به گزارش صبا، در این بخش یادداشت آمده است: چهارمین روز از فروردین ماه، روز عبادت و مراقبه است. وقت پر کردن بار و بنیه ی روح و روان ایرانیان است … روزی که کماندار با بازوی قدرتمند خود تیر را رها می‌کند و آن تیر به هدف می‌نشیند…

در برخی از منابع قدیمه آمده است: آرش، به مدد حرزی که بر بازوی خود بست در روز سرطان (چهارم) از ماه (حمل) فرودین آن تیر را رها کرد و مرز ایران و توران را رقم زد…
روز چهارم روز فتح مهمات از طریق مناجات و دعا و استغاثه به در گاه حضرت حق «سبحانه و تعالی» است.
پیشینیان ما باور داشتند که در این روز دعا استجابت می‌شود و الماس کلمه، صفحه شیشه‌ای تقدیر را می‌برد، کلید بسیاری از گمشده‌های آدمی پیدا می‌شود و نظم موضوعات ناپیدا، وفق مراد می‌نشیند…

روز چهارم روز خلوت گزیدن و هم‌نشینی با حضرت حق است. در این همنشینی جز خیرخواهی نبوده و نیست و گاه آمده است که آنچه را می‌خواستند، با علامتی مشخص می‌کردند و می‌گذاشتند تا بماند. آخر سال به آنها می‌رسیدند و به علامت تایید آن علامت‌ها را هم در آب روان (نشانه زمینی روشنایی) می‌انداختند.
ایرانیان باستان، در عبادت کردن چون درخت می‌ایستادند و دست‌ها را مانند شاخه‌های آن باز می‌کردند و رو به سوی خورشید خداوند را می‌خواندند…!
طعم عبادت و مراقبه در چهارمین روز فروردین چیز دیگری‌ست.