به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، ششمین برنامه «برمودا» شب گذشته (۹ بهمن ماه) با حضور ناصر ممدوح و به میزبانی کامران نجف‌زاده از شبکه نسیم پخش شد. در ابتدای برنامه نجف‌زاده مهمان خود را «مردی با لبخندی همیشگی که لبخندش با قلبش پیوند خورده است» توصیف کرد. ممدوح در جواب این توصیف گفت: لبخند نشانه شادی است؛ البته که نمی‌توان گفت لبخند نشانه زندگی خوب است اما انسان با لبخند روز بهتری خواهد داشت.

او عنوان کرد: در جامعه فعلی ما تعداد آدم‌های نیازمند زیاد است اما چه می‌شود کرد؟ درست است که همیشه به فردای بهتر امید دارم و همه باید امید داشته باشند اما گاهی اوقات نمی‌شود. بهتر است همه چیز را به خدای یگانه سپرد. من همیشه می‌گویم خدایا تو چه می‌خواهی؟ من هم آن چیزی را می‌خواهم که تو می‌خواهی.

ممدوح در جواب این پرسش که شما عصبانی نیز می‌شوید؟ گفت: من نمی‌توانم عصبانی شوم؛ در واقع بلد نیستم. حتی در زمان دوبله شخصیتی که عصبانی است نیز نمی‌توانم عصبانی شوم.

نجف‌زاده از این دوبلور پیشکسوت پرسید: این آرامش و این توانایی مدیریت روحی روانی خودتان را از کجا آورده‌اید؟ که ممدوح در جواب گفت: از خالق یکتا گرفته‌ام. معتقدم که خداوند مرا دوست دارد؛ چون من بندگانش را دوست دارم. گاهی اوقات از خطرهایی جسته‌ام که به لطف خودش بوده است.

ممدوح اذعان داشت که از وقتی همسرش را از دست داده است، بعضی از امور را خودش باید انجام دهد مانند غذا پختن اما از آنجایی که این پروسه طولانی و زمان‌بر است، درد کمرش را تشدید می‌کند و در راه رفتنش تاثیر می‌گذارد.

میزبان «برمودا» از او سوال کرد که اگر بخواهید با همسرتان صحبت کنید، به او چه می‌گویید که این گوینده قدیمی با بغضی در گلو این‌گونه پاسخ داد: «فری جان خسته نباشی، دستت درد نکنه».

نجف‌زاده به موضوع خوشتیپی و باکلاسی دوبلورها اشاره می‌کند و علت آن را جویا می‌شود که ممدوح در جواب گفت: شاید شخصیت‌هایی که به جای آن‌ها حرف می‌زنند در آن‌ها نفوذ کرده‌است.

مجری این برنامه علت عدم بازی در فیلم و سریال را از او جویا شد که این دوبلور پیشکسوت با گله‌مندی از فردی که با او مصاحبه کرده است، اظهار داشت: وضعیت جسمانی‌ و کمردردم دیگر اجازه بازی به من نمی‌دهد اما وقتی مصاحبه من منتشر شد در تیترش آمده بود که «ممدوح هم رفت» که بسیاری تصور کردند من فوت کرده‌ام.

ممدوح با نجف‌زاده در مورد این موضوع که وقتی صبح‌ها از خواب بیدار می‌شویم صداهایمان خاص‌تر است، هم‌نظر بود. از نظر او بعدازظهر صدایش در بهترین حالت برای کار دوبله است.

این دوبلور تصریح کرد: در گذشته زمانی که دوبله‌ یک فیلم در پایان خوب نبود، دوباره تمام کار دوبلاژ را از ابتدا انجام می‌دادند و همزمان با دوبله تصویر اکران می‌شد و آنقدر این صدا روی شخصیت‌ها می‌نشست که انگار دو فرد فارسی زبان با یکدیگر گفت‌وگو می‌کنند اما در حال حاضر سیستم تغییر کرده و کامپیوتری شده است؛ متاسفانه کامیپوتر به کار دوبله صدمه زده است.

