بهروز شعیبی کارگردان آثاری همچون «دارکوب»، «سیانور»، «دهلیز»، «بدون قرار قبلی» و…در چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر با فیلم «آغوش باز» در بخش سودای سیمرغ حضور یافته است. او با حضور در مجموعه رسانه‌ای صبا، در گفت‌وگو با خبرنگار سینما صبا، اظهار داشت: ما خیلی قبل‌تر از این که پروژه «آغوش باز» را شروع کنیم می‌دانستیم که موسیقی قرار است یک رکن مهم فیلم باشد. پس همزمان با پیشبرد فیلم‌نامه و پیش‌تولید با موسیقی هم مواجهه‌ای روایی داشتیم.

مسعود سخاوت‌دوست در این پروژه همراهی بسیاری کرد و از همان ابتدا با اتود‌ها و پیشنهاد‌های مختلفی سعی داشت تا جهان موسیقی را شکل دهیم. او با نوازنده‌های متعددی کار کرد تا به موسیقی ایده‌آل برسیم. در کنار این حامد کمیلی هم با جد‌یتی که داشت همزمان با دور‌خوانی متن، به طور ویژه ساعت‌های متعددی را به پلاتو می‌رفت و با آقای سخاوت‌دوست تمرین آواز و موسیقی می‌کرد.

وی افزود: برخی می‌گویند این اثر با آثار دیگر من متفاوت است، به هر روی تلاشی که من همواره در این اثر و فیلم‌های دیگرم داشته‌ام به میزانسن مربوط می‌شود. همیشه سعی داشته‌ام که نمایی اتمسفریک و درست را در قاب دوربین قرار دهم. در این فیلم ساختارهای زیادی از جمله رنگ در راستای زیبایی‌شناسی و خلق معنا در میزانسن قرار گرفته‌اند.

کارگردان فیلم «آغوش باز» ادامه داد: من فکر می‌کنم ما اگر می‌خواهیم هر وضعیتی را به نمایش در بیاوریم باید به زیبایی صحنه نمایش فکر کنیم. حتی اگر در آن لحظه بخواهیم از یک وضعیت مغشوش یا یک سیاهی حرف بزنیم. در فیلم «آغوش باز» آنچه اهمیت داشت جزئیاتی بود که این زیبایی را می‌ساخت و من فکر می‌کنم لذت زیباشناختی که مخاطب از تماشای یک فیلم تجربه می‌کند بسیار وابسته به فهم و کاشت درست این جزئیات در صحنه است. تنوع در رنگ و جلوه‌هایی که در فیلم «آغوش باز» با آن مواجه بودیم همه به دلیل همین اهمیت جزئی‌نگری در ساخت فضا بود.

شعیبی در پایان پیرامون غیاب شخصیت زهره عنوان کرد: من فکر می‌کنم که باید رد آن را در دیالوگی که شخصیت فیلم با بازی مهدی هاشمی گفت پیدا کنیم. او پنهان شد تا بیشتر دیده شود.