به گزارش خبرنگار تئاترصبا، در آغاز این نشست خبری،کارگردان نمایش درباره نام‌گذاری اثر خود توضیح داد:«مَثلِث در واقع یک پارودی از سه اثر مهم شکسپیر یعنی مکبث، هملت و اتللو است که به خاطر شیوه اجرایی کار، یک شوخی هم در نام نمایش وجود دارد که ما تبدیلش کردیم به مَثلِث که هم ترکیبی از آن سه نمایشنامه است، البته با تاکید بیش‌تر روی مکبث و هم اشاره‌ای دارد به فرم اجرایی نمایش که مُثلَث را تداعی می‌کند، یعنی نام مُثلث خیلی هم اشتباه نیست».

قیس یساقی در ادامه به دلیل انتخاب شیوه اجرای عروسکی نمایش پرداخت و گفت: «ما پانزده سال پیش با محمدجواد مهدیان کارمان را با تئاتر عروسکی شروع کردیم و به مرور وارد فضای دانشجویی شدیم و کارهای متعددی را در مشهد روی صحنه بردیم. قبل از این نمایش، دو کار دیگر هم کرده بودیم که اغلب اعضای همین گروه در آن حضور داشتند. همچنین در مشهد دو نمایش «رومولوس» و «نیمه پر لیوان» را به شکل غیرعروسکی تولید کردیم اما همیشه دل‌مان می‌خواست خودمان یک کار عروسکی را به صورت مستقل تولید بکنیم. گرچه پیش از این هم کارهای عروسکی کرده بودیم، ولی همیشه به عنوان عروسک‌گردان و عوامل اجرایی در آن کارها حضور داشتیم. ایده تولید نمایش مَثلِث شاید خیلی اتفاقی به ذهن‌مان رسید.»

این کارگردان درباره ساخت و استفاده متفاوت از اشیا به عنوان عروسک بیان کرد:«همیشه وقتی می‌گوییم عروسک، شخصیت‌هایی مثل کلاه‌قرمزی به ذهن‌مان می‌آید اما نمایش ما در واقع تئاتر اشیاست، یعنی تکنیک عروسکی که استفاده می‌کنیم، از نوع میله‌ای است اما شکل ظاهری و فرم عروسک آن تصوری نیست که همه از عروسک دارند».

در ادامه، امیرحسین بلندی ـ بازیگر این نمایش ـ گفت:«من در دو نمایش قبلی آقای یساقی، بازیگر بودم. وقتی ایشان برای همکاری در این کار پیشنهاد دادند، من خیلی از فضای عروسکی دور بودم. ابتدا فقط دستیار بودم، ولی با توجه به این‌که بخش زیادی از نمایش عروسکی است و بخش کوتاهی هم در دنیای رئال و بازیگر زنده است، آقای یساقی پیشنهاد دادند در نمایش بازی هم بکنم که من پذیرفتم، چون فکر کردم ورود به دنیای عروسکی، اتفاق خوبی است که من قبلاً تجربه‌اش را نداشتم.

نیلوفر امینی‌فر در ادامه نشست، از مشکلات و چالش‌هایی که این گروه جوان برای تولید نمایش مَثلِث با آن روبه‌رو بودند، پرسید.

در این رابطه، یساقی توضیح داد:«اجرای نمایش عروسکی به طور کلی سخت است و اگر در شهرستان باشید، به مراتب سخت‌تر هم می‌شود. البته تئاتر کارکردن در همه‌جای ایران دشواری‌های خاص خودش را دارد اما با وجود این که ما چیزی بیش‌تر از همان شرایط و روال عادی برای اجرا طلب نمی‌کردیم، ولی باز هم در مسیرمان سنگ‌اندازی‌‎هایی می‌شد و مشکلاتی در بخش دریافت مجوز برای‌مان پیش می‌آمد که خیلی عجیب بود و تا حالا تجربه‌اش نکرده بودیم، مخصوصاً در تهران. ما تصور می‌کردیم فقط در مشهد ـ با توجه به این‌که شهری مذهبی‌ست ـ یکسری چارچوب‌ها باید رعایت بشود، ولی در تهران بیش‌تر اذیت شدیم برای گرفتنِ مجوز. از طرفی نباید از این نکته غافل بود که کمک‌های خوبی هم به ما شد و از ما حمایت کردند. هم از سوی جشنواره تهران ـ مبارک، آقای هادی حجازی‌فر و آقای طاهری (رییس تئاترشهر). با این‌حال اتفاقی که برای همه به صورت عادی می‌افتد، برای ما به جایی رسید که گاهی می‌گفتیم «ولش کن بابا، بی‌خیال!».

در بخش دیگری از این گفت‌وگو، مجری برنامه با اشاره به این‌که در شرایط فعلی اغلب نمایش‌ها از تهیه‌کننده برخوردارند، از عدم برخورداری تهیه‌کننده در گروه نمایش مَثلِث و چگونگی تامین هزینه‌ها پرسید که یساقی در پاسخ گفت:«خوشبختانه با توجه به این‌که تعداد اعضای گروه محدود است و ما ابتدا نمایش را برای جشنواره تولید کردیم، بخشی از هزینه‌ها توسط جشنواره تامین شد. پس از آن با اجراهایی که در مشهد و اکنون در تهران داشتیم، تامین کردیم اما هزینه‌های تئاتر همیشه می‌آید و می‌رود و سود مالی برای ما نداشته است».

