به گزارش صبا، نوع پوشش در هر جامعه – بسته به میزان سنت‌گرایی و مذهبی بودن مردمان آن دیار – متفاوت است و البته این تفاوت در یک کشور هم بنا به گذر زمان و تحولات اجتماعی، فرهنگی و گاه اقتصادی، دیده می‌شود چه اینکه زن غربی امروز با زن غربی دیروز در نوع پوشش و حضور در اجتماع تفاوت‌های چشمگیری دارد و این مسئله در کشور ما هم مشهود است.

با این حال برخی تحولات سیاسی هم بر نوع پوشش – به خصوص در مورد زنان – تاثیرگذارند چه اینکه سال گذشته و در جریان اتفاقاتی که بعد از فوت خانم مهسا امینی رخ داد، این مسئله به وضوح عیان شد که نسل امروز و حتی بخشی از آدم‌های دیروز، پوشش معیار و مد نظر حاکمیت و حتی پدران و مادران خود را بر نمی‌تابند و به هر دلیل، ساز دیگری می‌زنند.

در نهایت اما تصمیم بر این شد که بخشی از قوانین مربوط به رعایت حجاب در ایران تغییر کنند و به جای برخوردهای فیزیکی، راهکارهای دیگری در پیش گرفته شود، راهکارهایی که بخشی از آنها مربوط به حوزه فرهنگ هستند و ساحت اندیشه را برای به تأمل وا داشتن مخالفان حجاب شرعی بر می‌گزینند.

«خیابان آزادی» تلاشی است در همین راستا و بیانی است متفاوت از گفت‌وگوهایی که حال و هوای آنها در مورد موضوعی پر تکرار اما به شیوه‌ای دیگرگونه صورت می‌گیرند. آنجا که چهره‌ای آشنا همچون علیرضا پناهیان درباره تاثیرگذاری پرداختن به حجاب در کشاندن جامعه به سوی دو قطبی شدن می‌گوید تا مرور تجربه‌های بین‌المللی درباره گرایش به حجاب از زبان زنی آمریکایی الاصل که البته سال‌هاست در ایران زندگی می‌کند و با هر دو کشور و مختصات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی آنها به خوبی آشناست.

هر چند نمی‌توان سطح گفت‌وگوها را از منظر جنجالی بودن و رسانه‌ای شدن، هم تراز با برنامه «شیوه» دانست که سال گذشته و در بحبوحه اغتشاشات روی آنتن رفت، اما تعریف متفاوتی که سازندگان خیابان آزادی از کار خود دارند، موجب تمایز آن با دیگر برنامه‌های مشابه و گفت‌وگومحور شده و آن، پرداختن به موضوع مهم حجاب از منظر و نگاهی است که هم مخاطب عام آن را در می‌یابد و هم نسل دانشگاهی و تحصیل‌کرده ایرانی را پای تلویزیون می‌نشاند، هر چند اگر برخی از آنها منتقد مباحث مطرح شده باشند و بخواهند این گفت‌وگوها را مورد نقد قرار دهند؛ مهم آن است که این برنامه چنین ظرفیتی را دارد که موافق و مخالف، بیننده آن باشند و از این رهگذر، به بیان دیدگاه‌های خود بپردازند.

به عبارتی می‌توان گفت خیابانی که این روزها نام آزادی بر آن گذاشته و یک شب در میان از قاب افق، بر صفحه تلویزیون نقش می‌بندند، مسیری یک طرفه نیست بلکه باب بحث و گفت‌وگوهای چالشی را در مورد یکی از پر چالش‌ترین موضوعات روز باز کرده و مخاطب فهیم و جست‌وجوگر را وادار به واکنش می‌کند، خواه این واکنش‌ها مثبت باشند یا منفی و چه کارکردی بهتر از این می‌توان برای یک برنامه تلویزیونی متصور بود که نظر صاحبان هر نوع سلیقه و اندیشه‌ای را به خود جلب کرده و آنها را به کنشگرانی تبدیل می‌کند که بی تفاوت از کنارش نمی‌گذرند؟