امیررضا جوادی در مستند «زیبا، لذیذ، مبتذل» با دست‌گذاری روی یکی از مهم‌ترین هنرها یعنی موسیقی می‌خواهد بحث‌های مختلفی نظیر جامعه‌شناسی، انسان‌شناسی و حتی سیاسی را رج زده و از دل آن به کالبدشکافی خود موسیقی روز بپردازد. حال مستند او در چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نمایش درآمده است. به همین بهانه خبرنگار سینما صبا، گفت‌وگویی با او کرده است.

*** آقای جوادی ایده رسیدن به ساحت موسیقی و استفاده از آن برای ورود به مباحث اخلاقی، سیاسی و اجتماعی و … از کجا آمد؟ 

پرسشی شخصی در باب مسائل مختلف از قبیل نسبیت‌گرایی داشتم. به همین منظور به دنبال ساحتی گشتم تا بتوانیم پاسخ‌ها را از طریق آن جست‌وجو کنم. فهمیدم که موسیقی بستر بسیار خوبی است. بنابراین کار را بر روی آن شروع کردم. در ادامه سعی کردیم بحث را روی موسیقی محض بگذاریم چراکه کلام اگر حضور داشت، بحث ارزش گذاری دیگر به آن صورت کارکرد پیدا نمی‌کرد. در واقع اگر بحث موسیقی کلامی به شکلی جدی‌ مورد بحث قرار می‌گرفت، آن جداسازی‌ها و خط‌کشی‌هایی که پیرامون موسیقی محض شکل گرفته، به وجود نمی‌آمد.

***ترسی از این نداشتید که به نتیجه نرسید؟ چرا که بحث شما بسیار کلی است! 

خیلی کلی! اساسا به دلیل کلی بودن سوژه و تراکم مباحث و گفته‌ها گمان می‌کردم به نتیجه‌ای مطلوب نمی‌رسم! البته حالا که به آرامشی پیرامون خروجی کار رسیده‌ام به صحبت‌ تدوین‌گر کار فکر می‌کنم. او می‌گفت اگر این راش‌ها را به یک تدوین‌گر و کارگردان دیگر بدهیم آن‌ها‌ می‌توانند فیلمی کاملا متفاوت از این فیلم به عنوان نتیجه به نمایش دربیاو‌رند. پر بی‌راه نمی‌گفت. ما از سی و اندی موزیسین‌، فیلسوف، جامعه‌شناس، انسان‌شناس و غیره گفت‌وگو گرفتیم که نتیجه‌اش حدود ۶۰ ساعت راش شد. طبیعتاً از حجم این گفته‌ها می‌توان چند فیلم دیگر نیز ساخت. «زیبا، لذیذ، مبتذل» نسخه‌ای است که ما به آن رسیدیم. شاید یک نفر دیگر بتواند بحث بنیادگرایی صرف را از این راش‌ها استخراج کند.

***احساس می‌کنم جادوی سینما و تدوین نیز به شکلی نجات‌بخش بود. 

بله! ما نمی‌توانستیم بحث مفهومی را به شکلی محض و خام مورد مباحثه قرار دهیم. در نتیجه با مصادیق متفاوت سعی کردیم توجه و نظر مخاطب را جلب کرده و او را با مستند همراه کنیم.

*محراب توکلی