او ادامه داد: کار دوبلاژ در گذشته خیلی خوب بود؛ چون تعداد فیلم‌ها برای دوبله زیاد بود. در حال حاضر ممکن است تعداد زیادی به هنر دوبله علاقه‌مند باشند اما دیگر همانند گذشته به دوبلور نیازی نیست؛ در واقع چون تعداد فیلم‌ها کم است، نمی‌شود نیروی جوان تزریق کرد و اگر کار دوبلاژ تنها مسیر درآمد افراد باشد، به مشکل برخواهند خورد اما در گذشته این‌گونه نبود و اگر باز هم به ۶۰ سال پیش برگردم باز هم همین مسیر را انتخاب خواهم کرد.

ممدوح از روزهای اولیه ورودش به این عرصه صحبت کرد و گفت: علاقه اصلی من بازیگری بود اما به من گفتند که صدای تو خوب است، نمی‌خواهی کار گویندگی و دوبله انجام بدهی؟ و از همان جا راه زندگی من عوض شد.

ممدوح با ابراز گله و نارضایتی از شرایط فعلی دوبله گفت: تازه‌واردها کار دوبلاژ را سرسری گرفته‌اند؛ در صورتی که باید با شخصیت‌ها آشنا شوند و حالات و عادات آن‌ها را کاملا درک کنند.

نجف‌زاده از ممدوح پرسید که شرایط در گذشته برای شما چگونه بود؟ آیا قدیمی‌ترها راه را برای شما باز می‌کردند یا حلقه بسته بود؟ که او در جواب گفت: قدیمی‌ها در ظاهر به قوانینی پایبند بودند اما ترجیح می‌دادند خودشان کارها را انجام دهند.

آبتین، یکی از فرزندان این دوبلور نیز پا به عرصه دوبله گذاشته است و از نظر او رقبای این کار زیاد شده و تمامی افرادی که می‌خواهند وارد این عرصه شوند نیز از کارتون شروع می‌کنند که خیلی ساده است اما اگر بخواهند به جای یک شخصیت صحبت کنند، دیگر نمی‌توانند آهنگ صدای خود را بگیرند. از نظر ممدوح، آبتین در این عرصه بهتر از اوست اما خلق و خوی خاص خود را دارد.

او در ادامه گفت: آبتین، فیلم‌های ژاپنی و کره‌ای را دوبله نمی‌کند چون نمی‌تواند با شخصیت‌هایش هماهنگ شود و زبان آن‌ها به دلش نمی‌نشیند. شش سال پیش همسرش را از دست داد و وقتی او را از دست داد دیگری چیزی برایش لذت‌بخش نبود. لباس‌هایش را همیشه همسرش برایش می‌خرید و الان حدود ۱۰ سالی است که دیگر لباسی نخریده است.

وی افزود: علاقه خاصی به هیچ یک از کارتون‌هایی که دوبله کرده است،ندارد و همه برای او یکی هستند. از نظر او شعر را باید با صدای طهماسب، خبر خوب را با صدای جلال مقامی، جک و لطیفه را با صدای منوچهر نوذری و تیزر تبلیغاتی فیلم‌ها را با صدای ابوالحسن تهامی‌نژاد شنید.

در ادامه نجف‌زاده نظر ممدوح را درباره اینکه «اولین سوالی که از فردی که می‌خواهد وارد عرصه دوبله شود، می‌پرسید چیست؟» جویا شد که او در جواب، متنی به نجف‌زاده داد تا آن را بخواند. گویی خوانش متن با صدای خود فرد اولین معیاری است مورد سنجش قرار می‌گیرد. از نظر این دوبلور، کنش و واکنش‌ها و استفاده از فیزیک در زمان دوبله سبب می‌شود تا دوبله بهتر و باورپذیرتر شود