به گزارش خبرنگار تجسمی صبا، سیروس مقدم را با سریال‌هایش می‌شناسیم از «پلیس جوان» و «نرگس» گرفته تا «پایتخت». او پیش از آن‌که در حوزه فیلمسازی و سریال‌سازی قدم نهاده باشد، در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، درس نقاشی خوانده است و از حضور اساتید بزرگ این حوزه همچون هانیبال الخاص بهره گرفته است. شاید به واسطه همین نگاه نقاشانه و هنری‌اش است که وقتی در «دایی جان ناپلیون» ناصر تقوایی حضور پیدا می‌کند، مورد توجه قرار می‌گیرد و عرصه تصویر به مذاقش خوش می‌آید و دیگر سمت نقاشی نمی‌رود. اما در دوران کرونا که فعالیت گروهی به ویژه برای فیلمسازان منع شد، سیروس مقدم به فکر نقاشی مجدد افتاد و تابلوهای جدیدی را خلق کرد که در نمایشگاه «شرجی» به نمایش گذاشته شده است و تا ۱۴ اسفندماه در گالری گویه به تماشاست.
سجاد باغبان پژوهشگر و منتقد هنری درباره سیروس مقدم و نمایشگاه «شرجی» گفت: بهترین توصیف درباره سیروس مقدم و نسلی از هنرمندان انقلابی که دانشجوی نقاشی دانشکده هنرهای زیبا بودند، این است که جوانان پر شور و با انگیزه که سودای تغییر جهان را داشتند و آرمان‌شان نجات ایران از استعمار و تبدیلش به جامعه آرمانی سوسیالیستی بود.
وی بیان کرد: این هنرمندان جوان با حمایت استاد محبوب‌شان هانیبال الخاص تلاش کردند از مدیوم نقاشی به مثابه ابزاری انقلابی در جهت تغییر جهان و به عبارتی برای تسخیر دیوارهای شهر استفاده کنند. سیروس مقدم در طول حدود ۴ سال از ۵۷ تا ۶۱ جزو حلقه اصلی این گروه از هنرمندان بود. او در این آثار این دوره از ساده‌ترین و البته تاثیرگذارترین ابزار برای بیان هنری یعنی طراحی استفاده می‌کرد.
باغبان با اشاره به آثار طراحی سیروس مقدم گفت: «طراحی» انعطاف کافی برای موقعیت‌ها و شرایط مختلف فراهم می‌کند و ارتباط خوبی با مخاطب دارد. زمختی زغال گیراترین وسیله برای نمایش دست‌های پینه بسته و چهره‌های رنج کشیده طبقه فرودستان بود که سیروس مقدم در دوران جوانی به خوبی از آن بهره گرفته است.
جواد بختیاری هنرمند نقاش و از اساتید بنام خوشنویسی درباره نمایشگاه نقاشی‌های سیروس مقدم به خبرنگار صبا گفت: خیلی خوشحالم که سیروس به نقاشی برگشت؛ سیروس هنرمندی است که ذاتش نقاشی است و توقعی که از نقاشی با بیان احساسات واقعی و شوریدگی می‌رود، در سیروس دیده می‌شود. سال‌هایی که انس و الفت زیادی با هم داشتیم و با هم سفر و زندگی می‌کردیم، انرژی، تلاشش برای بیان احساسش از طریق نقاشی و خواهندگی‌اش را می‌ستایم.
وی افزود: سیروس مقدم در کنار توصیه‌های معلم بزرگ ما هانیبال الخاص، کمی تحت تاثیر نقاشان مکزیکی مثل سیکه ایروس و دیه گو ریورا بود و شاید تنها نقاشی بود که حسش جاری بود و آن چیزی که می‌خواست، بی هیچ قید و بندی آن را اجرا می‌کرد. قلم کوچک سیروس همیشه ۵ بود تا بتواند جزییات را با قوت اجرا کند.
بختیاری با اشاره به موفقیت‌های فیلمسازی سیروس مقدم، بیان کرد: با وجود این‌که سیروس مقدم فیلمساز محبوبی است و سریال‌های پرطرفداری هم ساخته است اما من معتقدم ذاتش نقاش است. برگزاری این نمایشگاه نقاشی نیز یک اتفاق است.
وی در ادامه با ذکر خاطره‌ای درباره یکی از تابلوهای بزرگ نمایشگاه «شرجی» گفت: خاطرم است با سیروس به مدت ۱۰ روز به رشت رفتیم که نقاشی بکشیم؛ این ۱۰ روز مدام باران آمد و هوای بارانی معمولاً آدم را لخت می‌کند و کمتر به کار وا می‌دارد و من چند ساعت در روز کار می‌کردم اما سیروس در این ۱۰ روز اصلا نخوابید! کار بزرگی (تابلوی ماهی‌گیران) که الان در نمایشگاه «شرجی» به نمایش درآمده، در آن ۱۰ روز خلق شد و یادگاری آن سفر رشت است.
این هنرمند خوشنویسی، در پایان در پاسخ به این‌که کدام بعد هنری سیروس مقدم یعنی فیلمسازی یا نقاشی را ترجیح می‌دهد، گفت: کاراکتری را که در نقاشی‌های سیروس مقدم جاری است، بیشتر دوست دارم تا فیلمسازی‌اش را. به اعتقاد من، فیلمسازی با مخاطبان عام طرف است و باید آن مخاطبان را راضی نگاه دارد اما در نقش نقاش، خود خودش است و قرار نیست دل کسی را به دست بیاورد و در بازار به فروش برسد، چراکه گمان نمی‌کنم که در زمان نقاشی کردن به فروش تابلوهایش فکر کرده باشد، چون اگر بخواهد به فروش فکر کند چنین تابلوهایی خلق نمی‌شوند.
محمدهادی فدوی هنرمند نقاش خودآموخته نیز که از دوستان قدیمی سیروس مقدم است، درباره نقاشی‌های «شرجی» به صبا گفت: با وجود این‌که سیروس مقدم سال‌هاست نقاشی نکرده است اما وقتی کارهای جدیدش را دیدم، آن‌ها را حرفه‌ای دیدم. به نظر می‌رسد سیروس مقدم شرایط سخت دنیای نقاشی‌هایش را زیبا تصویر کرده است.