن با سبک ها و موسیقی های مختلف جهان می تواند به همکاری با آن هنرمندها بپردازد. این می شود که تلفیق موسیقی ها از شرق تا غرب، خودش تبدیل به نوعی موسیقی جدید می شود. اما مهمترین امر در این رخداد، توان همکاری با هنرمندان کشورهای دیگر است. ایجاد ارتباط، امکان تامین منابع مالی و زبان از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

٭٭٭ارتباطات فرهنگی با کشورهای دیگر چه اهمیتی در پیشرفت فرهنگ کشور دارد؟
غنای فرهنگی هر کشور مرتبط با تاریخ و رسم و رسوم های آن کشور است اگر نگاهی علمی به تاریخ هر کشور داشته باشیم می فهمیم با کشورگشایی ها یا همسایه های آن کشور تلفیقی از آداب مردمان چند سرزمین را شاهد خواهیم بود. جنگ ها یا تجزیه های کشورها هم باعث تغییراتی در فرهنگ ها می شود اما ارتباط با فرهنگ های متنوع و دورتر، امری بسیار پر اهمیت است. به عنوان مثال تلفیق هنر آمریکای لاتین و کشورهای شرقی آسیا با رخدادهای تاریخی قابل شکل گیری نیستند. این مربوط به ارتباطات رسانه ای و هنری است که باعث رشد و شکوفایی جدیدی در هنر کشورها می شود. آغاز عصر فرهنگی مدرن با ایجاد این ارتباطات امکان پذیر است. عدم وجود موانع برای همکاری با هنرمندان کشورهای دیگر، باعث می شود تا پیغام هنرمندان از کشور خود به جهانیان برسد.

٭٭٭ تفاوت تولید یک اثر در ایران و در کشورهای دیگر در چیست؟
اکثر تولیدات موسیقی یا سینمایی در ایران توسط بخش خصوصی انجام می گیرد، در کشورهای دیگر ناشران و شرکت ها حامی هنرمند هستند. قانون کپی رایت از حقوق مولف دفاع می کند که این امر در ایران متاسفانه کمرنگ است. در ایران نوعی نگاه منتقدانه برای همکاری هنرمندان در عرصه های بین المللی وجود دارد که هدف آن تخریب هنرمندان بین المللی ما است. این بدان معنی است که هر هنرمندی به هر دلیلی پیغامی از این مرز و بوم را به کشورهای دیگر فرستاد، که اتفاقا در دفاع از ارزش های ملی و میهنی هم باشد، باید مورد نقد قرار بگیرد! چرا و به چه علت؟ مثلا شنیده ام افرادی مسابقات بزرگ گلوبال میوزبک را زیر سوال برده اند! حال اثری از من در دفاع از جایگاه شهید جهان آرا در آن کشور موفق به کسب مدال شده است، دقیقا کدام بی ارزش است؟ این اثر یا آن جشنواره؟ پس هدف اصلی آنها مشخص است.

غزاله سعادتی