کارگردان نمایش موفق «مَثلِث» در مورد چشم‌اندازی که این اثر پیش روی خود دارد، چنین گفت:«امیدواریم از کارمان استقبال بهتری صورت بگیرد و ما بتوانیم در تهران اجراهای بیش‌تری برویم. ما در مشهد ۲۴ اجرا رفتیم که خوشبختانه در تمام اجراهای ما ظرفیت سالن تکمیل بود! ما تا زمانی که مخاطب داشته باشیم، اجرا می‌رویم. هرچند که داریم به عید نوروز نزدیک می‌شویم، ولی فعلاً تا اواخر اسفندماه اجرا خواهیم داشت».

یساقی درباره اجرای نمایش مَثلِث در شهرهای دیگر کشور افزود:«فکر نمی‌کنم چندان مخاطبی در شهرهای دیگر وجود داشته باشد. ضمن این‌که برای ما امکان اسکان در شهرهای دیگر فراهم نیست و متاسفانه تهیه‌کننده هم نداریم».

این کارگردان در رابطه با عروسکی‌بودن نمایش خود بیان کرد: «فارغ از این‌که ما توانستیم در جشنواره مبارک جوایز متعددی را برای اجرای مَثلِث کسب بکنیم و خوشبختانه افتخارات بین‌المللی هم داشتیم، ولی تمام لذت ما به این است که تمام دوستانمان و کسانی که می‌شناسیم یا مخاطبان تئاتر عروسکی و تئاتر بزرگسال به تماشای نمایش ما بنشینند. چون نمایش ما با این‌که تئاتر عروسکی است اما به هیچ‌وجه تئاتر کودک نیست. این ذهنیت اشتباه است که هر بار اسم نمایش عروسکی می‌آید، همه فکر می‌کنند کار برای کودکان است. در واقع کار ما با تئاتر تفاوتی ندارد. ما هم تئاتر هستیم، ولی ابزار بیانمان متفاوت است».

امینی‌فرد در ادامه از دلیل نگاه اشتباهی که به تئاتر عروسکی وجود دارد و موجب شده تماشاگران بزرگسال بی‌خبر باشند، پرسید که قیس یساقی پاسخ داد:«مهم‌ترین دلیلش اینست که چون در این زمینه تولید وجود ندارد، مخاطب بزرگسال با تئاتر عروسکی آشنایی ندارد. این یک رابطه دوطرفه است، یعنی تولید وجود ندارد، چون تماشاگر وجود ندارد و چون تماشاگر وجود ندارد، تولید وجود ندارد! همین مساله موجب شده نمایش عروسکی خیلی شناخته‌شده نباشد، بخصوص در حوزه بزرگسال. در بخش کودک و نوجوان، نمایش‌های عروسکی را می‌شناسند و مخاطب خودش را هم دارد، ولی در حوزه بزرگسال، همه می‌گویند چون نمایش عروسکی است، نمی‌خواهیم ببینیم! در حالی که همینم الان مخاطبان بزرگسال زیادی، برنامه‌های عروسکی نظیر کلاه‌قرمزی یا برنامه «مهمونی» را می‌بینند. به نظر من فقط تولید می‌تواند این مشکل را برطرف کند اما تولید آن‌قدر هم که راحت به زبان گفته می‌شود، ساده نیست، به این خاطر که تولید نمایش‌های عروسکی، خیلی سخت‌تر و پرهزینه‌تر از تولید تئاترهای معمولی است».

کارگردان نمایش مَثلِث در پایان با انتقاد از عملکرد وزارت فرهنگ و ارشاد در تعامل با گروه‌های نمایشی گفت:«بزرگ‌ترین انتقادم به وزارت ارشاد اینست که این وزارتخانه، تسهیل‌کننده امور ما نیست. ما برای تولید و اجرای یک نمایش، باید موانع متعددی را که از سوی وزارت ارشاد برایمان گذاشته شده، با سختی پشت سر بگذاریم تا به اجرا برسیم! در حالی که باید برعکس باشد. در همه‌جای دنیا این‌گونه است که همه کمک می‌کنند تا هنرمندان تئاتر بتوانند اثرشان را به بهترین شکل ممکن نشان بدهند، ولی ما باید از مانعی به نام وزارت ارشاد بگذریم تا به اجرا برسیم. انتقاد من اینست که چارچوب و الگوریتم مشخصی وجود ندارد که منِ هنرمند مشخصاً بدانم طبق این چارچوب کار بکنم».

گفتنی است نمایش عروسکی «مَثلِث» که هر شب ساعت ۲۰ در سالن قشقایی مجموعه تئاترشهر روی صحنه می‌رود،کاری از گروه تئاتر «نخ‌نما» است که اولین اجرای عمومی خود در تهران را تجربه می‌کنند.