به گزارش خبرنگار سینما صبا، این روزها وقتی به گیشه سینمای ایران نگاهی می‌اندازیم. با فروش عجیب و غریب فیلم‌های کمدی مواجه می‌شویم. فروش بلیت فیلم‌های کمدی به شکلی نجومی در حال رشد است. فارغ از سلیقه و عملکرد سینماداران در تقسیم سانس، این امر نشان‌دهنده توجه مردم به سرگرمی و رفتن در فضایی است که آن‌ها را از جریان امروز و روزمرگی به جهان فیلم و قصه آن پرتاب می‌کند. فیلم‌هایی که داستان‌شان سرشار از موقعیت‌های متوالی، رو دست زدن، تعقیب و گریز و غیره است. میزانسن امروز سینمای ایران چه بخواهیم چه نخواهیم با این آثار پر شده است. این وضعیت در دهه چهل میلادی برای سینمای هالیوود رخ داده بود. ظهور و نزول کمدی اسکروبال در آن زمان به داد هالیوود رسید. در نتیجه باید ژانر فیلم‌های پرطرفدار امروز را پذیرفته و به نسبت فضایی که دارند به نقد و تحلیل‌شان بپردازیم. قطعاً هر فیلمی توانایی سرگرم کردن مخاطب را ندارد!

باری، با توجه به آنچه از مخاطبان امروز سینما انتظار می‌رود، پیشنهاد یک فیلم کمدی به آن‌ها می‌تواند بهترین گزینه باشد. مل بروکس با ساخت ۱۲ فیلم کمدی شبیه به یک کارخانه تولید فیلم کمدی بود. ایده اولیه فیلم‌های او توانایی جذب مخاطب تا آخرین لحظه را داشت. فیلم «تهیه‌کنندگان» از این قاعده مستثنی نیست. وقتی در سال ۱۹۶۷ اکران شد. خیلی از معادله‌ها را -خصوصاً در ساحت فیلم‌نامه- بر هم زد. داستان این فیلم درباره یک تهیه‌کننده تئاتر و حسابدارش است که قصد دارند با کلاهبرداری بیش از حد منافع در یک موزیکال صحنه‌ای که هدفش شکست است، ثروتمند شوند. آن‌ها فیلمنامه‌ای را پیدا می‌کنند که آدولف هیتلر و نازی‌ها را تجلیل می‌کند و آن را روی صحنه می‌آورند. به دلیل این موضوع، باعث شد از همان ابتدا این فیلم بحث برانگیز باشد و نقدهای متفاوتی دریافت کرد. «تهیه‌کنندگان» تبدیل به یک فیلم کالت شد و بعدها با استقبال مثبت منتقدان مواجه شد. در ادامه مل بروکس برای نوشتن بهترین فیلم‌نامه اورجینال موفق به کسب جایزه اسکار شد. این امر به طور مشخص ما را به یاد یکی از ضعف‌های سینمای ایران می‌اندازد؛ فیلم‌نامه. تجربه جشنواره فیلم فجر باید برای خیلی‌های درس عبرت شود. اکنون تماشای چنین آثاری -که هم مورد توجه جامعه هستند و هم از لحاظ روایی مهم هستند- می‌تواند آخر هفتۀ مفیدی برای طرفداران سینما رقم زند.