به گزارش خبرنگار سینما صبا، ملیکا زعیری فیلم‌ساز و فعال حقوق بشر است. او در طی ۱۵ سال فعالیت مستمر در عرصه سینما به مفاهیمی هم‌چون نوع دوستی و حقوق بشر تأکید داشته است. زعیری یک کارگردان مراکشی بوده و هنر را در کشور فرانسه آغاز و ادامه داده است. زعیری پیش از داوری در بخش بین‌المللِ سی و پنچمین جشنواره کودک و نوجوان به با فیلم «نام اول، محمد» در جشنواره مقاومت حضور و موفق به دریافت جایزه شده است. او در گفت‌وگو با خبرنگار سینما صبا، به تعریف منحصر به فرد خود از سینمای مقاومت پرداخت و گفت: تعریف من از سینمای مقاومت متفاوت است! وقتی با چنین نامی مواجه می‌شوم، اولین تصویری که مقابل چشم‌هایم نقش می‌بندد. حقوق بشر و مختصات و مقتضیات آن است. ترجیح می‌دهم به جای کلمه مقاومت از حقوق بشر استفاده کنم.

او ادامه داد: در این جنس از سینما، شما به عنوان یک کارگردان ایماژی از انسان و امتیازهایی که او به عنوان یک انسان دارد را نمایش می‌دهید. حال ماهیت حقیقی و حقوقی انسان می‌تواند در ساحت‌های گوناگون باشد. از حقوق کودکان تا حقوق خانواده. فرقی نمی‌کند! انتخابِ ایده اولیه بنا بر دغدغه و ناخودآگاه فیلم‌ساز میسر می‌شود. یک فیلم‌ساز حقوق بشر در هر زمینه‌ای می‌تواند به کشف و شهود انسان و نیازهای اولیه او بپردازد. مثال دیگری که در این بحث قابل ذکر است، جامعه بی‌خانمان‌هاست. آن‌هایی که سقفی بالای سرشان نیست. در این راستا می‌توان مصائب و مسائل سیاست‌های یک جامعه را مورد هدف یا همان سوژه قرار داد و با کندوکاو در این مسائل به پاسخی درخور و نجات‌بخش رسید. این رویکرد در هر کشوری قابل اعمال است. برخی معقتندند سینمای حقوق بشر تنها در کشورهایی همچون آفریقا قابل رویت است. در صورتی که کشورهای پیشرفته از این قاعده مستثنی نیستند.

زعیری در ادامه به سلیقه سینمایی خود اشاره کرد و افزود: من خیلی با فیلم‌سازان مطرح دنیا میانه خوبی ندارم. حتی برخی از آن‌ها را نمی‌شناسم و فیلمی از آن‌ها ندیده‌ام! رابطه من با فیلم‌سازان مستقل خیلی بهتر است. من به سینمایی که دارای استقلال فکری است احترام گذاشته و جهانش را دنبال می‌کنم. در این سال‌ها فیلم‌های خوبی از لبنان و ترکیه دیده‌ام.

وی خاطرنشان کرد: به گونه‌های مختلفی در سینما همچون سینمای فانتزی و علمی-تخیلی نیز علاقه‌مندم.

زعیری در پاسخ به این پرسش که آیا معماری ایران ظرفیت‌ مناسبی برای ساخت فیلم‌های علمی-تخیلی و فانتزی را دارد، گفت: هر کشوری می‌تواند این ظرفیت را برای خود ایجاد کند. به عنوان مثال بزرگترین فیلم‌های ماجراجویی و علمی-تخیلی جهان در زادگاه من فیلم‌برداری شده است. بخش اعظمی از دو فیلم «ایندیانا جونز» و «جنگ ستارگان» در صحراهای مراکش فیلم‌برداری شده است. از این رو اگر برنامه‌ریزی مناسب و تمرکز کافی در یک پروژه سینمایی وجود داشته باشد، هر کشوری با هر معماری ممکن ظرفیت مناسب برای این ژانر را دارد. البته سیاست‌های سینمایی نیز در این بحث دخیل هستند. آن‌ها هستند که با مجوز و نظارت بر یک پروژه می‌توانند سرنوشت‌اش را تعیین کنند. در کشور من مراکش اگر یک اثری بدون مجوز شروع به کار کرده و از فضا و اتمسفر مناطق استفاده کند، با سیاست‌های دولت مراکش روبرو خواهد شد. یکی از دلایلی که من از مراکش خارج شده و به فرانسه آمدم همین امر بود.

محراب توکلی