به گزارش خبرنگار تئاتر صبا، نمایش «ما هم مردمی بودیم» عنوان تازه‌ترین نمایش احسان ملکی است که این روزها به‌تهیه‌کنندگی امیرمسعود هیدارن در تالار سمندریان تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه می‌رود. این نمایش پیش از این در چهل و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به روی صحنه رفت که مورد استقبال واقع شد و کاندید بهترین بازیگر زن برای حسنا قبادی و کسب تندیس بهترین موسیقی برای علی سینا رضانیا شد

احسان ملکی درباره دلیل انتخاب این نمایشنامه گفت: من معمولا متن‌ها را بر اساس نوع اندیشه‌ام و چارچوب ذهنی خود انتخاب می‌کنم. از سال ۷۷ آقای امین ابراهیمی نویسنده این نمایشنامه را می‌شناسم و با یکدیگر دوستی داریم. آشنایی ما از طریق تئاتر اتفاق افتاد. ایشان از نویسنده‌ها، کارگردانان و بازیگران خوب تئاتر هستند. در طول این‌سال‌ها با یکدیگر در ارتباط بودیم و اتفاق‌های مثبتی را تجربه کردیم. «ما هم مردمی بودیم» متنی پرمغز و عمیق است که به مسائل اجتماعی روز و رخدادهایی می‌پردازد که قشر فقیر جامعه آن را تجربه می‌کنند. این متن دارای دو فضای رئالیستی و سورئال است و تلاش کردم در کارگردانی این اثر به این موضوع توجه کنم و خوشبختانه شاهد بازخورد مثبتی از جانب مخاطبان هستیم.

این کارگردان افزود: بسیاری از افراد نسبت به قشر ضعیف جامعه و مسائل آن‌ها آگاهی ندارند و این موضوع دغدغه ما بود. داستان این نمایشنامه، درباره خانواده‌ای فقیر است که خواهرزاده این خانواده درگیر بیماری سرطان است و به همین دلیل برای درمان این دختر از شهرستان به تهران آمده و با مشکلاتی مواجه می‌شوند. در این حین داستانک‌هایی به جود می‌آید و در نهایت بروز اتفاقی، تمام معادلات را به هم می‌ریزد.

احسان ملکی درباره تجربه حضور این نمایش در جشنواره اخیر تئاتر فجر گفت: متاسفانه حضور در جشنواره امسال تجربه خوبی برای ما نبود. نوع روشی که در برگزاری این جشنواره اعمال شده بود چندان مناسب نبود و ناهمانگی‌هایی در سخنان برخی از افراد به چشم می‌خورد. عموما گفته می‌شود داوری در جشنواره‌ها امری سلیقه‌ای است که این گزاره صحیح نیست. چراکه در خلق هر اثر هنری، تکنیک، چارچوب و اصولی حاکم است و نمی‌توان آن را با معیارهای سلیقه‌ای ارزیابی نمود. داوران باید بر اساس اصولی که وجود دارد، به تجربه و تحلیل یک نمایش بپردازند و به آن امتیاز دهند. من برای ششمین بار متوالی در جشنواره فجر شرکت کردم و هر بار در کمتر از پنج بخش آثارم کاندید دریافت جایزه نبوده است و کمتر از سه چایزه نیز دریافت نکردم.

این هنرمند ادامه داد: برخی از دوستان هیچ گونه اندیشه و تفکری درباره تئاتر ندارند و اصلا با این حوزه آشنا نیستند. این افراد با تمرین‌هایی در کافه خود را صاحب نظر می‌دانند و درباره اجرا نرفتن نظر داده و کارهای خود را به صورت زیرزمینی اجرا می‌کنند. انسان باید با هنر خود توانایی مکالمه داشته باشد. اما برخی از این افراد تنها در اینستاگرام فعال هستند. این روزها هنرمندان سایر رشته‌ها همچون سینما، موسیقی و تجسمی مشغول فعالیت هستند اما در تئاتر برخی از افراد دیدگاه دیگری دارند. اگر جامعه دچار مشکلات و تنشی است باید با زبان هنر و روی صحنه تئاتر به این مسائل پرداحته شود. اگر افراد از توانایی و هنر لازم برخوردار باشند، می‌توانند این موضوعات را به دور از شعارزدگی مطرح کنند.

ملکی درباره کیفیت آثار نمایشی گفت: ایکاش در کنار شورای ارزشیابی، یک شورایی فنی نیز فعال بود تا از لحاظ کیفی کارها ارزیابی شوند و پس از بررسی‌های فنی به اجرا در سالن‌های مختلف بپردازند. متاسفانه روز به روز شاهد پسرفت در کیفیت آثار هستیم. من بیش از دو سال است که اثری را بر روی صحنه نبرده‌ام و امسال با برنامه‌ریزی‌های دقیقی به این عرصه بازگشتم تا تصوری که عده‌ای از آثار پیشین من داشته‌اند، در ذهن آن‌ها دچار خدشه نشود.

ملکی با بیان اینکه باید از سالن‌های خصوصی تشکر کرد که باعث شدند هنرمندان برای دریافت نوبت اجرا معطل نمانند، اقرود: این روزها سالن‌های خصوصی بهتر از دولتی مشغول فعالیت هستند و به هر اثری اجازه اجرا نمی‌دهند. اگر ارزشیابی فنی در کارها اعمال شود، وضعیت بهتری بر تئاتر حاکم خواهد شد. امسال در جشنواره تئاتر فجر، نمایش ما در سه سانس اجرا شد و بسیاری از تماشاگران موفق به حضور در سالن نشدند و حتی یک مورد هم پیش نیامد که مخاطبی از نتیجه کار ناراضی باشد. مسئولان باید برای کار خوب ارزش قائل شوند.

این کارگردان تئاتر ادامه داد: قرار بود در مرداد ماه سال آینده متن دیگری را در تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه ببرم. اما در صحبت با آقای ابراهیمی تصمیم گرفتیم این متن را انتخاب کنیم و در اسفندماه به اجرا بپردازیم. خوشبختانه از این اثر استقبال خوبی صورت گرفته است.

احسان ملکی درباره حضور چهره‌های اینستاگرامی در تئاتر گفت: وضعیت بسیار بدی بر تئاتر حاکم است. هنرمندان واقعی تئاتر در خانه مانده‌اند و افراد بی‌هنر اینستاگرامی روی صحنه می‌روند. گویا هنر در حال فراموشی است و عده ای علاقه‌مند به حضور همین چهره‌ها هستند. من از سال ۷۷ کار خود را شروع کردم و با سختی بسیار توانتسه ام خود را مطرح کنم و در گروه‌های محتلف تئاتر سمت‌های مختلفی را تجربه کرده‌ام. اما امروز از حضور چهره‌هایی حمایت می‌شود که تنها می‌توانند باعث جلب توجه دیگران و کسب درآمد شوند.

محمدعرفان صدیقیان