کارگردان مستند «همیشه با هم» از مجموعه مستند «پا به ماه» و محصول سازمان اوج، در گفت‌وگو با خبرنگار رادیو تلویزیون صبا، درباره نحوه ساخت این مستند گفت: مستند «همیشه با هم» که در واقع یکی از قسمت‌های فصل دوم از مجموعه مستند موضوعی «پا به ماه» با موضوع فرهنگ فرزندآوری، محسوب می‌شود، روایتگر داستان دو خواهر دوقلوی همسان در یکی از روستاهایی داراب از استان فارس است که با اختلاف ۲ هفته هر ۲ باردار می‌شوند. این ۲ خواهر هرچند از لحظه تولد همواره در کنار یکدیگر بوده‌اند اما در عین حال اختلاف سلیقه و نظر هم داشتند. با توجه به اینکه آنها در همه لحظات کنار هم بودند نام فیلم را «همیشه با هم» گذاشتیم.

وی با بیان اینکه قصه بارداری همزمان این ۲ خواهر جذابیت بیشتری به زندگی آن‌ها می‌داد، درباره نحوه انتخاب این سوژه مطرح کرد: وقتی دوستانی که کار آنالیز سوژه‌ها را بر عهده داشتند، لیستی از موارد بارداری استان فارس به ما دادند ما ابتدا سراغ خواهر دوقلویی دیگری در داراب رفتیم. به این صورت که ابتدا مجوزها را گرفتیم، با آن خواهر دوقلو صحبت و رضایتشان را هم جلب کردیم. ما در مردادماه و در آن هوای بسیار گرم یک مسافت دوازده ساعته را رانندگی کردیم تا به مقصد برسیم اما وقتی به آنجا رسیدیم، در لحظه ورودمان آن دو خواهر برای حضور در مستند دچار تردید شدند.

این مستندساز تأکید کرد: شاید هم مرکز بهداشت آن منطقه، به این دو خواهر چیزی گفته و رای آن‌ها را زده بود و به همین دلیل هر دو منصرف شده بودند. در نهایت ما هر چه اصرار و با آن‌ها صحبت کردیم آن خواهران دوقلو راضی به حضور نشدند و آن سوژه همان روز کنسل شد. به همین ترتیب ما یک شب در داراب ماندیم. فردای آن روز دوباره لیست سوژه‌ها را چک کردیم و متوجه شدیم یک خواهر دوقلوی دیگر وجود دارند که باردار هستند که همین دو خواهر سوژه «همیشه با هم» شدند. همکاری این ۲ خواهر با گروه ما بسیار خوب بود و توانستیم این مستند را بسازیم.

این کارگردان درباره توجه به تنوع اقلیمی در ساخت مجموعه مستند «پا به ماه» و اینکه رفتن به سراغ سوژه‌های این چنینی در کلان‌شهرها ساده‌تر از شهرهای کوچک است، عنوان کرد: به طور کلی قرار ما بر این بود که تا حد ممکن به تنوع فرهنگ‌ها و اقوام در ایران توجه کنیم اما نمی‌شود فقط به این موضوع کلی اکتفا کرد که همراهی سوژه‌ها در کلانشهرها نسبت به شهرهای کوچک بهتر است. چون مثلا ما سوژه‌هایی در تهران داشتیم که راضی به حضور در مستند نشدند، در عین حال سوژه‌هایی در روستاهای کوچک داشتیم که در فاصله چند ساعت راضی به صحبت شدند و برعکس.

این مستندساز تأکید کرد: وقتی به برخی افراد می‌گفتیم می‌خواهیم درباره دوران بارداری مستند بسازیم نسبت به این موضوع، موضع داشتند. فکر می‌کنم با پخش برخی قسمت‌ها این نگاه‌ها بهبود پیدا می‌کند و اگر قرار باشد فصل دیگری ساخته شود همکاری‌ها از سوی مردم بهتر خواهد شد.

اسیوند درباره سختی کار کردن با زنان باردار و خانواده‌های آن‌ها، عنوان کرد: به طور کلی این مسأله‌ای است که در خیلی از مستندها اتفاق می‌افتد. با توجه به اینکه ما با مادران باردار طرف بودیم که مسایل و مشکلات خود را داشتند و با اتفاقات دوران بارداری مواجه بودند ما ناگزیر بودیم مقداری مطابق میل آن‌ها رفتار کنیم تا از ما دل‌زده نشوند و کار را پیش ببریم. در واقع حتی سوژه‌هایی که راضی به همکاری می‌شدند هم این ملاحظه را داشتند. بنابراین ما اگر با سوژه معمول‌تری مواجه بودیم کار ساده‌تری داشتیم ولی این موضوع دست ما را می‌بست ضمن اینکه محدودیت زمانی هم داشتیم و نمی‌توانستیم مدام با سوژه در ارتباط باشیم و به آن‌ها نزدیک شویم اما سعی کردیم وجوه مختلف زندگی آن‌ها را به تصویر بکشیم. اگر زمان بیشتری داشتیم، سوژه‌ها باردار نبودند و برخی مسایل به یکباره رخ نمی‌داد، می‌شد به آن‌ها بیشتر نزدیک شد.

وی که مدیریت تولید مجموعه مستند «پا به ماه» را هم برعهده دارد، در پایان گفت: ما در مستند «همیشه با هم» خیلی به دنبال سوژه‌ چالشی و پرماجرایی نرفتیم، «همیشه با هم» بیشتر یک قصه فانتزی داشت و به نوعی نشان‌دهنده همراهی افراد در مراحل بارداری با یکدیگر بود. ما هم سعی کردیم از این وجه به ماجرا نگاه کنیم. البته در قسمت‌های بعدی این مجموعه مستند، سوژه‌های چالشی همچون سقط جنین را هم داریم که ماجرا به گونه‌ای دیگر روایت می‌شود.