پیام احمدی‌نیا بازیگر نقش شمر در فیلم «شورعاشقی» است که در سانس دوم دهمین روز از چهل و دومین جشنواره به نمایش در خواهد آمد. احمدی‌نیا یکبار پیش از این نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگرنقش مکمل مرد برای فیلم «ملاقات خصوصی» شده بود.

خبرنگار سینماصبا، با او گفت‌و‌گویی ترتیب داده که در ادامه می‌خوانید:

برخی از کاراکترهای تاریخی، احساس خاصی را در مخاطب ایجاد می‌کنند. در واقع به‌ دلیل پیش‌زمینه‌های تاریخی‌شان‌، مخاطب ناخودآگاه آن کاراکترها را دوست دارد یا بالعکس. برای مثال بارها شنیده‌‌ایم که در سال‎‌های اولیه اجرای تعزیه، عده‌ای از تماشاگران بعد از پایان نمایش، شخصیت شمرخوان را مورد ضرب‎ و جرح قرار می‌داده‌اند! این نکته باعث تردید شما در پذیرفتن ایفای نقش نشد؟

نه. اصلا دلیل این‌که من این فیلمنامه و این نقش را پذیرفتم این بود که کاراکترهای قصه و فیلمنامه‌ آن متفاوت بود از چیزهایی که ما تا به ‌حال دیده‌ایم و دیگر داشت تبدیل می‌شد به یک الگو و تقریبا حالت کلیشه پیدا کرده بود. مثلا شما همه جا کاراکتر شمر را یک بازیگر چاق و پیری می‌دیدید که درحال گاز زدن به ران مرغی در دستش است! ولی در این فیلمنامه واقعا این‎طوری نبود.

تمام کاراکترها چه مثبت چه منفی، کاراکترهایی بودند که کاملا شخصیت‌پردازی شده بودند و حالا ما می‌توانستیم آن‌ها را به‌عنوان یک انسان بشناسیم، جدای از این‌که این آدم‌ها، در تاریخ ما چگونه در ذهن‌مان ثبت شده‌اند. ولی درکل من چون تجربه‌ام در ایفای نقش‌های منفی خیلی زیاد است و خدا را شکر مردم همه نقش‌های منفی‌ای که بازی کرده‌ام را دوست داشته‌اند، زیاد نگران این موضوع نیستم.

در اخبار و اطلاعات مربوط به فیلم‌های جشنواره، «شور عاشقی» با قصه‌ای از واقعه کربلا معرفی شده. از نوع روایت این قصه برای‌مان بگویید؟

«شور عاشقی» در واقع به عاشورا نمی‌پردازد. داستان آن تقریبا از سه چهار روز بعد از عاشورا همراه کاروان اسرا است تا وقتی که می‌رسند به شام که پایان فیلم است. در حقیقت ماموریت شمر رساندن این کاروان به معاویه در شام است. که با رسیدنشان به شام، ماموریتش تمام می‌شود. در طول این مسیر و اتفاقاتی که می‌افتد دست‌مایه فیلمنامه بوده است. خیلی هم در فیلم لحظه‌های کشت‌وکشتار و خون‌ و ‌خون‌ریزی و … نداریم و قصه از یک منظر دیگری روایت می‌شود که یک بخش آن عاشقانه است و یک بخش آن هم قصه واقعی‌ای ا‌ست که در آن دخیل است.

تلاش شما برای رسیدن به نقش‌هایی که پیش از این داشته‌اید، نشان می‌دهد از آن دسته بازیگرانی هستید که ایفای درست و کامل کاراکتر، برایتان بسیار حائز اهمیت است. نمونه‌اش گذراندن دوره‌های بوکس، برای بازی در سریال «لژیونر» است. برای رسیدن به نقش‌تان در «شور عاشقی» چه مسیرهایی را گذراندید؟

در «شور عاشقی» به‌لحاظ تکنیک بازیگری بیشتر سوارکاری‌اش برایم مهم بود که تمرین کردم و خدا را شکر الان در سریال جدیدم هم به کارم می‌آید. ولی در فیلم رزم خاصی نداشتیم که نیاز باشد کارهایی مثل شمشیرزنی را تمرین کنم. بیشتر سعی کردم آن چیزی که در فیلمنامه هست را با منظر ذهنی خودم تطبیق دهم تا بتوانم به یک کاراکتری برسم که در عین‌حال که منفی است، جذاب هم باشد.

«شور عاشقی» چه چیزی به پیام احمدی‌نیا اضافه کرد؟

به ‌لحاظ بازیگری که برای من یک چالش بود چون پیش از این، نفش تاریخی‌ای که با این ادبیات تاریخی بخواهد بیان شود، بازی نکرده بودم و به لحاظ تکنیکی هم این کار، کار سختی بود. ما در گرمای تابستان در کویر لوت با سه‌ چهار لایه لباس، ریش، روی اسب، شتر و … شرایط تولیدی خیلی سختی داشیم. ولی گروه خیلی زحمت‌کشی پشت کار بود و تک‌تک بچه‌ها زحمت کشیدند.

بعد از این تجربه، برایتان پیش آمد که به بازی در نقش شخصیت تاریخی خاصی فکر کنید و دلتان بخواهد که در آینده چنین پیشهادی به شما داده شود؟

اتفاقا یک‌سری کاراکترهایی که در بعضی از سریال‌های خارجی مثل «گیم‌آف ترونز» می‌دیدم را به شدت دوست داشتم که تجربه کنم. خدا را شکر به محض این ‎که فیلمبرداری «شور عاشقی» تمام شد و به تهران رسیدم، قرارداد بازی در یک سریال شبکه خانگی را بستم که قصه آن در زمان علویان روایت می‌شود، با یک کاراکتر منفی جذاب و در حال‌ حاضر فیلمبرداری آن شروع شده است که بعدها می‌توانیم در مورد آن سریال مفصل‌تر صحبت کنیم.

چه بازخوردی را برای «شور عاشقی» و کاراکتر «شمر» این فیلم در جشنواره پیش‌بینی می‌کنید؟

این‌که چه اتفاقی در بخش داوری و این‌جور موارد بیفتد، برای من مهم نیست. به نظرم همین‌که ژانرهای مختلفی در جشنواره حضور دارند، خودش نقطه قوت است و به ارتباط برقرار کردن تماشاگر کمک می‌کند. همان‌طور که می‌بینید امسال سینمای کمدی هم در آثار جشنواره هست، مثل «تمساح خونی» و «صبحانه با زرافه‌ها»، فیلم‌های اجتماعی هم هست مثلا فیلم سینمایی «بی‌بدن» را با ژانر اجتماعی در جشنواره امسال داریم که من خودم در آن نیز بازی دارم. همین‌طور فیلم‌های جنگی، حتی فیلم ترسناک و فیلم‌های تاریخی مثل خود «شور عاشقی».

به نظر من نیاز است که همه این‌ ژانرها در ویترین سینمای ما که همین جشنواره فجر است، حضور داشته باشند. ولی من به‌شخصه همیشه سعی کرده‌ام که تمرکز روی خودم داشته باشم و زیاد برایم مهم نباشد که فیلم جایزه می‌گیرد یا نمی‌گیرد، چه‌قدر می‌فروشد، چقدر نمی‌فروشد. برایم بیشتر مهم است که آن چیزی‌که من در جایگاه خودم قرار است انجام دهم را به بهترین نحو انجام دهم، بقیه‌اش دست خداست.

نشراول: روزنامه صبا